شايد از طنز روزگار باشد كه ماجراي حاشيه‌هايي كه براي اشكان دژاگه درآلمان اتفاق افتاده، مورد توجه مسئولان كميته اخلاق فدراسيون فوتبال قرار گرفته است و آنها در مصاحبه‌هايشان از اخلاق‌گرايي و بررسي پرونده او در فدراسيون فوتبال صحبت مي‌كنند. البته حساسيت اركان قضايي فدراسيون فوتبال در مواجهه با تخلفات خارج از زمين بازي فوتباليست‌ها ستودني است اما آن چيزي كه نمي‌تواند دليلي بر صداقت مسئولان كميته اخلاق در مواجهه با حاشيه‌هاي بازيكنان فوتبال كشورمان باشد، برخورد دوگانه آنها است. در حالي مسئول كميته اخلاق فدراسيون فوتبال مصاحبه مي‌كند و از ورود اين كميته به ماجراي كاپيتان تيم ملي فوتبال كشورمان خبر مي‌دهد كه پرونده‌هاي مشابه زيادي درباره فوتباليست‌هاي داخلي در كميته اخلاق تشكيل شده است و خاك مي‌خورد و خبري از رسيدگي به آن نيست. در اينكه دژاگه در صورت اثبات تخلفش بايد مورد مؤاخذه قرار بگيرد، ترديدي وجود ندارد اما آن چيزي كه به نظر مي‌رسد بايد سرلوحه مسئولان كميته اخلاق قرار بگيرد، نگاه يكسان و برخورد بدون اغماض با تمامي پرونده‌هاي تخلفات و حاشيه‌هاي فوتباليست‌هاي ايراني است. اين پذيرفتني نيست كه در داخل كشور، برخي از بازيكنان با انواع و اقسام حاشيه‌هاي اخلاقي از يك حريم امن برخوردار باشند و برخوردي با آنها صورت نگيرد اما بلافاصله براي تخلف دژاگه كه البته همانطور اشاره شد مستلزم برخورد است، پرونده تشكيل شود و شايعاتي زيادي درباره برخورد با اين بازيكن از راهروهاي فدراسيون و رسانه‌ها به گوش برسد.
در همين راستا بديهي است در صورتي كه فدراسيون فوتبال عزم جدي براي رسيدگي به پرونده‌هاي حواشي اخلاقي و تخلفات خارج از مستطيل سبز بازيكنان دارد، بايد اهمال با فوتباليست‌هاي متخلف را كنار بگذارد و از كنار حاشيه‌هايي غير‌اخلاقي بعضي از فوتباليست‌ها بدون اينكه برخورد يا حتي توبيخي با آنها صورت بگيرد، عبور نكند. اين در حالي است كه متأسفانه فدراسيون فوتبال چه در روزهاي رياست علي كفاشيان و چه امروز كه مهدي تاج جانشين وي شده است، نشان داده است كه اخلاق‌گرايي و برخورد با بازيكنان پرحاشيه در اولويت برنامه‌هايشان قرار ندارد و نكته قابل تأمل‌تر اينكه، نه تنها مجازاتي براي حاشيه‌هاي غير‌اخلاقي و جرم‌هاي قضايي بازيكنان در نظر گرفته نمي‌شود، بلكه حتي در برخي موارد فدراسيون سعي كرده بر اين موارد سرپوش بگذارد و حتي بعضي از مواقع فدراسيوني‌ها پا را فراتر گذاشته‌اند و به عنوان وكيل مدافع فوتباليست‌هاي پرحاشيه و متخلف وارد عمل شده‌اند. نمونه آن پرونده ماجراي فوتباليست‌هاي سرباز فراري بود كه با جعل مدارك، كارت پايان خدمت گرفته بودند اما در اين پرونده نه تنها فدراسيون، با اين بازيكنان متخلف برخورد نكرد و جريمه و محروميتي برايشان در نظر نگرفت، بلكه چه كفاشيان و چه تاج با ريش گرو گذاشتن و پادرمياني در راهروهاي ستاد كل نيروهاي مسلح به دنبال بخشش اين بازيكنان بودند، تا جايي كه حاميان اين فوتباليست‌ها در فدراسيون و رسانه‌ها سعي كردند با عوض كردن جاي متهم و شاكي، افكار عمومي را روبه‌روي ستاد كل نيروهاي مسلح قرار دهند اما در اين‌باره ناموفق بودند و اگر ستاد كل نيروهاي مسلح جلوي حضور اين بازيكنان را در تيم ملي نمي‌گرفت، آنها با وجود مجرم بودن، از طرف فدراسيون اجازه پيدا مي‌كردند كه پيراهن مقدس تيم ملي را هم بپوشند!
در ماجراي سوشا مكاني دروازه‌بان پرحاشيه پرسپوليس كه پرونده‌اش در دادگاه مفتوح است هم كميته اخلاق فدراسيون به رغم پرونده سنگين اين بازيكن، براي اينكه در افكار عمومي مورد سؤال قرار نگيرد، اين بازيكن را شش ماه از فوتبال محروم كرد، حكمي كه حتي فدراسيون فوتبال هيچ‌گاه آن را به صورت رسمي منتشر نكرد تا ثابت شود در فدراسيون و كميته اخلاق اين مجموعه اراده‌اي براي برخورد با پرونده‌هاي غير‌اخلاقي فوتباليست‌ها وجود ندارد، شايد بهترين مدعا براي اثبات آن، صحبت‌هاي مهدي تاج باشد كه عنوان كرده است فدراسيون نمي‌توانسته است با مكاني برخورد كند! با اين وضعيت به نظر مي‌رسد دم زدن از اخلاق‌گرايي و مبارزه با حاشيه‌هاي غير‌اخلاقي بعضي از فوتباليست‌ها تنها يك شعار دهن پركن براي فدراسيوني‌هاست و كمتر كسي است كه امروز زمزمه‌هايي كه درباره محروميت و برخورد با دژاگه از فدراسيون به گوش مي‌رسد را به پاي صداقت و اعتقاد فدراسيون فوتبال به مسائل اخلاقي بگذارد. به طور قطع اگر كميته اخلاق فدراسيون در اين زمينه صادق بود، ابتدا در داخل كشور با فوتباليست‌هايي كه پرونده‌هاي سنگين اخلاقي دارند برخورد مي‌كرد تا فوتبال كشور هر روز كه مي‌گذرد بيشتر از گذشته در منجلاب فساد غرق نشود.
اخلاق‌گرایی در فدراسیون فوتبال از حرف تا عمل
سعید احمدیان
۱۳۹۵/۴/۱۵
