گفت‌وگو با كارگردان فیلم ˝متولد 65˝

به گزارش نما به نقل از هنرآنلاین: "متولد 65" با بازی هنگامه حمیدزاده، پدرام شریفی، مریم سعادت ... یک اثر جوانانه درباره جوان‌های امروز جامعه‌مان است و داستان دختر و پسر جوانی را روایت می‌کند که با رویای پولدار شدن، خود را در شخصیت‌های مختلف اجتماعی جا می‌زنند و از این طریق می‌خواهند به خواسته‌های خود برسند! آن‌ها به‌ طور اتفاقی به عنوان خریدار به ساختمانی مراجعه می‌کنند، ولی در ادامه با حقایقی روبه‌رو می‌شوند.

مجید توکلی تازه‌ترین نویسنده و منتقد سینمای ایران است که به سمت کارگردانی رفته است و با جمیله دارالشفایی یک منتقد و نویسنده سینمای دیگر در نوشتن فیلمنامه فیلمش مشارکت داشته است. باید منتظر ماند و میزان موفقیتش را در فیلمسازی با دیدن "متولد 65" ارزیابی کرد.

ساخته‌های قبلی توکلی نظیر مستندی که درباره زندگی علی پروین ساخته بود چالشی و پر از حواشی بوده است. حضور نام‌هایی مثل میرکریمی به عنوان مشاور کارگردان و عسگرپور به عنوان تهیه‌کننده قطعاً در افزایش سطحی کیفی فیلم بی‌تأثیر نخواهد بود.

توکلی پیش از این فیلم تلویزیونی "زیگزاگ"، فیلم‌های مستند "سلطان" و "سرو ساعی" و فیلم‌های کوتاه "دوئل"، "پیتوک" را در کارنامه کارگردانی خود به ثبت رسانده است. همچنین فیلم بزرگداشت مهدی هاشمی در جشنواره سی و دوم را نیز توکلی ساخت. با او درباره ساختار و مضمون فیلمش گفت‌وگویی انجام داده‌ایم.

آیا انتخاب نام متولد 65 برای فیلمتان جنبه سمبولیک دارد؟

نه، نام فیلم یکی از قصه‌های فیلم است. در اصل متولد 65 یک کانسپت اصلی دارد.

این موضوع اصلی به چه مسئله‌ای اشاره می‌کند؟

دختر و پسری متعلق به طبقه متوسط جامعه تصمیم می‌گیرند یک روز متفاوت از شخصیت واقعی خودشان زندگی کنند و دست به کارهای عجیب‌وغریبی بزنند که تا به حال انجامش نداده‌اند.

دلیل چنین رویکردی چیست؟

بیشتر یک تصمیم آنی و لحظه‌ای است.

بنابراین تصمیم احساسی است؟

بله، با احساس همراه است و یک جور کار سرخوشانه توأم با دیوانگی است. کارهایی که ویژگی دهه شصتی‌ها است.

آیا سرنوشت شخصیت‌های فیلمتان مثل سرنوشت شخصیت‌های فیلم "نفس عمیق" تلخ و گزنده است؟

نه، فیلمم پایان تلخی ندارد و پر از امید، سرزندگی و شور جوانی است.

بنابراین "متولد 65" فیلم مخاطب است؟

بله، تعریف درستی است و به جریان اصلی و بدنه سینما نزدیک است و فیلم را برای اکران در گروه هنر و تجربه نساخته‌ام.

به چه دلیل از ستاره‌ها در کست فیلم استفاده نکردید؟

قصه بکر و نویی داشتیم و این امکان وجود نداشت که از بازیگران استار استفاده کنم و این رویه به ساختار فیلم لطمه می‌زد. معتقدم مخاطب با بازیگران کمتر دیده‌شده می‌تواند ارتباط بهتری برقرار کند.

دهه شصتی‌ها نسل متفاوتی به نظر می‌رسند؟

نسل عصیانگری هستند و اساساً بلاتکلیف و سردرگم هستند.

چرا مرتباً درباره دهه شصتی‌ها فیلم ساخته می‌شود و دهه هفتاد و هشتادی‌ها کمتر مورد توجه قرار می‌گیرند؟

درباره دهه هفتادی فیلم هم ساخته می‌شود. نظیر فیلم "فصل باران موسمی" ساخته مجید برزگر. در ضمن خودم هم متولد دهه شصتم و این شخصیت‌ها را خوب می‌شناسم و می‌دانم چه دغدغه و دل‌مشغولی‌هایی دارند که با نسل قدیمی دچار تعارض می‌شوند.

پیام دهکردی چند سال قبل در تئاتر نمایش "متولد 61" را با بازی پگاه آهنگرانی و ستاره پسیانی روی صحنه اجرا کرد.

به نظرم دهه شصت دهه مهمی در تاریخ معاصر ایران است، زیرا این نسل درست بعد از جنگ شخصیت و بلوغ روحی و جسمانی‌شان شکل گرفت و به بچه‌های بعد از دوران جنگ معروف هستند و به نظرم بین سنت دهه قبل‌ترش و مدرنیته دهه بعدترش احاطه شده و دچار تنش و چالش شده است. این ویژگی‌ها در ادبیات دراماتیکی که باعث نوشته شدن فیلمنامه و نمایشنامه می‌شود بسیار مورد توجه درام نویسان و نویسندگان قرار گرفته است. در سینمای فعلی ایران معمولاً فیلم‌ها دو رویکرد دارند و بیشتر به سمت پایان تلخ می‌روند و یا از پایان باز و نامشخص استفاده می‌شود تا به اصطلاح ذهن مخاطب را با این پایان‌بندی مبهم درگیر کنند. من و محمدمهدی عسگرپور تهیه‌کننده فیلم علاقه داشتیم که به هیچ‌وجه به سمت پایان تلخ و ناامیدکننده‌ نرویم. به همین رفتیم به سراغ یک پایان‌بندی درست و سرحال و سرخوشانه که توأم با امید هم باشد.

دو قهرمان جوان فیلمتان آیا بر معضل خاصی شورش می‌کنند؟

شورشی و عصیان‌گری در میان نیست. این دو نفر یک بازی راه می‌اندازند و تصمیم می‌گیرند یک روز زندگی‌شان را عجیب‌وغریب و پر نوسان بگذرانند.

آیا جنس این بازی کودکانه است؟

این بازی کودک و بزرگسال ندارد و می‌خواهند در این یک روز فضای متفاوتی از طبقه اجتماعی‌شان را تجربه کنند و ادای طبقه مرفه و پولدار را دربیاورند. این دختر و پسر جزو طبقه متوسط جامعه هستند. در فضای مجازی این نوع اتفاقات بسیار فراگیر است و اکثر آدم‌ها به آن چیزی که هستند راضی نیستند و خودشان را جور دیگری نشان می‌دهند و لزوماً مطالبی که در فضای مجازی منتشر می‌کنند واقعیت نیست.

به هر حال نسل دهه شصت وارد دهه سوم زندگی‌اش شده و کم‌کم وارد دنیای میانسالی می‌شوند؟

بیشتر متولدین آخر دهه شصت در فیلم من مورد توجه قرار گرفته است و البته کارهایی که دو شخصیت فیلمم انجام می‌دهند تفکر هم پشت سرش است.

احمد محمد اسماعیلی