نذر كردم با چادر روی سكوی قهرمانی بروم

نفیسه زارعی- یکی از زیباترین، عرصه‌های بین‌المللی، میدان رقابت‌های ورزشی است، زنان محجبه ایرانی در سال‌های اخیر توانسته‌اند با حضور مقتدرانه خود درزمینه‌های مختلف ورزشی پیام اقتدار، استقلال و آزادی زنان مسلمان را که حیا را با هویت خود گره‌زده‌اند به جهانیان عرضه کنند، سمیه حیدری بانوی جودوکار محجبه که توانست مدال نقره مسابقات آسیایی را کسب کند در روزهایی که هنوز بحث رقابت‌های المپیک گرم است باعث شد تا به سراغ او برویم و با او به گفتگو بنشینیم.


 برای ما از خودتان و از افتخاراتی که به عنوان یک بانوی محجبه توفیق کسب آنها را داشتید، بگویید؟
 سمیه حیدری هستم و مدت 15 سال است که ورزش را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کنم رشته تخصصی که به آن پرداختم جودو بود که به لطف پروردگار توانسته‌ام در مسابقات سال 92 مدال این دوره از رقابت‌ها را کسب کنم و در آنجا به عنوان یک زن محجبه مسلمان با چادر به روی سکو بروم. مهم‌ترین افتخار من این است که توانسته‌ام نماد حضرت زهرا و حضرت زینب (سلام‌الله‌علیهما) که همان «چادر» است را در یک آوردگاه بین‌المللی به دنیا نشان دهم.
 ‌‌‍‍‍

شما نخستین‌بار در مسابقات آسیایی کره و در یکی از سخت‌ترین میادین ورزشی تصمیم به نمایش اقتدار زن محجبه مسلمان روی سکوی قهرمانی گرفتید، چگونه شد که توانستید چنین تصمیمی بگیرید؟
 از همان ابتدا هدفم این بود که بتوانم روزی مدال کسب کنم؛ چون مدال‌گرفتن در عرصه ورزش‌های رزمی به خصوص در آسیا که به نوعی یکی از مدعیان اصلی ورزش‌های رزمی به حساب می‌آید، بسیار سخت و دشوار است و با توجه به صحبت‌هایی هم که اخیرا مطرح شده است، در این زمینه سرمایه‌گذاری بر روی ورزش رزمی بانوان آنچنان که باید باشد، نیست و شاید سالی یک‌بار یا دوسال یک‌بار تیمی از بانوان را به یکی از مسابقات بین‌المللی اعزام می‌کنند، من هم بعد از سال‌ها ورزش حرفه‌ای و تمرینات سخت، بالاخره به مسابقات کره جنوبی اعزام شدم در آنجا هدفم از قبل مشخص شده بود و نذر حضرت زینب (علیها‌السلام) کرده بودم که اگر بتوانم آنجا مدال کسب کنم، با چادر به روی سکو بروم.


باتوجه به شرایط و قوانین مسابقات ورزشی در میادین بین‌المللی آیا مسئولین مسابقات با این تصمیم شما مخالفت نکردند؛ عکس‌العمل شما در برابر آنها چه بود؟

مسئولین بعد از مسابقه، از من خواستند تا با همان لباس فرم که فدراسیون برای ما طراحی کرده بود و شامل یک گرم‌کن و شلوار می‌شد بر روی سکو بروم البته طبق قوانین مسابقات تنها پوشیدن همین لباس فرم برای ایستادن بر سکو الزامی است که من از پذیرفتن این شرط اجتناب کردم، البته باید اضافه کنم در آن ایام برای اولین بار بود که یک بانوی ایرانی توانسته بود در رشته جودو در مسابقات آسیایی مدال بگیرد و همین موضوع باعث می‌شد تا توجه‌ها بیشتر به سوی کشور ما جلب شود؛ اما با این تفاصیل من اصلا نمی‌توانستم به خودم اجازه دهم که با آن لباسی که آنها می‌‌خواهند بر روی سکو حاضر شوم و صدالبته چون من نذر حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) هم کرده بودم، می‌خواستم به هر ترتیب هست این نذر را ادا کنم، فکر می‌کنم چیزی حدود بیست دقیقه طول کشید تا مسئولین راضی شدند تا من با چادر روی سکو بروم.

در حقیقت با اصرار و امتناعی که از طرف آنها بود، من راضی شده بودم که اصلا روی سکو نروم؛ اما به لطف خدا در دقایق آخر مسئولین تشریفات بالاخره راضی شدند و به من گفتند که می‌توانم با چادر به روی سکو بایستم و این اتفاق محقق شد و بنده هم با چادر روی سکو رفتم.
 
حضور شما با چادر بر روی سکو با وجود آگاهی‌تان از مشکلات و سختی‌های احتمالی، به چه علت بود و آیا از حواشی که بعد از آن برایتان ایجاد شد پشیمان نیستید؟

در زمانی که من تصمیم به انجام این حرکت گرفتم، چون در پس زمینه ذهنی من نیز چنین اقدامی بخشی از آرزویم به حساب می‌آمد، بعد از مشورت با مربی و استفاده از نظرات او مصمم به انجام این کار شدم، هرچند پیش از آن هم وقتی با چادر به باشگاه می‌رفتیم؛ بسیاری از کسانی که در آنجا به نوعی حضور داشتند این‌طور بیان می‌کردند که مگر می‌شود ورزشکاری چادری باشد، این موضوع حتی در رابطه با مربی ما هم که محجبه بود صدق می‌کرد یعنی عده‌ای می‌گفتند مگر می‌شود یک مربی محجبه هم در ورزش حضور داشته باشد و برای افراد جای سؤال بود افرادی هم که حس خود را ابراز نمی‌کردند از نگاه‌هایشان به سادگی می‌شد این مطلب را فهمید، همچنین برخی از بی مهری‌ها که از سوی متولیان صورت می‌گرفت نیز مضاف بر علت می‌شد؛ طبیعتا باتوجه به این مسائل می‌دانستیم کار ما برای حضور با چادر بر روی سکوی بین‌المللی بسیار دشوارتر است، به هرحال باوجود تمام این سختی‌ها به دلیل اینکه به هدف خودم عقیده راسخ داشتم و برای رسیدن به آن هدف مصمم بودم و می‌دانستم اگر کوتاهی در این راه از خود نشان بدهم دچار پشیمانی و عذاب می‌شوم، ضمن اینکه وقتی من به حضرت زینب(سلام‌الله‌علیها) فکر می‌کنم با خودم می‌گویم اگر مشکلات چندین و چند برابر هم شود باز از این راه منصرف نمی‌شوم؛ زیرا مشکلات ما در برابر مشکلاتی که حضرت زینب(سلام‌الله‌علیها) برای حفظ حریم حجاب و عفاف خود از سر گذراندند، هیچ چیزی به حساب نمی‌آید و هدف و قصد من از زندگی برداشتن یک قدم کوچک در راهی است که حضرت زینب(سلام‌الله‌علیها) به خاطر آن فداکاری‌های بسیاری کردند؛ بنابراین با این دید و نگرش مشکلات برای من بسیار کوچک می‌شود و می‌توانم در برابر مشکلات مقاومت کنم، در حقیقت من این حرکت را نوعی دفاع تلقی می‌کنم، در حالی که تمام دنیا در برابر موضوعی مثل حجاب جبهه گرفته‌اند ما باید از موضع حق خودمان دفاع کنیم، طبیعتا ممکن است انتخاب و پیمودن این مسیر سختی‌هایی داشته باشد و حتی به مذاق عده‌ای خوش نیاید.
 
 چگونه شد که موفق به دیدار با رهبر انقلاب شدید؟

این دیدار برای من، خاطره‌انگیز و در عین حال بی‌سابقه‌ای بود، وقتی از دفتر مقام‌معظم‌رهبری با من تماس گرفتند، از همان لحظه حسی خاص و نادر به من دست داد. آن روز من و خواهرم در راه بازگشت از باشگاه بودیم که متوجه این تماس و قرار دیدار شدیم در آن لحظه واقعا ما نمی‌توانستیم بالاتر از آن را تصور کنیم. یعنی رؤیایی که ما از بچگی آن را در سر داشتیم درحال تحقق می‌دیدیم؛ زیرا ما از همان کودکی دلمان می‌خواست حضرت آقا را از نزدیک زیارت کنیم آن روز برای ما آنقدر عجیب بود که حتی الان هم نمی‌توانم توضیح دهم که چقدر خوشحال بودیم و تا چه اندازه از فرط خوشحالی حال من دگرگون شد، وقتی تلفن را قطع کردم، از شدت شوق واقعا دیگر نمی‌توانستم راه روم و مدتی طول کشید تا به خودم آمدم، علی‌رغم اینکه این دیدار برای من شیرین بود؛ اما بعد از آن از سوی کسانی که بعضا متولی ورزش بودند بی‌مهری‌هایی صورت گرفت که برای من آزاردهنده بود.
 
 یکی از عمده‌ترین ابعاد حرکت شما در میدان ورزش، چنانچه مقام معظم رهبری نیز تأکید نموده‌اند، نمایش اقتدار زن محجبه مسلمانی است که حجاب را محدود نمی‌داند بلکه به نوعی آن را عامل پیشرفت و مصونیت به حساب می‌آورد، به عقیده شما آیا نمایش جریاناتی از این دست در میادین ورزشی ادامه‌دار خواهدبود؟
 بعد از اقدامی که من در آن مسابقات انجام دادم و متأسفانه مصاحبه‌هایی که بعد از آن ماجرا داشتم، فشارها و دشواری‌های زیادی برای من به وجود آمد و به همین علت برخی از ورزشکارانی هم که به دنبال انجام این حرکت بودند، با دیدن چنین بازخوردی از این کار منصرف شدند، به اعتقاد من، ما فقط باید به دنبال ایجاد یک دید مثبت در حوزه عفاف و حجاب باشیم و از این دید حجاب را در کشور و سپس در دنیا ترویج کنیم. نمایش این موضوع که حجاب در عین اینکه محدودیت به حساب نمی‌آید بلکه به نوعی مصونیت بخش و قدرت‌آفرین است یکی از اصلی‌ترین راهکارهایی است که می‌توان در این حوزه آن را به کار گرفت.
الان هم که حتی ما به فدراسیون کشتی آمده‌ایم، از من خواستند که لباس فرم بپوشم؛ اما من گفتم که فقط در اردوها با چادر حاضر خواهم شد. اما چون ما با این سیاست جلو رفتیم که این بار، فقط می‌خواهیم حجاب را زیبا نشان دهیم، الان نسبت به دوسال پیش دیدها به نسبت زیادی تغییر کرده ‌است. الان من وقتی هدف بچه‌ها را می‌بینم، احساس می‌کنم که حتی نگرش بچه‌های ورزشکار هم در حال تغییرکردن است. بسیاری از ورزشکاران ماخودشان به سمت چادر گرایش پیدا کرده‌اند و یقین دارند که خود حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) در این مسیر کمک‌شان خواهد کرد.