منازعات تصنعی و فرعی و رابطه آن با انتخابات!

وقتی منازعات تصنعی و فرعی، سوخت اصلی آتش جنگ روانی می‌شود و یا نبض تحرکات سیاسی و به‌طور ویژه انتخاباتی را به‌دست می‌گیرد، نتیجه این می‌شود که در انتخابات 2002 آمریکا، دعوای دو حزب جمهوری‌خواه و دموکرات بر سر اجازه یا عدم اجازه سقط جنین متمرکز می‌گردد به‌گونه‌ای که جمهوری‌خواهان با تکیه بر اصول و مبانی مذهبی و اخلاقی، سقط جنین را مذمت و دموکراتها با دم‌زدن از حق آزادی و انتخاب بشر، زنان آبستن را در نگهداشتن یا انداختن عمدی جنین خود، ذی‌حق می‌شمرند.

و یا آن‌که در داخل کشور، اجرا و یا عدم اجرای کنسرت در شهر مقدس مشهد یک دوقطبی تمام‌عیار در سطح ملی اما کاملاً کاذب و تصنعی را شکل می‌دهد تا بتوان سر فرصت تنور انتخابات را از هیزم آن گرم کرد. این در حالی است که صورت مسأله برای همگان اظهر من‌ الشمس است چه آن‌که اگر در شهر مقدس قم از ترس اعلان موضع مراجع معظم تقلید مجوز هیچ کنسرتی داده نمی‌شود به طریق اولی در مشهدالرضا که امام معصوم(علیه‌السلام) در آنجا مدفون است، نباید کنسرت‌های معلوم‌الحال و خارج از محدوده عرف و شرع اجازه داده شود.

آنچه اکنون شاهد آن هستیم، نوعی نفاق و دورنگی است که در پوشش کنسرت مطرح می‌شود زیرا به نام کنسرت در واقع میتینگ‌های سیاسی و بعضاً در تقابل با ارزشها و شئونات شرعی و اخلاقی است که با حواشی قابل تأمل شکل می‌گیرد و البته هرچه به زمان انتخابات نزدیک‌تر می‌شویم این نوع نگاه قطعاً به کنسرت ختم نخواهد شد و بلکه در پوشش‌های دیگری نیز ممکن است بروز و ظهور پیدا کند و به‌گونه‌ای در قالب عملیات روانی به امید اثرگذاری بر افکار عمومی و جامعه هدف جریان یابد و لذا باید با این‌دست پدیده‌ها مطابق با مصالح ملی و در چارچوب قوانین رائج، هوشمندانه و البته قاطع و بدون هیچ ملاحظه‌ای برخورد نمود.

از این گذشته نباید فراموش کرد که در تب و تاب تصنعی حاصله از رهگذر این قبیل موضوعات، مطالبات و دغدغه‌ها و مسائل اساسی مردم به حاشیه رانده می‌شود و کمتر مورد بحث و توجه و بررسی قرار می‌گیرد و این ظلمی است آشکار نسبت به جامعه و مردم. مسائلی همچون چرایی تبعیض در پرداخت ناحق‌ها و رسوایی فیش‌های نجومی و نیز برجام و بدعهدی‌های مرموز طرفهای غربی در عرصه منافع هسته‌ای و یا قراردادهای جدید نفتی که ایرادات و یا رفع آن‌ها در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و هم‌چنین اف.تی.ای.اف و موضوع فاش کردن اطلاعات مالی حسابهای ملی آن‌هم در نزد اجانب و دشمنان ملت ایران و احتمالاً مذاکرات و ارتباطهای مرموز در حوزه حقوق بشری در عین بی‌توجهی به حقوق و آزادیهای مشروع در داخل کشور و یا در حوزه‌های اقتصادی برخورد شعاری با سیاستهای اقتصاد مقاومتی و امر معیشت و اشتغال و رکود و یا در حوزه آسیب‌های اجتماعی و دیگر مشکلات جاری که مردم در لایه‌های میانی و زیرین جامعه با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند و انتظار فرج و اقدام و عمل دارند.

برای نمونه آنچه در حوزه ولنگاری و آسیب‌های فرهنگی، وزیر محترم ارشاد در گفتگوی ویژه خبری - اگرچه برای اولین‌بار با این ادبیات مطرح نمودند - برای هر وجدان با غیرت و انقلابی جای تأمل دارد؛ ایشان گفتند: «ولنگاری و تهاجم فرهنگی نگران‌کننده است، رفت‌و‌آمدها به خارج از کشور و اروپا بسیار زیاد شده و برخی در سفر خارج، آموزش مدلینگ می‌بینند و در سفر به ایران آموزشها را نشر می‌دهند. استفاده نامناسب از فضای مجازی نگران‌کننده است، گروه‌های زیرزمینی زیاد شده و جوانان زیادی را جذب می‌کنند. رمان‌های مبتذل بسیار زیادی در کشور چاپ شده اگرچه از توزیع آن‌ها جلوگیری گردیده است ولی از طریق دیگری وارد بازار نشر و کتاب کشور می‌شود. در حوزه موسیقی اگرچه شیوه‌نامه‌هایی ابلاغ گردیده است ولی در مقام اجرا دچار مشکلاتی هستیم. برخی تماشاگران حد و حدود قوانین و شرع را رعایت نمی‌کنند و از لحاظ حجاب مشکل دارند.» این‌ها نکته‌های حساس و البته نگران‌کننده‌ای است که از زبان وزیر محترم ارشاد دولت تدبیر و امید شنیده می‌شود و حال سخن اصلی همین‌جاست که کدامین تدبیر در این حوزه‌های گوناگون زمینه امید بیشتر جامعه و مردم را فراهم نموده است؟!

اکنون تنها کسی‌که دغدغه‌ها و مشکلات توده مردم را به‌خوبی لمس می‌کند و همواره شفاف و قاطع در فرصتهای مختلف بیان می‌فرمایند، رهبر حکیم و دلسوز و فرزانه انقلاب اسلامی امام خامنه‌ای(مدظله‌العالی) است. به این امید که توصیه‌ها و هشدارهای معظم‌له را جدی گرفته و نه با شعار و حرف که با اقدام و عمل جهادی و انقلابی در جهت تأمین مطالباتشان که مطالبات همه مردم است، خالصانه و بی‌منت گامی برداشته بشود و قطعاً این نزدیک‌ترین مسیر رسیدن به اکسیر امید در جامعه است. کافی است مسؤولان و مدیران عزیز ما در همه سنگرهای خدمت به‌ویژه دولتمردان دولت یازدهم به دو سفارش اکید حضرت ایشان نگاه راهبردی و اجرایی داشته باشند، آن‌جا که می‌فرمایند: «مسؤولان نظام نباید طوری زندگی کنند که تجمل و اسراف، فرهنگ شود»؛ «دولت نباید به‌هیچ‌وجه خود را سرگرم بحثهای انتخاباتی کنند بلکه باید تا آخرین روز کاری برای کار و تلاش و حل مشکلات، برنامه‌ریزی کند و بهترین تبلیغ برای دولت در رأس کار، اقدام و عمل آن دولت است.»