شیفتگان غرب دست در دست دشمن

۲۷ مرداد ماه بود که وزارت دفاع روسیه خبر داد، بمب‌افکن‌های توپولوف از نوع TU-۲۲M۳ و بمب‌افکن‌های سوخو از نوع SU۳۴ از پایگاه نیروی هوایی ایران برای دومین بار از همدان برخاستند و مواضع تروریست‌ها را بمباران کردند. طبق توافق روسیه و ایران، استفاده از پایگاه نوژه به منظور عملیات در سوریه، ضمن کاهش زمان پرواز جنگنده‌ها و بمب‌افکن‌های این کشور، ۶۰ درصد از هزینه‌ حملات ضد داعش را کاسته و بر دقت حملات افزوده است. بر اساس این، فاصله پروازی از فرودگاه نظامی «مُدزُک» در جنوب روسیه تا شهر «تدمر» در سوریه حدود ۲۱۵۰ کیلومتر است که این فاصله از پایگاه نوژه به ۹۰۰ کیلومتر کاهش می‌یابد. از سویی، با توجه به اینکه بمب‌افکن‌های TU-۲۲M۳ یکی از بزرگ‌ترین هواپیماهای جنگی در نوع خودش است، پایگاه هوایی «حمیمیم» در «لاذقیه» برای فرود چنین بمب‌افکن‌هایی به منظور تجهیز و سوخت‌گیری نامناسب است. پس از حملات گسترده هوایی، حجم عظیم خبرپراکنی رسانه‌های غربی و سعودی درباره همکاری مشترک ایران و روسیه با هدف جنگ روانی به منظور پوشش دادن به شکست سنگین متحدان‌شان در مناطق تدمر، ادلب، حومه لاذقیه و ریف حلب آغاز شد و فراتر از این نگرانی مقامات آمریکا، صهیونیسم و شبکه همکار داخلی آمریکا در ایران (جریان نفوذ و غرب‌گرایان) را به دنبال داشت. شیفتگان غرب در داخل کشور با بهانه نقض قانون اساسی و پایگاه نظامی دادن به یک کشور خارجی به نوعی به کمک جنگ روانی دشمن رفتند. اگر چه بنا به مصالحی این عملیات‌ها از پایگاه نوژه از دیروز به حال تعلیق درآمد؛ اما روابط همه‌جانبه ایران و روسیه مبتنی بر تأمین منافع ملی و در قالب همکاری‌های راهبردی نه صرفاً در حوزه مبارزه با تروریسم، بلکه در ابعاد گسترده‌تری ادامه می‌یابد. با توجه به پیچیده و فراگیر بودن پدیده تروریسم و تهدیداتی که از این زاویه امنیت ملی کشورمان را مورد هدف قرار می‌دهد، به نظر می‌رسد که ایجاد بازدارندگی در قبال تهدیدات، به‌ویژه خطر تروریسم تکفیری باید با قدرت هر چه تمام‌تر ادامه یابد و از مجموعه ظرفیت‌های داخلی و خارجی برای تحقق این راهبرد تا ریشه‌کنی تروریست استفاده کرد.