دو محصول كودتا برای اردوغان

مهدي گيلاني- یک روزنامه‌نگار با تجربه ترک، که روایتگر سه کودتا در کشورش بوده است، در مصاحبه ای گفته است: « از همان اول روشن بود که برنامه‌ریزی کودتاگران بسیار بد و تقریبا آماتوری بود. به طور معمول در چنین کودتاهایی، مسئله اصلی قطع ارتباطات طرف مخالف و کنترل کل ارتباطات است. از این نظر وضعیت کودتاگران افتضاح بود، چون کانال‌های تلویزیونی هم‌چنان در حال پخش برنامه بودند. تلفن‌ها کار می‌کردند، اینترنت هم همین‌طور. بنابراین آن‌ها به هیچ‌وجه نتوانستند اوضاع را تحت کنترل خود درآورند... آن‌ها تازه بعد از رفتن اردوغان، محل اقامت او را بمباران کردند. این موضوع هم نشان می‌دهد که دسترسی آن‌ها به اطلاعات بسیار محدود بود.»
علاوه بر آنچه «Cem Sey» بیان کرده است، زمان کوتاه کودتا، سطحی بودن ضربات و حمله ها به مکان هایی چون پارلمان و کاخ ریاست جمهوری ، نمایشی بودن بخش عمده حضور تانکها و هواپیماهای ارتش، عدم آتش گشودن سربازان به روی مردم و بازگشت آسان ساختمان هایی همچون تلویزیون به مردم، فرودگاه و ... از جمله تردیدهایی است که باعث می شود، این کودتا نمایش خوانده شود. هرچند نمی توان از تأثیر رفتارهای مشکوک گذشته اردوغان که چند سالی است افکار عمومی جهانی را به وی بد بین کرده هم چشم پوشید.
اینکه در روزهای افزایش اقتدار اردوغان و همزمان با بازداشت های گسترده، آن روزنامه نگار بگوید از سناریوی صحنه‌سازی بودن آن توسط دولت اردوغان پشتیبانی نمی‌کند، چندان غیرمنتظره نیست. اما چه این برداشت درست باشد و چه غلط؛ دو اتفاق در ترکیه شدت خواهد گرفت: اقتدار اردوغان و بدگمانی به هرگونه ادعا از سوی وی در آینده.