«تجارت كثیف» برخی پزشكان با بیماری

ب گزارش نما به نقل از عصر ایران، «پزشکان از قدیم‌الایام که «حکیم» و «طبیب» نامیده می‌شدند تا امروز که مردم آنها را «آقا یا خانم دکتر» خطاب می‌کنند، مورد احترام و اعتماد عمومی بوده‌اند؛ بدان حد که «پزشک محرم است» تبدیل به یک ضرب‌المثل شده است.

با این حال در سال‌های اخیر برخی فارغ‌التحصیلان رشته‌های پزشکی این حرفه شریف را با تجارتخانه اشتباه گرفته‌اند. البته نمی‌گوییم پزشکان کسب درآمد نکنند که چنین سخنی منطبق با واقعیت نیست. یک پزشک حق دارد به واسطه کار حساس و مهمی که دارد، درآمد بالایی هم داشته باشد و در رفاه زندگی کند. این حق مسلّم کسی است که سالیان درازی از عمر و جوانی خود را صرف تحصیل علم کرده و اینک نیز در کار مهم «نجات انسان‌ها از درد یا مرگ» است.

این که برخی پزشکان همزمان با طبابت فعالیت‌های تجاری دیگری هم می‌کنند نیز، موضوع این بحث نیست؛ چرا که اشتغال به هر فعالیت قانونی، حقی است عمومی.

آن چه دغدغه این نوشتار است، «تجارت کثیف» برخی پزشکان با بیماری مراجعان است؛ آنجا که پزشک، بیمار را نه «یک انسان که از درد به او پناه آورده»، که «کیف پول» می‌بیند و تمام ذهنیتش این است که چگونه می‌تواند حداکثر پول را از این «کیف» بیرون بکشد.

وقتی فلان پزشک اکثر بیمارانش را فقط با یکی، دو دقیقه معاینه اولیه و بدون هیچگونه الزام پزشکی به آندوسکوپی، کولونوسکوپی یا سونوگرافی و نظایر اینها ارجاع می‌دهد، آیا دارد طبابت می‌کند یا با سوءاستفاده از بیماری مراجعه‌کننده‌هایش در حال سرکیسه کردن آنهاست؟ یا فلان مرکز پزشکی که به جای استفاده از لوازم یک بار مصرف، از یک وسیله چندین بار استفاده می‌کند، آیا با جان و سلامتی انسان‌ها تجارت می‌کند یا در حال عمل به تعهدات پزشکی است؟

همین دیروز رئیس مجتمع ویژه رسیدگی به تخلفات پزشکی سازمان تعزیرات حکومتی چند نمونه از این تخلفات را افشا کرد. به عنوان مثال وی از تخلف عجیب یک بیمارستان بزرگ در تهران خبر داد و گفت که در این بیمارستان از نوعی فنر یک‌بار مصرف پزشکی که از کشاله ران وارد رگ‌های بیمار می‌شود و به قلب می‌رسد و «یک‌بار مصرف» است، بارها و بارها برای بیماران مختلف استفاده می‌شده است!

اگر نام این کار جنایت نیست، پس چیست؟ آیا مردم با هزار امید به بیمارستان می‌روند و کلی هم پول می‌دهند و ای بسا با قرض و وام هزینه درمان‌شان را تأمین می‌کنند که آقایان یا خانم‌های پزشک و همکاران آنها وسیله یک‌بار مصرفی که قبلاً در بدن بیمار دیگری استفاده شده را دوباره وارد رگ‌های این ها بکنند؟

مورد دیگری که «قاضی خدایی» فاش کرده، مربوط به یک پزشک متخصص زنان و زایمان بوده است که با ارجاع غیرلازم بیمارانش به سونوگرافی‌های خاص، کار و کاسبی پر رونقی برای خودش راه انداخته و تنها در ۸ ماه ۲ میلیارد تومان از بیماران بینوا سود برده بود.

حال پولش به کنار فکر کنید به زمانی که این پزشک با نگران کردن بیماران آنها را متقاعد می‌کرد که حتماً باید فلان سونوگرافی را انجام دهند و لابد در دلش به آنها می‌خندید و چرتکه می‌انداخت که امروز چقدر با این روش کلاهبرداری کرده است؟

آنچه ذکر شد را البته نمی‌توان به کلیت جامعه پزشکی تعمیم داد و دامن بسیاری از پزشکان دلسوز و شریف را به ننگ گروهی از هم‌لباسان آلود. نکته این است که این حرفه چنان حساس است و چنان با زندگی مردم گره خورده که اقدامات غیر شرافتمندانه عده‌ای پزشک روح مردم را می‌آزارد و آنان را به همه پزشکان به طور عمومی بدبین می‌کند.

در این میان اشتباه‌ترین کار ممکن که می‌تواند از سوی پزشکان و تشکل‌هایشان انجام شود، لاپوشانی تخلفات است که قطعاً شائبه‌ساز می‌شود.

پالایش جامعه پزشکی و بازگرداندن آن به اعتبار تاریخی‌اش، بیش و پیش از همه بر عهده خود پزشکان است و در مرحله بعد با دستگاه‌های نظارتی است که با تخلفات و جرائم این حوزه به شدت برخورد کنند و جان و سلامتی مردم را بر همه چیز مقدم بدارند و اغماض نکنند؛ کما این که دیروز یک بیمارستان خصوصی متخلف را با وجود مقاومت رئیس و کارکنانش پلمب کردند.»