هشدار شدید اللحن امام صادق(ع)/ نام خود را شیعه نگذارید!

تراز: گاهی اوقات ما در تشخیص معیارهای خوب و بد دچار اشتباه و بعضا تناقض می شویم. یعنی آنچه را خوب و پسندیده و مهم بر می شمریم در نظر شرع مقدس آنقدرها هم مهم نیست و برعکس آنچه را ناچیز و بی اهمیت می دانیم جزو نشانه های یک مومن واقعی و شیعه و پیرو حقیقی اهل بیت است! در یک جامعه اسلامی –صرف نظر از اینکه حکومت ها به وظایفشان چگونه عمل کنند- اگر مسلمانان به درستی دستورات دین اسلام را پیاده نمایند هیچ فقر و فقیری یافت نخواهد شد. چطور می شود در دینی که زکات و خمس دارد، به صدقه سفارش اکید نموده و برای قرض و دستگیری مالی از برادران مومن پاداش های چند صد برابری تعیین کرده شخصی نیازمند بماند!؟ اگر ما مسلمانان انطور که باید و شاید به دستورات شرع جامه عمل می پوشاندیم اوضاع جور دیگری می بود.
"در کتاب "صفات الشیعه "شیخ صدوق (ره) منقول است که مردی نزد حضرت امام صادق (ع) وارد شده، سلام و احترام نمود. حضرت از او احوال جامعه اش را جویا شده و پرسید:
«برادران دینی ات را چگونه به سوی ما ترک کردی؟»
آن مرد زبان به ستایش و نیک گویی بسیار از هم مسلکان خویش نموده و مبالغه بسیار کرد.
حضرت به او فرمودند: «چگونه است عیادت ثروتمندان آنها از فقیرانشان؟»
آن مرد پاسخ داد: اندک و قلیل.
حضرت از او سوال نمودند: «چگونه است دستگیری ثروتمندان آنها از فقراء در تامین معاششان؟»
آن مرد گفت: شما به عملی متذکر می شوید که در نزد ما نیست!
حضرت به او فرمودند: «پس چگونه ایشان می پندارند که از شیعیان ما هستند؟!»
***
سه نکته:
* نام خود را شیعه نگذارید!
امام صادق (ع) در حقیقت تلنگری به شیعیان زمان خویش و به ما زده اند که گمان نکنید ادعای شیعه بودن کافی است، گمان نکنید اگر اهل مسجد و هیات باشید کفایت می کند، گمان نکنید دین فقط به نماز و روزه است. دیندار حقیقی آن کسی است که در کنار عبادات فردی، به فکر رسیدگی به مشکلات برادران دینی اش باشد و در راه حل آنها گام بردارد. اگر اینگونه نیستید نام خود را شیعه نگذارید!


** وقتی هیچ فقیری یافت نشود!
در توصیف شرایط شیعیان در عصر ظهور نقل می کنند که مردم به شدت به دنبال افراد فقیر و نیازمند می گردند تا از ثواب قرض و صدقه برخوردار شوند ولی کسی را نمی یابند! امام صادق(ع) فرمودند: «به یکدیگر صله دهید و نیکی و رحم کنید، به محتاجان شیعه رسیدگی نمایید. سوگند به خدا زمانی می آید که احدی از شما برای خرج کردن فقیری را نمی یابید و آن زمان عصر حکومت حضرت مهدی موعود(ع) است.»


*** پاسخ ما به امام چه خواهد بود!؟
حال این سوال را باید از وجدان خویش بپرسیم که اگر حضرت از ما در خصوص رابطه بین ثروتمندان و فقرای جامعه مان سوال می کردند جوابی جز این داشتیم که: "شما متذکر اخلاقی می شود که در نزد ما نیست"!؟
این روایت در واقع متذکر آفتی شده که دامنگیر جامعه امروز ما نیز هست. آفتی که ادعای تبعیت از مذهب حقه جعفری را در ظاهر و باطن به فساد کشانده و آسیب رسان است:
- آفت غفلت اغنیاء از فقراء.
- آفت دوری بی نیازان از نیازمندان.
- آفت عدم رسیدگی دارا به ندار.
- و آفت عدم انفاق و بخشش ثروتمند به نیازمند.