رقابت بر سر كرسی ریاست

با نزدیک شدن به خرداد ماه، مجلس نهم به روزهای پایانی خود می‌رسد و شاهد آغاز به کار مجلس دهم خواهیم بود. انتخابات اردیبهشت ماه نیز تکلیف کرسی‌های باقی‌مانده مجلس را مشخص خواهد کرد تا ۲۹۰ نماینده مجلس آینده مدیریت قوه مقننه را به مدت چهار سال برعهده بگیرند. در این بین انتخاب هیئت‌رئیسه و ریاست مجلس آینده، یکی از مهم‌ترین مباحثی است که در میان احزاب و گروه‌های سیاسی و نمایندگان راه‌یافته به مجلس در حال بررسی و ارزیابی است؛ چراکه این جایگاه می‌تواند تا حدودی جهت‌گیری مجلس را معین کند.
در میان گزینه‌های مطرح برای تصدی کرسی ریاست مجلس، نام دو تن از چهره‌های سیاسی، آقایان علی لاریجانی و محمدرضا عارف بیش از دیگر نمایندگان منتخب به گوش می‌رسد. هر چند ممکن است اصولگرایان گزینه سومی را نیز برای رقابت انتخاب ریاست مجلس مطرح کنند؛ اما به نظر می‌رسد لاریجانی جایگاه مناسب‌تری نسبت به دیگران برای تکیه زدن بر کرسی ریاست داشته باشد و رأی اصولگرایان را در سبد خود جمع کند. به احتمال زیاد رأی بخشی از مستقلین و معتدلینِ راه‌یافته به مجلس نیز به نام وی ثبت خواهد شد. این شرایط سبب شده است تا از وی به منزله مهم‌ترین گزینه ریاست مجلس آینده نام برده شود.
رقیب جدی وی در این میدان محمدرضا عارف، سرلیست اصلاح‌طلبان در انتخابات پایتخت و لیست امید است که توانست با بیشترین آرا، نمایندگی مردم تهران را کسب کند. بی‌شک، عارف مهم‌ترین گزینه اصلاح‌طلبان برای ریاست مجلس خواهد بود. وی که در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۲ به نفع آقای روحانی کنار رفت، به نظر می‌رسد این بار دیگر حاضر نباشد از کرسی ریاست مجلس انصراف دهد. وی در دیدار با رئیس جبهه مستقلین و اعتدالگرایان، به صراحت اعلام کرده است: «قطعاً کاندیدای ریاست مجلس خواهم شد.» با اعلام آمادگی عارف برای رقابت بر سر ریاست مجلس، شاهد اوج‌گیری رقابت سیاسی در شکل‌گیری مجلس دهم خواهیم بود؛ رقابتی که نتایج دور دوم انتخابات و رأی مستقلین در آن تأثیرگذاری جدی خواهد داشت.