آموزه های رسول مهربانی برای زندگی

به گزارش نما به نقل از تبیان، خانواده بخش کوچکی از اجتماع است که ویژگیهای منحصر به فردی دارد. خانواده میدان عمل است. هر کسی هر چه هست همان اندازه قدر و قابلیت دارد که در خانواده از آن برخوردار است. کسی که برای خانواده خود خیری ندارد، بیرون از خانواده هم اطرافیان برایش ارزش قائل نیستند، هر چند بسیار ظاهر سازی کند.
گاهی تحصیلات بالا، جمال زیبا، مال زیاد و ... به جای آنکه امتیازی برای خانواده باشد، بلای خانواده می شود. در این صورت چندان امتیازی در وجود صاحب این هنرها نیست. همه ی محاسن و فضایل ما باید در جهتی باشد که خیر و نیکی ما را در خانواده افزایش دهد.


هنر آن است که قبل از هر چیز در خدمت خانواده به کار گرفته شود و موجب اعتلای خانواده شود. و به هر حال به نوعی منفعتش نصیب خانواده گردد. اگر یکی از زوجین به خاطر تحصیلات، شغل یا هنرش، خانواده ی خود را تباه کرده است، هرگز خیری در تحصیل و هنرش نیست. آن هنر، وبال گردن است و کمالی برای شخص محسوب نمی شود. اگر خیر بود قبل از هر چیز خیربودنش را در اوضاع خانواده نشان می داد. مگر می شود آتشی افروخته باشد و اطرافش گرم نشده باشد اما دورترها را گرما بخشیده باشد. اگر به نزدیکان حرارتی نرسیده اصلا آتشی در کار نیست. نمایشی فریبنده است.


نیکی به اهل خانواده

در اجتماع هر کسی می تواند با رفتارهای فریبنده جلب توجه کند و خود را بیش از آنچه هست، نشان دهد اما در خانواده هر کسی همان چیزیست که واقعا هست.

بنابراین بهترین افراد در خانواده، وقتی می توانند بهترین در اجتماع باشند که خانواده شان بتواند به آنها تکیه کند. لذا از این حدیث نبوی از دو جهت می توان سود برد، یکی اینکه به اهمیت خانواده و نیکی به اهل خانواده بیشتر توجه نماییم و بدانیم که قبل از هر چیزی مسئول خانواده و اهل بیت خود هستیم، دوم اینکه با کمک این حدیث، خود و دیگران را بهتر بشناسیم.


پدری که در بیرون از خانواده بسیار با نفوذ و با اخلاق است اما در خانواده به خاطر کم حوصلگی و بداخلاقی از محبوبیت و نفوذ بسیار کمی برخوردار است، اگر چه پزشک و متخصص باشد در نزد خانواده اش چندان فرد شایسته ای نیست. او اگر واقعا هنری دارد، اول باید این را در آینه ی خانوداه متجلی کند.
دوستی می گفت، همسر من دکترای فیزیک دارد و شاگردان زیاد و شان بالایی در جامعه دارد.

اما در خانه از خوش رفتاری و هدایت نوجوان خود عاجز است و دائم با او می جنگد و من مجبورم همیشه واسطه ی بین این پدر و فرزند باشم. در این خانواده، مادر اگر چه تحصیلات زیادی ندارد، حقیقتا از همسر خود باهوش تر و شایسته تر است چرا که خردمندان، اصول را فدای فروع نمی کنند. برای هر انسانی خانواده جزء اصول است. چنین زنی برای خانواده اش بهتر است و در حقیقت هم از شخصیت قوی تر و ممتازتری نسبت به همسر خود برخوردار است.


پدر و سرنوشت یک زندگی

پدری که خانواده اش را با هوشیاری و خوش خلقی طوری هدایت می کند که هر یک از اعضای خانواده به خاطر مدیریت و فداکاریهایش به نوعی به خوشبختی دست می یابند، بهترین افراد جامعه است، هر چند یک کارگر ساده باشد. مادری که خود را فدا کرده تا دیگر اعضا خانواده به خواسته های خود برسند، در حقیقت فهمیده ترین عضو خانواده است. او قربانی و محروم نیست،او از همه بهتر است. دیگر اعضای خانواده هر چه بیشتر شبیه به او شوند شایسته تر شده اند.


اگر می خواهید گامی در جهت اعتلای اخلاق خود بردارید، سعی کنید بیشترین سهم را در خیر و نیکی در خانواده داشته باشید. صاحب روشهای پسندیده و عادات خوبی باشید که موجب پایه گذاری اخلاقهای خوب در خانواده شود. علاوه بر امتیازهای اخلاقی، سعی کنید، بیش از همه شما برای رفاه اهل خانواده بکوشید. هر که خانواده اش از زحمات او در رفاه و آسایش اند، صاحب اخلاق بهتر و شخصیت بالاتری است و نزد خداوند محبوبیت بیشتری دارد.


بنابراین در عمق خانواده ی هر کسی می توان به خوبی به این مطلب رسید که بهترین مردم همانهایی هستند که برای خانواده شان بهترین باشند. غیر از این هر چه هست، ظاهر سازی و فریب است.