چربی مقصر افزایش وزن نیست !

به گزارش نما به نقل از ویرلن ؛ اگر فکر می کنید همه کالری ها یکسان بوجود می آیند ( و قطعاً اکنون می دانید که این طور نیست ) پس به نظر منطقی می رسد که شما سریعاً چربی را مقصر دانسته و او را مسبب افزایش وزن خواهید دانست. به نظر یک محاسبه ساده ریاضی می آید: اگر چربی ۲برابر پروتئین و کربوهیدرات کالری داشته باشد ، پس اگر چربی کمتری بخورید کالری کمتری مصرف کرده و وزن کم می کنید . به نظر منطقی می آید، این طور نیست؟ اما متاسفانه به چند دلیل این فرمول درست نیست.

این که همه کالری ها از نظر تاثیر بر وزن و متابولیسم یکسان عمل می کنند یکی از رازهای ماندگار پزشکی امروز است. همه آنها زمانیکه در خلاء آزمایشگاه سوزانده می شوند یکسان هستند اما زمانی که آنها را می خورید این طور نیست. سیاست عمومی رستوران ها را موظف به درج میزان کالری هر بشقاب کرده و شرکتهای تولید کننده مواد غذایی نیز ملزم به درج میزان کالری هر وعده به صورت واضح و درشت روی بسته بندی های خود هستند. اما این استراتژی اشتباه است به دلیل اینکه فقط اشاره می کند که تنها کالری مهم است. حقیقت این است که کالری های مختلف اثر متفاوتی روی اطلاعات ژن، هورمونها، فعالیتهای شیمیای مغز، سیستم ایمنی، سوخت و ساز و حتی میکروبهای سیستم گوارش دارند. اگر چه بررسی کالری های غذای های فرآوری شده و فست فودها (به این دلیل که ممکن است انباشته از کالری های مضر باشند) کمک کننده است چون ممکن است شما را از خوردن وعده غذایی حاوی ۱۲۰۰ کالری باز دارد اما اگر غذای معمولی می خورید نیاز به محاسبه کالری ندارید.

متابولیسم یک مساله ریاضی نیست

مساله توازن انرژی یا میزان کالری های ورودی و خروجی نیست. اگر اینگونه بود و شما باخوردن هر ۱۰۰ کالری اضافه در روز که معادل یک گاز بزرگ غذاست بعد از یک سال ۱۰ پوند (۴٫۵ کیلوگرم) و بعد از ۱۰ سال ۱۰۰ پوند (۴۵ کیلوگرم) وزن اضافه می کردید. اما این اتفاق نمی افتد حتی اگر ثبت کننده جهانی میزان کالری باشید نمی توانید معادله ریاضی درستی برای کنترل وزن پیدا کنید. به این دلیل است که وزن و متابولیست مسائل ریاضی نیستند. کیفیت غذایی که می خورید خیلی بیشتر از میزان آن اهمیت دارد. اگر فقط نگران میزان کالری باشید پس مهم نیست چه نوع غذایی میخورید تا زمانی که میزان کالری دریافتی خود را پایین نگه دارید. اما این طور نیست. چرا؟

غذا منبع کالری یا انرژی نیست

غذا اطلاعات است. شامل دستورالعمل هایی است که هر عملکرد بیولوژیکی بدن شما را تحت تاثیر قرار می دهد غذا ماده ای است که همه چیز را کنترل می کند. غذا در هر سطحی بر اطلاعات ژنهای شما ( تعیین این که کدام ژن مسئول ایجاد یا جلوگیری از بیماری باشد) تحت تاثیر قرارا دادن هورمون ها، فعالیتهای شیمیایی مغز، سیستم ایمنی ، میکروبهای سیستم گوارش و متابولیسم اثر دارد. در شرایط واقعی این کارها با هر لقمه ای که می خورید به سرعت انجام می شود . این اساس علم جدید نوتریژنومیک است ( نوتریژنومیک علم مطالعه تراکنش بین تغذیه و ژنها و خصوصاً اثر آنها در درمان و پیشگیری از بیماریهاست ).

کل ایده که یک کالری همان کالری است نهایتاً بوسیله پیشگامان علوم تغذیه با جدیت مورد آزمایش قرار گرفته است. یکی از این آزمایشها به سرپرستی دکتر پیتر آتیا ( Peter Attia ) و گری توبز ( Gary Taubes )نوسینده کتاب کالریهای خوب، کالریهای بد ( Good Calories, Bad Calories ) انجام گرفت. موسسه در حال قدام برای مطالعات جدی تر و وسیع تر بوسیله بهترین محققان دنیا برای رسیدن به پاسخ این سئوال است تا یک بار برای همیشه بتواند مخالفانی را که با وجود مدارک کافی هنوز هم با این باور مخالفند را ساکت کند. حتی آنها گروهی از دانشمندان برجسته ای که هنوز مخالف نظریه آنها مبنی بریکسان نبودن کالریها هستند را به کار گرفته اند تا ثابت کنندخود که این گروه در اشتباهند.

این ایده ی جدیدی نیست. پرفسور آن لویس گیتلمن ( Ann Louise Gittleman ) متخصص تغذیه، جراح سیستم اعصاب مرکزی و رئیس سابق مرکز طول عمر پرتیکین ( Pritikin Longevity Center )برای اولین بار در کتاب پرفروش خود به نامه آنسوی پرتیکین ( Beyond Pritikin )که در سال ۱۹۸۸ منتشر شد درباره اهمیت چربیها نوشت. برای سالها او پیشگام وترویج دهنده اهمیت مصرف چربیهای سالم بود. او به نواقص گذشته پی برد و در ۳۰ کتاب خود پس که بعد از آن منتشر شد از مردم خواست تا چربی بیشتر مصرف کنند. متاسفانه ما پیش بینی آینده نگرانه او را نادیده گرفتیم.

تعداد زیادی از دانشمندان تاکید می کنند که کالری حاصل از چربی ها برای کاهش وزن و بهبود متابولیسم بهتر است. کوین هال از موسسه ملی سلامت( Kevin Hall )، در بخش متابولیک جایی که هر اونس غذا و هر حرکتی و هر کالری مصرفی به دقت اندازه گیری می شود دریافت که کسانیکه کالری حاصل از چربی بیشتری دریافت می کنند ( در مقایسه با همان میزان کالری حاصل از کربوهیدراتها) ۱۰۰ کالری بیشتر در روز می سوزانند. که در طول یکسال برابربا ۱۰ پوند (۴٫۵ کیلوگرم) کاهش وزن است . او همچنین گزارش داد که در مطالعه عکس ها و عملکرد مغز ، خوردن چربی بیشتر، مراکز گرسنگی و میل به غذا در مغز را خاموش می کند. به نظر می رسد که مغز نقش مهمتری از نظر کنترل غذای مصرفی، تنظیمات مزه و متابولیسم دارد. و چربی رژیمی اثر مثبتی بر کل فرآیند کالری سوزی دارد.

چرا پرخوری می کنیم

بیشتر ما تصور می کنیم که زیاد خوردن باعث افزایش وزن می شود. به نظر فرض درستی می آید. این طور نیست؟ اما یک مقاله برجسته از استاد دانشگاه هاروارد دکتر دیوید لودویگ( David Ludwig )در مجله انجمن پزشکی آمریکا این مورد را برای دیدگاه بسیار متفاوتی در باره چاقی و متابولیسم بیان می کند. او می گوید : خیلی ساده است که ما قضیه را برعکس فهمیده ایم. خوردن بیشتر و ورزش کمتر نیست که شما را چاق می کند بلکه چاقی است که باعث بیشتر خوردن و کمتر ورزش کردن است. ااساسا سلول های چربی هستند که گرسنه شده و شما را به سمت بیشتر خوردن سوق می دهند. او این فرآیند را در کتاب خود به نام همیشه گرسنه هستید؟ ( Always Hungry )به تفصیل توضیح می دهد. وقتی شما اضافه وزن دارید هورمون ها و فعالیت شیمیایی مغز شما را گرسنه و خسته می کنند.

این گفته تمام تفکرات ما درباره افزایش وزن را به هم ریخته و با تمام توصیه های قدیم در خصوص کاهش وزن در تضاد است. به جای تمرکز بر کمیت و کالری دکتر لودویگ توصیه می کند بر کیفیت و چگونگی ترکیب رژیم غذایی خود تمرکز کنید (میزان و نوع پروتئین، چربی و کربوهیدارتها) تا به توانایی ذاتی بدن اجازه دهید گرسنگی، فعالیت ، سوخت و ساز و وزن را تنظیم کند.

نیروی اراده را فراموش کنید؛از علم استفاده کنید تا گرسنگی را برطرف کند ، به شما انرژی بدهد و متابولیسم شما را سرعت بخشد.

در اینجا نقش آن در بیولوژی را به شما می گوییم

اول اینکه وقتی میزان کالری را محدود کرده و بیشتر ورزش کنید بدن شما در حالت اضطرار و شرایط قحطی قرار می گیرد. این کار شما را خسته ( بنابراین کمتر تحرک می کنید و انرژی ذخیره می کنید) و گرسنه ( پس بیشتر می خورید) کرده و متابولیسم شما را کاهش می دهد ( بنابراین زنده می مانید!) . این فرمول کمتر بخور بیشتر ورزش کن برای بسیاری از افراد موفقیت آمیز نیست برای مدت کوتاهی جواب می دهد اما مطمئناً کمتر از ده درصد افراد با این روش وزن کم کرده و برای یکسال آن را نگه می دارند. تقریباً همیشه به وزن اول برگشته و دوباره چاق می شوید.

دوم اینکه، وقتی کربوهیدرات و شکر مصرف می کنید میزان انسولین بالا رفته و قند خون شما کاهش می یابد. این میزان انسولین بیشتر انرژی موجود برای سوخت و ساز در خون شما را به سلولهای چربی تبدیل می کند. خصوصا سلولهای چربی اطراف قسمت میانی بدن که به چربی شکم معروفند. در نتیجه بدن شما گرسنه است و این باعث تحریک مغز و شما را مجبور به بیشتر خوردن می شود. ممکن است به اندازه یکسال انرژی ذخیره در بافت چربی خود داشته باشید و با این حال باز احساس گرسنگی کنید. تنها راه پایان این چرخه معیوب خوردن چربی (چربی های مفید)بیشتر و دوری از کربوهیدراتهای تصفیه شده و شکر است. رژیم غذایی پرچربی و کم کربوهیدرات منجر به متابولیسم سریعتر و حفظ کاهش وزن می شود.