نسخه چاپی

فرصت یا غفلت؟

عکس خبري -فرصت يا غفلت؟

ما كه اینقدر نگران طراحی های دشمن در فضای مجازی هستیم برای فضای حقیقی چه كرده ایم؟ چرا از بین رفتن و كم رنگ شدن رسانه های دینی از جمله خطابه و منبر و تعطیل شدن برخی شبكه های اجتماعی حقیقی مثل بعضا پایگاه ها و كانون های مساجد باعث ناراحتی ما نمی گردد؟

حجت‌الاسلام محمد فروهر- آیا تشویق و ترغیب به حضور متدینین در شبکه‌های اجتماعی خارجی استفاده از فرصت است یا آب‌ریختن به آسیاب دشمن؟ و اینکه اصلا فرصتی هست یا نه! کدام عقل سلیم می‌پذیرد، دشمنی که چنگ و دندانش به خون ما آمیخته است برای ما فرصت‌سازی کند؟ آیا رنگ تقدس زدن به حضور ما در شبکه‌های جاسوسی دشمن و مثلا کارهای تبلیغی‌کردن توجیه وسیله نیست؟ آیا در منطق اسلام هدف وسیله را توجیح می‌کند یا در تفکرات پوسیده و فروپاشیده ماکیاولیسمی؟

اهل باطل برای فریفتن اهل حق از همه ابزار استفاده می‌کنند از هنر و جذابیت و تکنولوژی گرفته تا رنگ تقدس‌زدن به برخی کار‌ها و برنامه‌های خود، همه و همه برای کم‌رنگ‌کردن بنیه اعتقادات است.

در جریان داستان سامری که در قرآن کریم ذکر شده است به‌خوبی می‌توان فهمید که سامری برای فریب مردم از ابزارهای زیادی مثل هنر، جذابیت، تکنولوژی و در ‌‌نهایت رنگ تقدس‌زدن به برنامه‌های باطل خود استفاده کرد و مردم را فریب داد و آنها را گوساله پرست کرد. رنگ تقدس یعنی قرآنی که به سر نیز‌ها رفت و باعث فریب ساده‌لوحان شد و فریادهای بی‌امان علی (ع) را بی‌پاسخ گذاشت.

رنگ تقدس یعنی خوارجی که پیشانی‌هایشان براثر سجده‌های زیاد پینه بسته بود و با این رنگ تقدس‌زدن و استفاده از نام دین عده‌ای را فریب داده؛ اما در واقع تمام توان آنها علیه دین گسیل شده بوده است. رنگ تقدس یعنی مردم به ظاهر مسلمانی که تحت عنوان دین خون پاک‌ترین انسان یعنی حضرت حسین بن علی سیدالشهداء (علیه السلام) را به ناحق ریختند.

البته هرزمانی اقتضائات خود را دارد و هجمه‌ها علیه دین در قالب و طراحی خاصی صورت می‌گیرد؛ اما امروز دشمن به شکلی دیگر رنگ تقدس به برنامه‌های خود زده است. شبکه‌های عظیم جاسوسی با دسترسی‌هایی به تمام نقاط حساس و کاربردی کاربران در کنار سودهای کلان اقتصادی، محلی امن برای حضور میلیون‌ها ایرانی شده است که بی‌مهابا از این شبکه‌ها استفاده و آن را فرصت تلقی کنند.

عده‌ای معلوم‌الحال که طبق آمارهای موجود، بخش‌های زیادی از محتوای مستهجن دانلود شده در برخی این شبکه‌ها را به خود اختصاص دادند، ناراحتی ندارد؛ اما برخی که فریب جریان تقدس بازی خورده و با نام تبلیغ دین و حضور در زمین دشمن، تشویق و ترغیب به حضور متدینین در این فضا می‌کنند، ناراحتی دارد.

برخی می‌گویند فضای شبکه‌های اجتماعی در حد محدود‌تر مثل پارک‌ها و اماکن تفریحی است که ما مذهبی‌ها نرفتیم و از دست ما گرفتند واقعا منطق سازگار با این حرف را نمی‌فهمیم کسی که با این منطق رنگ شرعی به حضور خود در این فضا بزند از جاسوسی، ذائقه‌شناسی و ذائقه‌سازی و طراحی دشمن و سرقت اطالاعات هیچ خبر ندارد. گذشته از آن اگر فضای پارک که مثال می‌زنند فضای سالمی است که نرفتن اشتباه است؛ اما اگر فضایی آلوده به گناه است که انسان ترس به گناه افتادن دارد حق رفتن ندارد چون این صریح مضامین دینی ماست که در فضایی که ترس از گناه هست و ریبه وجود دارد ورود انسان حرام است.

در ثانی شما با این تشبیه مع الفارق فقط یک سوی این حضور را به زعم خودتان توجیه کردید؛ اما از ابعاد دیگر مثل مسائل اقتصادی، فرهنگی، اخلاقی، امنیتی، سیاسی و... که موجبات آسیب‌های جدی است و بعضا با اصول فقهی ما سازگار نیست غفلت کردید واقعا جواب این بی‌دقتی‌ها را چه کسی باید بدهد؟

در پایان تأمل در سه نکته مهم و ضروری است: اینکه برخی دائما حضور در این شبکه‌های اجتماعی خارجی را به‌عنوان فرصت قلمداد می‌کنند و بعضا فرصت استثنائی می‌دانند می‌خواهیم بپرسیم کدام فرصت؟ یعنی این با عقل و منطق سازگار است دشمنی که تا بن دندان مسلح است برای ما فرصت ضربه‌زدن به خودش را فراهم کند؟ آیا فکر نمی‌کنید که ما هرگز با این اوضاع در زمین دشمن پیشروی نمی‌کنیم؛ بلکه دشمن است که تا خانه و حتی جیب‌های ما پیشروی کرده است؟ مگر رهبر معظم انقلاب نفرمودند: اگر در زمینی که دشمن طراحی کرده است بازی کنید چه ببرید و چه ببازید؛ بازنده‌اید؟ مگر ادعای دشمنان قسم‌خورده ما خصوصا سران رژیم صهیونیستی را نشنیده‌اید که می‌گویند ما در گوشی‌های شما و حتی در پیام‌های شما هستیم؟ چه کسی این فرصت‌ها را به آنها داده که این جور گستاخانه این چنین ادعا کنند؟ بله من قبول دارم شبکه‌های اجتماعی فرصت است؛ اما نه برای تو بلکه برای آنهایی که این فرصت را ساخته‌اند و بهره‌برداری می‌کنند.

در واقع آنها با طراحی خاص خودشان برای هرکسی دامی پهن کرده‌اند برخی به هوای سرک‌کشیدن و عضویت در کانال‌های غیر اخلاقی برخی برای سرگرمی برخی برای بازی و برخی هم به زعم تأثیرگذاری و تبلیغ در زمین دشمن به نوعی در دام گرفتارند و در واقع اگر ادعایی غیر از این باشد به نظر می‌رسد که باید بازنگری جدی در نگاه به دشمنانمان داشته باشیم؛ زیرا این منطق گویای این است که ما هنوز دشمن را نشناخته‌ایم.

برخی می‌گویند: حضور مبلغان و روحانیون نیز در شبکه‌های پیام‌رسان پر مخاطب از نوع تبلیغ «طبیب دوّار» است که امیرمؤمنان علی‌(ع) درباره یکی از صفات و ویژگی‌های پیامبر اسلام‌(ص) اشاره کرده و می‌فرماید: «وَ مِنْهَا طَبِیبٌ دَوَّارٌ بِطِبِّهِ قَدْ أَحْکَمَ مَرَاهِمَهُ وَ أَحْمَى مَوَاسِمَهُ یَضَعُ ذَلِکَ حَیْثُ الْحَاجَةُ إِلَیْهِ مِنْ قُلُوبٍ عُمْیٍ وَ آذَانٍ صُمٍّ وَ أَلْسِنَةٍ بُکْمٍ مُتَتَبِّعٌ بِدَوَائِهِ مَوَاضِعَ الْغَفْلَةِ وَ مَوَاطِنَ الْحَیْرَةِ...»؛ او (پیامبر) پزشکى است که با طبّ خویش پیوسته در گردش است، دارو‌ها و مرهم‏‌هاى خود را به خوبى آماده ساخته و ابزار داغ‌کردن را (براى سوزاندن‏ زخم‌ها) تفتیده و گداخته کرده است، تا بر هر جا که نیاز داشته باشد بگذارد؛ بر دل‌هاى کور، بر گوش‌هاى کر، بر زبان‌هاى گنگ، او با داروهاى خویش بیماران غفلت‌زده و سرگشته را رسیدگى و درمان مى‏‌کند، همان‌هایى که از فروغ حکمت بهره نگرفته و اندیشه خود را به انوار دانش‌هایى که اعماق جان را روشنى بخشد، تابان و فروزان نکرده‌‏اند. [نهج البلاغه، خطبه ۱۰۸] بله ما به‌عنوان یک اصل مسلم قبول داریم پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) «طبیب دوار» بوده است و این یک سنت حسنه نبوی است که باید سرلوحه هر مبلغ قرار بگیرد؛ اما هرگز فراموش نکنیم که این طبیب برای مریضان طبیب بوده و در مقابل دشمنان با تمام توان ایستادگی می‌کرده و آنها را از دم تیغ می‌گذرانده است. اینجا منطق طبابت جوابگو نیست، منطق شمشیر نیاز است همین طبیب دوار خیلی از دشمنان را به درک واصل کرده است؛ زیرا آنجا صحنه جنگ است آن دشمنی که طمع کرده باید سرجایش نشانده شود. عرض ما این است که این حضور بی‌مهابا و بدون برنامه در شبکه‌های اجتماعی خارجی دشمن به صورتی است که بیشتر از آنکه به مریض کمک شود به خود دشمن خدمت شده است اگر حضور شما در این شبکه‌ها کمکی برای مریضان بود و سودی به حال آنها داشت که الان مسائل مستهجن و کانال‌های مبتذل بی‌داد نمی‌کرد.

متأسفانه امروز یکی از توجیهات برای حضور در شبکه‌های اجتماعی خارجی این است که می‌گویند همه آنجا هستند خب ما هم برویم در مقابل شبهات و هجمه‌های دشمن ایستادگی کنیم سؤال من این است که این تعداد کاربر را چه کسی کشانده به این فضا؟ آیا غیر از این است که حضور ما باعث وجه شرعی برای حضور آنها شده است؟ اگر اینقدر که شما بحمدالله دلسوز نرم‌افزار‌های آمریکایی و اسرائیلی هستید اندکی هم به فکر نرم‌افزارهای باکیفیت ایرانی بودید الان همه در شبکه‌های اجتماعی ایرانی بودند و ۱۲درصد از کل پهنای باند کشور صرف یک شبکه اجتماعی خارجی نمی‌شد که این در نوع خود یک فاجعه است! مگر مقام معظم رهبری نمی‌گویند از کالای داخلی استفاده کنید الان که اپلیکیشن شبکه‌های اجتماعی داخلی با کیفیت خوب وجود دارد چرا از آنها استفاده نمی‌کنید؟ البته این غفلت از جانب فقط شما نیست؛ بلکه متأسفانه خیلی‌ها اینجا کمیتشان لنگ می‌زند.

نکته پایانی من این است ما که اینقدر نگران طراحی‌های دشمن در فضای مجازی هستیم برای فضای حقیقی چه کرده‌ایم؟ چرا ازبین‌رفتن و کم‌رنگ‌شدن رسانه‌های دینی ازجمله خطابه و منبر و تعطیل‌شدن برخی شبکه‌های اجتماعی حقیقی مثل بعضا پایگاه‌ها و کانون‌های مساجد باعث ناراحتی ما نمی‌گردد؟ این یعنی اینکه دشمن پیشروی کرده است تهاجم فرهنگی در فضای حقیقی است امروز دغدغه خیلی از ما‌ها شده فضای مجازی اما آن کسی که تو می‌خواهی در فضای مجازی نجاتش بدهی در فضای حقیقی آسیب می‌بیند و از بین می‌رود.

۱۳۹۴/۱۱/۵

اخبار مرتبط
نظرات کاربران
نام :
پست الکترونیک:
نظر شما:
کد امنیتی:
 

آخرین اخبار...