بیرون این بازی شیرین تر بود

امیر زینلی - به سختی می توان تشخیص داد که سبب غم و اندوه دیشب هواداران استقلال، آرش برهانی بود، یا پرویز مظلومی، یا علی رضا رمضانی؟ اما آن چه مشخص است این که استقلال درست مثل پرسپولیس، این فصل را هم مثل دوفصل قبلی بدون جام پشت سر گذاشت، تا پرویز مظلومی که اعلام کرد هدفش از ابتدا کسب سهمیه آسیا بوده و دیگر هیچ! نتواند دل هواداران استقلال را به دست آورد.
مظلومی حتی در بازی هایی که پیروز شد، و حتی آن زمان که صدر جدول را قبضه کرده بود هم مورد اعتراض هواداران بود. چه رسد به شب گذشته که ناکامی هایش تکمیل شدند و افشار زاده در بین تماشاگران معترض اعلام کرد که دیگر مظلومی، سرمربی استقلال نیست.
در طرف مقابل اما دنیا به کام یحیی بود. یحیی که تا حدی بازی پایانی لیگ را فدای مسابقه حذفی آسیا کرد و بازی برگشت آسیایی خود را هم تا حدی فدای فینال حذفی، توانست به مقصد نهایی خود برسد. حالا او جزو پرافتخار ترین مربیان ایرانی با دوقهرمانی جام حذفی است.
اما از همه این ها که بگذریم، بازی دیشب اتفاقات زیبای فراوانی داشت. از زمانی که تاج، مسئولیت فدراسیون را بر عهده گرفت می شد حدس زد که کم کم به آن چه فوتبال حرفه ای می نامندش، نزدیک و نزدیک تر می شویم.
برای شیرینی هرچه بیش تر اتفاقات شب گذشته ابتدا تفاوت ها و جذابیت های آن را از زبان محمد رضا تهرانی مسئول کمیته فرهنگی سازمان لیگ بخوانید:«مهم ترین جذابیت بازی این بود که فینال مسابقات حذفی که به نام آزاد سازی خرمشهر برگزار می شود، را بتوانیم در همین شهر برگزار کنیم اما پس از بررسی فهمیدیم که خرمشهر ورزشگاهی در شأن برگزاری بازی پایانی ندارد.»
این مسئول فرهنگی فدراسیون با بیان این که هزینه توسط خیرین و خصوصا شرکت نفت و گاز اروندان تأمین شد و با نظارت سازمان توسعه و تجهیز فنی سازمان لیگ، به بهره برداری رسید، ادامه می دهد:«جلسات متعددی برای برگزاری بازی انجام شد. اولین قرار این شد که جام قهرمانی توسط هنرمندان عزیز ایرانی طراحی شود و سخنان امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری در مورد خرمشهر روی آن حک شود.مانند جمله خرمشهر را خدا آزاد کرد که حضرت امام فرمودند. پس از آن مدال ها هم توسط هنرمندان ایرانی مشابه پلاک رزمندگان در ایام دفاع مقدس طراحی شد.»
تهرانی با اشاره به برنامه های قبل از فینال این گونه می گوید:«روز قبل از بازی در شلمچه طی مراسمی با حضور مسئولان و خانواده های شهدای مدافع حرم از جام قهرمانی رونمایی کردیم. این مراسم روز بازی از ساعت 4 هم آغاز شد و حتی بین دو نیمه هم تقدیر هایی از خانواده های شهدا و حامیان مالی ساخت ورزشگاه انجام شد.»
یکی از تفاوت های مهم این فینال با آن چه که از قبل در ایران سراغ داشتیم این بود که نام قهرمان، روی جام قهرمانی حک شد. ضمن این که به گفته تهرانی از قبل تلویزیون هایی در محوطه بیرونی ورزشگاه تعبیه شده بود تا آن عده از تماشاگران که برای تماشای بازی به ورزشگاه می آیند و با اتمام بلیت روبرو می شوند، به خانه هایشان بر نگردند و همان جا در هیجان تماشای بازی شریک باشند.
تهرانی از تمرین برای چیدمان سکوی قهرمانی هم گفت که با تعدادی از همیاران هواداران، تمرین کردیم که آن ها بتوانند ظرف مدت 7 دقیقه سکوی قهرمانی را بنا کنند.
همه این اتفاقات که در مورد آن صحبت شد، نه از این جهت که فوتبال ما و سازماندهی آن را به فوتبال روز دنیا و مدیریت آن نزدیک می کند بلکه از این باب که حالا دیگر ما هم یاد گرفته ایم که به تماشاگران خود احترام بگذاریم، مهم است و شیرین. حتما تماشاگری که احترام می بیند و فضای آرامی را در ورزشگاه مشاهده می کند، دوست ندارد که به این راحتی ها آرامش خود و همراهانش را بر هم بزند.
برای بازی نهایی سال آینده نور ورزشگاه باید استاندارد شود. ضمن این که جایگاه شکیلی در حد شأن خبرنگاران و اصحاب رسانه در ورزشگاه خرمشهر باید تعبیه شود و اگر امکان افزایش وجود دارد، حتما باید فکری هم به حال افزایش صندلی های تماشاگران و افزایش ظرفیت ورزشگاه خرمشهر کرد.
با این تلاش های صورت گرفته برای این بازی و این که حالا دیگر ما هم یک تک بازی فینال داریم که می دانیم هرسال باید در خرمشهر برگزار شود و با توجه به آن چه تا به حال از مهدی تاج دیده ایم، حتما برای سال آینده مشکلات کم تر خواهد شد. پس با امید به آینده!