اختلاف زود هنگام بر سر كرسی ریاست

تنها کمتر از یک روز از اعلام نتایج انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی گذشته است و در تعداد قابل توجهی از حوزه‌های انتخابیه، انتخابات به دور دوم کشیده شده است، اما در حالی که هنوز در بسیاری از حوزه‌های انتخابیه، نتیجه انتخابات اعلام نشده بود، بحث‌هایی درباره ریاست مجلس در رسانه‌ها در حال مطرح شدن است که بارزترین نکته در این‌باره را می‌توان نوعی انشقاق در جریان پیروز انتخابات در تهران یافت، اختلافی که اگر در پیش از انتخابات ریشه دارد، اما اکنون به شکل واضح‌تری در حال مطرح شده است؛ اختلافی که شاید بتوان آن را در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم یافت، وقتی محمدرضا عارف که نظرسنجی‌های معتبر درصد رأی او را کمتر از شش درصد در کل کشور نشان می‌داد، انصراف داد و با سودای ریاست مجلس یازدهم از انتخابات کنار رفت؛ این بار او و حامیانش قصد کناره‌گیری ندارند و به نظر همین موضوع قطعی، اتحاد تاکتیکی جریان کارگزاران و اصلاحات را دچار انشعاب خواهد کرد که می‌توان مصداق‌های بارز آن را اصرار کارگزارانی‌ها به ادامه ریاست لاریجانی و واکنش شدید عارف به این موضوع دانست. مصاحبه یونسی با روزنامه «آرمان» که از زبان عارف گفته بود با مصلحت‌اندیشی کنار می‌روم تا انتشار مطلبی با عنوان «اگر اصلاح‌طلبان عاقل باشند، لاریجانی رئیس مجلس آینده خواهد شد» در هفته‌نامه «طلوع» و پایگاه‌های وابسته به کارگزاران که اولی واکنش تند عارف را در پی داشت، به شکلی که وی به صراحت از برنامه‌اش برای ریاست مجلس سخن گفت و تأکید کرد، به هیچ کس وکالت نداده از جانب او سخن بگوید و دومی نیز با مقابله سریع هواداران روبه‌رو شد و رسانه‌های نزدیک به وی اعلام کردند عارف رئیس مجلس آینده خواهد شد و دیگر مدعیان در بهترین حالت به ریاست کمیسیون امنیت ملی مجلس دست خواهند یافت.