به گزارش نما به نقل از فرجام نیوز؛ 30 خرداد در تاریخ تحولات جمهوری اسلامی ایران، یادآور دو حادثه تلخ است؛ 30 خرداد 1360 که منافقین کوردل با اقدامات مسلحانه به دنبال ضربه زدن به نظام مقدس و نوپای جمهوری اسلامی ایران بودند و همچنین 30خرداد 1388 که یادآور اتفاقات تلخ پس از انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری با رمز تقلب از سوی معاندان نظام بود.
در اغتشاشات پس از انتخابات ریاست جمهوری دوره دهم، حوادث روز 30 خرداد 88 از اهمیت بسزایی برخوردار بود؛ زیرا در حالی به عنوان روز تجمع غیرقانونی انتخاب شد که این روز در سال های اول انقلاب با نام گروهک تروریستی منافقین گره خورده بود؛ منافقین در 30 خرداد 1360 اقدام مسلحانه خود را علیه انقلاب اسلامی آغاز کرده و به طور رسمی ضدیت خود را با نظام اسلامی آشکار کردند.
سران مجاهدین خلق پس از رد صلاحیت کاندیدای مدنظرشان (مسعود رجوی) در انتخابت ریاست جمهوری سال 58، از ابوالحسن بنی صدر حمایت کردند و پس از روی کار آمدن بنی صدر با نزدیک شدن به او آشوب ها و تظاهرات زیادی را آشکارا سازمان دهی کردند؛ اما پس از عزل بنی صدر از ریاست جمهوری، منافقین که تنها امید خود را از دست رفته می دیدند در 30 خرداد 1360 با انتشار اطلاعیه ای علیه نظام جمهوری اسلامی ایران اعلان جنگ مسلحانه کرده و درصدد نابودی انقلاب اسلامی برآمدند.
با برکناری بنی صدر از فرماندهی کل قوا درگیری ها و تشنجات پراکنده ای در گوشه و کنار کشور به وجود آمد. روز پنجشنبه 21 خرداد 1360 یعنی روز بعد از برکناری بنی صدر از فرماندهی کل قوا توسط حضرت امام، اعتراض اعضای سازمان مجاهدین با تجمع حدود 150 نفر از منافقین در میدان ولیعصر و به شعار و فحاشی علیه دولت و مسئولان کشور و حمایت از رئیس جمهور آغاز شد.
تصور رهبران این گروهک این بود که با قیام مسلحانه 30 خرداد، با محاسباتی غلطی که از درون نظام جمهوری اسلامی ایران کرده بودند تکلیف نظام یکسره خواهد شد؛ اما به محض روبه رو شدن با مقاومت مردم، علت اصلی تظاهرات خونین 30 خرداد را واکنشی در قبال پایان آزادی‌ها و ورود به مرحله دیکتاتوری و اختناق معرفی کردند. سران این گروهک تروریستی بعد‌ها که ماهیت اقداماتشان بر همگان آشکار شد، وانمود کردند که قصد آنها فقط یک اعتراض ساده بوده است.
منافقین، تحولات سیاسی کشور و اقدامات قانونی رهبر انقلاب و مجلس شورای اسلامی برای جلوگیری از قانون شکنی بنی صدر و دفاع از حریم قانونی ارکان نظام را «کودتای مرتجعین» نامگذاری کردند و مردم را به مقابله با نظام فراخواندند.
در این ایام این گروهک پی درپی اطلاعیه می داد؛ از این رو سه اعلامیه پیاپی در روزهای 27 و 28 خرداد منتشر شد. در بخشی از اطلاعیه دوم آمده است: «در آستانه پیاده شدن آخرین مرحله کودتا...سازمان... پیشنهاد می کند که ... مردم قهرمان... بار دیگر فریاد پرخروش «الله اکبر» را در مخالفت با روش های انحصارطلبانه ضدمردمی و ضداسلامی و درحمایت از آزادی های اساسی و رئیس جمهور دکتر بنی صدر، در پشت بام خانه ها طنین انداز سازند.
تجمع غیرقانونی وجه مشترک 30 خرداد 60 و 88
تحرکاتی که قبل از وقوع رویداد 30خرداد 1388 و پس از انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری صورت گرفت بسیار شبیه همان اقداماتی بود که مجاهدین خلق در خرداد 1360 آن را دنبال می کرد و با کلید خوردن سناریوی کودتای مخملین با طرح ادعای «تقلب» به عنوان رمز آشوب، گروه هایی که منافع خود را در نبود نظام اسلامی می دانستند، تمام قد از این طرح حمایت کردند.
در این میان در حالی که انتظار می رفت پس از خطبه های رهبر معظم انقلاب در نماز جمعه تاریخی 29 خرداد 88 همه گروه ها و جریان های مختلف به استقبال رهنمودهای حکیمانه ایشان بروند؛ اما مجمع روحانیون مبارز در اقدامی خلاف مصالح کشور، برای شنبه (30خرداد88) فردای برگزاری نماز جمعه: درخواست راهپیمایی کرد!
همه منتظر بودند بعد از ظهر جمعه خبر لغو تجمع غیرقانونی مجمع روحانیون مبارز در صدر اخبار قرار گیرد؛ اما متاسفانه این مجمع ترجیح داد سکوت اختیار کند و موضعی نگیرید؛ این بلاتکلیفی تا آنجا ادامه داشت که سرشاخه های آشوبگران خیابانی خود را به مردم نشان داده و «حلقه های آشوب» شکل گرفت تا همانند روزهای گذشته آرامش و امنیت را از مردم بگیرد.
ساعاتی قبل از شروع این تجمع غیر قانونی ناگهان خبری فوری بر پیشانی سایت ها و خبرگزاری ها نشست؛ «راهپیمایی امروز مجمع روحانیون لغو شد»!؟ این عنوان خبری بود که با امضای دبیر مجمع روحانیون مبارز، در آستانه شکل گیری آشوب دیگری در تهران، راهی خروجی سایت های خبری شد؛ اما دیگر دیر بود، همه چیز برای آشوب و بلوا مهیا شده بود!
مردم ایران خونبهای قدرت طلبی اغتشاشگران
30خرداد در تاریخ انقلاب یادآور اتفاقات تلخ سال های 60 و 88 است. دو حادثه ناگواری که توسط اقلیتی اتفاق افتاد که توهم اکثریت داشته و ضربه زدن به ارکان حکومت و براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران جزء اهداف نهایی آنان بود.
منافقین سال 60 و آشوبگران سال 88 در حالی دست به اقدامات خرابکارانه و تجمعات غیرقانونی همراه با درگیری و آشوب می زدند که برای نیل به خواسته های نامشروع خود از هیچ اقدامی فروگذار نکرده و حتی حاضر بودند ملت و مردم ایران خونبهای قدرت طلبی آنان را بپردازند.
تجمعات غیرقانونی، فصل مشترك 30 خرداد 60 و 88
منافقین سال 60 و آشوبگران سال 88 در حالی دست به اقدامات خرابكارانه و تجمعات غیرقانونی همراه با درگیری و آشوب می زدند كه برای نیل به خواسته های نامشروع خود از هیچ اقدامی فروگذار نكرده و حتی حاضر بودند ملت و مردم ایران خونبهای قدرت طلبی آنان را بپردازند.
۱۳۹۴/۳/۳۱
