ترویج مصرف گرایی آفت بزرگ اقتصاد مقاومتی / تحقق اقتصاد مقاومتی مستلزم تغییر سبك زندگی است

رهبر معظم انقلاب امسال را سال«اقتصاد مقاومتی, اقدام و عمل» نامگذاری کردند و در سخنان پیشین خود فرموده بودند: «از مؤلفه‌های سیاستهای مقاومتی، مسئله‌ی اصلاح الگوی مصرف است؛ مسئله‌ی صرفه‌جویی، پرهیز از ریخت‌وپاش، پرهیز از اسراف، پرهیز از هزینه‌کَردهای زائد. البته در این زمینه خطاب اول من متوجه به مسئولان است؛ در درجه‌ی اول و در حوزه‌ی مأموریت خودشان باید بجد از ریخت‌وپاش پرهیز کنند. اگر چنانچه این شد یعنی ما مسئولین کشور به این اصل پایبند بودیم، آن وقت این روحیه، این خصلت، این اخلاق، سرریز خواهد شد به مردم. ما به مردم نمیگوییم که ریاضت بکشند؛ این‌جور گاهی بعضی القا میکنند. بعد از آنکه سیاستهای اقتصاد مقاومتی ابلاغ شد، هنوز مرکب آن خشک نشده، یک عده‌ای شروع کردند که "اینها دارند مردم را به ریاضت دعوت میکنند"؛ نه، به‌هیچ‌وجه این‌جور نیست، بلکه بعکس است؛ ما معتقدیم که اگر این سیاستها اعمال بشود، وضع مردم بهتر خواهد شد، طبقات ضعیف گشایش پیدا خواهند کرد. در کشوری که تورم در حد مطلوب باشد، اشتغال در حد مطلوب باشد، آنجا عموم مردم در راحتی و آسایش و رفاه زندگی خواهند کرد. ما به‌هیچ‌وجه به مردم نمیگوییم ریاضت [بکشند] ما میگوییم ریخت‌وپاش نباشد؛ مصرف کردن یک حرف است، بد مصرف کردن یک حرف دیگر است.»
اصلاح الگوی مصرف، شاید دقیق ترین عبارتی باشد که برای استفاده ی بهینه از تمامی امکانات مادی و معنوی می توان به کار برد. استفاده ی بهینه از امکانات، علاوه بر صرفه جویی اقتصادی در آن، شامل اصلاح روش مصرف نیز می شود. اصلاح الگوی مصرف از جنبه های اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سلامت قابل بررسی است بنابراین صرفه جویی همیشه مساوی با ارزان تر بودن نیست بلکه انتخاب به نحوی صورت بگیرد که مجموعه ی خصوصیات آن، از انتخاب های مشابه به صرفه تر، ماندگارتر و سالم تر باشد. صرفه جویی های کوچک و جزئی در خانواده ها می تواند به صرفه جویی های کلان ملی تبدیل شود. تصور کنید اگر هر فرد تنها یک لیتر در مصرف آب روزانه ی خود صرفه جویی کند، بیش از 70 میلیون لیتر ذخیره ی روزانه خواهیم داشت.
اگر کلیه ی انتخاب های ما در زندگی، با همین نگرش صورت بگیرد، غیر از کاهش هزینه ها، به بهره وری بیش تر از امکانات نیز دست خواهیم یافت. ضمن اینکه این نگرش قابلیت اجرا در تمامی امور مادی و معنوی زندگی را دارد.
اما متاسفانه در بعضی از زندگی های اطرافمان مخصوصا در چند سال اخیر تجمل گرایی به صورت مشهودی به چشم میخورد به طوری که گاهی زندگی ها و روابط خانواده ها را تحت تاثیر قرار داده است. تجمل گرایی یکی از پدیده های نابهنجار اجتماعی است. هر چند که نمی توان آن را یک رذیلت اخلاقی دانست، ولی باید اذعان کرد که آثار آن از یک رذیلت اخلاقی در روحیه فرد و جامعه، کمتر نیست. شکل افراطی این گرایش است که پیامدهای زیانباری را بر اقتصاد سالم خانواده و جامعه برجا می گذارد و از مصادیق اتراف، تبذیر، اسراف و مانند آن به شمار می آید.
تجمل گرایی، آفت صرفه جویی نیز می باشد. کسانی که در دام تجمل گرایی می افتند از صرفه جویی غافل می شوند و ثروت و سرمایه بلکه تولید جامعه را به تباهی می کشانند. و این معضل در جامعه کنونی ما که میخواهیم به خودمان متکی باشیم و دست جلوی غیر دراز نکنیم جز ضرر چیزی ندارد.
برای مقابله با نیازمند بودن به محصولات خارجی و قدم گذاشتن در راه اقتصاد مقاومتی, افزایش تولید و بهبود بخشیدن به این بخش و مهم انگاشتن صنعت بهترین گزینه است تا مردم با رقبت به سمت کالاهای خودمان بیایند و از تولید داخل حمایت کنند.
مقام معظم رهبری هم در دیدار با کارگران عزیز و زحمتکش کشور هم، مصرف کالاهای ساخت داخل را یکی از مجاهدت‌های ضروری دانستند و افزودند: «به موازات استقبال مردم از تولیدات داخلی، لازم است کیفیت و مرغوبیت این کالاها، به حد قانع کننده‏ای برسد.» مسئولان کشوری مطمئن باشند اگر مردم جنس خوب را ببینند که خدمات پس از فروش هم داشته باشد قطعا به دنبال کالاهای خارجی نمی روند اگر شما اعتماد مردم را جلب کنید این ملت امید شما را ناامید نمی کنند. چه کسی ذلت میهنش را خواستار است؟ همه ما ایرانی هستیم و برای ایرانی آباد زندگی میکنیم و از انجام دادن کارهایی که باعث سربلندی کشورمان هم بشوداستقبال هم می کنیم.