تئاترهای زیرزمینی!

به گزارش نما به نقل از هفته نامه تماشاگران امروز: تعبیر بعضی ها این است که زندگی یک عده از ایرانی ها به زیر زمین منتقل می شود. نه اینکه واقعا آنها تصمیم داشته باشند در زیر زمین روزگار بگذرانند، فقط ترجیح شان این است که فعالیت هایشان را مخفیانه انجام بدهند. بعضی از این فعالیت ها با عرف و شرع همخوانی ندارد و به خاطر همین به پشت درهای بسته منتقل شده است، مثل استخر پارتی ها، رستوران ها و گالری های زیرزمینی.

استخرپارتی ها که وضعیت شان مشخص است. میهمانی هایی که در استخرها و بدون رعایت هیچ گونه ضوابطی برگزار می شوند. رفت و آمد به این میهمانی ها خیلی کنترل شده است. میهمان ها همه از طریق افرادی که مورد تایید میزبان هستند، دعوت می شوند. استخرها هم دور از شهر و بیشتر در باغ های شخصی است. با اینکه این میهمانی ها به شدت کنترل می شود، هر از گاهی عکس هایی از میهمانان در صفحات اجتماعی رد و بدل می شود. هر چند نه میهمانان آشنا هستند و نه محل میهمانی مشخص است.

درباره رستوران های زیرزمینی هم صحبت زیاد است. سال ها قبل گفته می شد که یکی دو رستوران در منطقه شمال تهران منویی متفاوت از منوی رستوران های دیگر داشته اند.

در لیست نوشیدنی های این رستوران ها، نام هایی از نوشیدنی های غیرمجاز دیده می شد. این منو علنی در اختیار مشتریان قرار می گرفت اما موضوع دسترسی سخت به این رستوران ها بود. تنها کسانی از محل این رستوران ها خبر داشتند که قبلا به آنها آدرس دقیق داده می شد. گفته می شود در این رستوران ها غذاهایی هم که از کوشت خوک تهیه می شد، سرو می کردند.

سال های اخیر یکی دو گالری هم زیرزمینی برگزار شده اند. عکاسان و نقاشانی که آثارشان برای اکران عمومی مجوز نگرفته، تصمیم گرفته اند برای افراد خاصی نمایشگاه برگزار کنند. تعدادی از دوستان و آشنایان دور هم جمع شده اند و از این گالری دیدن کرده اند.

اما اکران تئاترهای زیرزمینی اتفاق جدیدتری است. در یکی دو سال گذشته شایعاتی درباره تئاترهای زیرزمینی به گوش رسیده است. عده ای از اکران خصوصی برای جمع آوری کمک به بعضی از نیازمندان می گفتند، نیازمندانی که به دلیل اتفاقات سیاسی سال 1388 در زندان بوده اند. بعضی ها هم می گفتند بازیگرانی که مقطعی ممنوع الکار شده بودند، از راه همین تئاترهای زیرزمینی امرار معاش می کرده اند.

اما صحبت درباره آخرین تئاتری که می گویند پشت درهای بسته روی صحنه رفته، بیشتر است. تئاتری که از تابستان امسال در یکی از آپارتمان های مرکز شهر تهران اجرا شد. آنهایی که این تئاتر را تماشا کرده اند، می گویند نقش اصلی به عهده یکی از بازیگران اصلی حوزه نمایش بوده و بقیه هنرپیشه ها در این حوزه شناخته شده نبوده اند. دلیل زیرزمینی شدن این تئاتر هنرپیشه های آن نبودند.

گفته می شود نمایشنامه مورد تایید قرار نگرفته و با توجه به اینکه نوشته های قبلی این نمایشنامه هم به مرحله اجرا درنیامده، دست اندرکاران این نمایش تصمیم گرفته اند آن را برای عده خاصی اکران کنند.

بازیگران، کارگردان و دیگر نفرات، با دعوت های خصوصی هر شب نمایش را روی صحنه برده اند. با اینکه اکران عمومی نبوده اما استقبال و درآمد به قدری راضی کننده بوده که تصمیم گرفته شده این نمایش بعد از چند روز استراحت، شهریورماه هم اجرا شود. در این تئاتر بلیتی فروخته نشده اما میهمانان مبلغی را به صندوقی که در محل ورودی بوده، واریز کرده اند.

این رویه شاید برای آنهایی که مجوز رسمی برای فعالیت ندارند بهترین راه باشد اما فعالان و مخاطبان تئاتر نگرانند که این راه طرفداران بیشتری پیدا کند. به هر حال اصلاح کردن متن نمایشنامه ها، معطل شدن های طولانی برای گرفتن وقت اکران و ... شاید سخت تر از اکران های خصوصی باشد.