حرف‌های شنیدنی مرد شماره یك تنیس جهان

به گزارش نما، «نوله» توانست در فینال رقابت‌های مسترز ۱۰۰۰ کانادا، موسوم به راجرز کاپ جام قهرمانی را بالای سر ببرد و در مجموع دوران حرفه‌ای خود، سی‌امین قهرمانی‌‌اش در رقابت‌های مسترز را جشن بگیرد.

او که در فینال این بازی‌ها به مصاف کی نیشیکوری از ژاپن رفته بود، زمان زیادی خرج نکرد و در مدت زمان یک ساعت و ۲۲ دقیقه و با نتایج ۶ بر ۳ و ۷ بر ۵ رقیبش را شکست داد و بر جام قهرمانی راجرز کاپ، آن هم برای چهارمین بار پیاپی بوسه زد. «جوکر» حالا دوبار این جام را در تورنتو برده و دوبار هم در مونترال.

مرد شماره یک تنیس دنیا که در همان دور سوم گرنداسلم ویمبلدون در میان ناباوری علاقه‌مندان به دنیای تنیس از گردونه بازی‌ها کنار رفت، می‌گوید، بهترین بازی‌‌اش در هفته‌های اخیر را در همین فینال برگزار کرده و مزدش را هم گرفته است. جوکوویچ البته به غیر از سی‌امین جامش در مسترزها حالا در همین سال ۲۰۱۶ برای هفتمین بار در تورنمنت‌های مختلف قهرمان شده و در مجموع هم تعداد جام‌هایی که در طول دوران حرفه‌ای‌‌اش به دست‌ آورده را به عدد ۶۶ رسانده است. البته جای خالی دو جام در ویترین او به چشم می‌خورد‌؛ اولی طلای المپیک است که به زودی برای گرفتنش خیز برمی‌دارد و دومی هم تورنمنت مسترز ۱۰۰۰ سینسیناتی است که هنوز نتوانسته فاتح آن شود. «نوله» بعد از بالا بردن جام قهرمانی گفت‌وگویی با «اکیپ» داشته که از نظر می‌گذرانید.

نواک، به نظر می‌رسید در شروع این تورنمنت خیلی آماده و سرحال نبودی ولی رفته‌رفته بهتر شدی و در نهایت هم در فینال سطح بالایی از تنیس را به نمایش گذاشتی. این پیشرفت یک هفته‌ای‌ات را چطور ارزیابی می‌کنی؟

خب می‌توانم بگویم شبیه یک فرآیند بود. البته این برای اولین‌بار نیست که من تورنمنتی را شروع می‌کنم که اوایلش خیلی خوب نیستم. توانستم ریتم بازی‌ام را پیدا کنم و رفته‌رفته هرچه که بازی‌ها جلوتر رفت من هم بهتر و بهتر شدم. دو بازی خوب کلاً در یک هفته اخیر داشته‌ام که یکی از آنها در نیمه‌نهایی بود و دیگری هم در همین فینال. این قهرمانی به من اعتماد به نفس داده و سعی می‌کنم همین اعتماد به نفس را با خودم به ریو هم ببرم.

الان دیگر شکستت در گرنداسلم ویمبلدون را کاملاً هضم کرده‌ای؟

در زندگی، اتفاقی بی‌دلیل نمی‌افتد‌؛ اینکه در همان هفته اول از گردونه بازی‌های ویمبلدون کنار رفتم، باعث شد یک هفته بیشتر با خانواده‌ام وقت بگذرانم و از دنیای تنیس فاصله بگیرم. می‌خواستم دوباره باتری‌هایم را شارژ کنم. این‌طور شد که وقتی پا به مسترز کانادا گذاشتم انگیزه زیادی داشتم و قصدم این بود که کارهای زیبایی رقم بزنم. نمی‌توانستم شروعی بهتر از این برای بازی روی زمین‌های سفت متصور باشم. به هر حال امیدوارم بتوانم با همین فرمان به کارم ادامه دهم.

تو مهیای حضور در المپیک می‌شوی ولی در مقایسه با گرنداسلم‌ها و مسترزهای دنیای تنیس، بازی‌های المپیک حکم چه چیزی را برای تو دارد؟

المپیک بزرگترین رخداد ورزشی تاریخ است. اینکه در آن حضور داشته باشی، خودش مزیت است. حضور در المپیک افتخاری است که پیش‌تر در پکن و لندن هم نصیبم شده. افتخار این را داشتم که پرچمدار صربستان در بازی‌های ۲۰۱۲ لندن باشم. یکی از خاص‌ترین و فراموش نشدنی‌ترین لحظات زندگی‌ام بود. بی‌صبرانه منتظر حضور در ریو هستم. حضور در المپیک البته حس و حالش با حضور در بقیه تورنمنت‌ها متفاوت است، اینجا بحث بر سر بازی‌های المپیک است، تو نماینده کشورت هستی، جزیی از چیزی هستی که بسیار بزرگتر از تنیس است. برای رفتن به المپیک عجله دارم‌؛ می‌خواهم بجنگم و مدال بگیرم.

خیلی از بازیکنان تنیس به دلیل ویروس زیکا قید حضور در المپیک را زده‌اند. لحظه‌ای شد که به سرت بزند به برزیل نروی؟

نه. واقعاً به چیزهای منفی که هراس‌انگیز و نگران‌کننده است، فکر نمی‌کنم. به مشکلاتی مثل ویروس و ناامنی فکر نمی‌کنم. مطمئناً این مسائل وجود دارد و باید مراقب باشیم ولی سعی می‌کنم به چیزهای خوب فکر کنم‌؛ مثل اینکه من الان جزیی از بازی‌های المپیک هستم. ریو شهری باورنکردنی و برزیل کشوری است که عشق ورزش است. میلیون‌ها نفر آنجا هستند، میلیون‌ها نفردیگر هم از تلویزیون بازی‌ها را می‌بینند.