بیت‌المال هسته‌ای؟!

شهید «محمد اصغری‌خواه» فرمانده گردان کمیل روی بیت‌المال بسیار حساس بود. معاونش می‌گفت: «آخرین روزی که می‌خواست وسایل رو تحویل دهد من را صدا کرد، ۳۰۰ تومان داخل صندوق بود. دو نفر شاهد آورد پول‌ها را با دست راست توی دست من قرار داد و دوباره گرفت و با دست چپش دوباره پول‌ها رو داد و گفت: می‌خوام روز قیامت هر دو دستم شهادت بدهند من بیت‌المال رو بر شما تحویل دادم.» همسرش می‌گوید: «در سال ۶۶ وصیت کرده بود ۲۰ هزار تومان به خاطر سهل‌انگاری‌های احتمالی‌اش به بیت‌المال بدهیم. آن هم کسی که همه می‌دانستند کارش درست است.»
پس از دفاع مقدس یکی از عرصه‌های مقاومت کشورمان در موضوع هسته‌ای بوده و در سال‌های گذشته برای پیشرفت‌های هسته‌ای کشورمان هزینه‌های زیادی صرف شده است و رهبر فرزانه و حکیم انقلاب اسلامی می‌فرمایند: «صنعت هسته‌ای برای یک کشور، یک ضرورت است. اینکه بعضی از روشنفکرنماها قلم بردارند و قلم بزنند که «آقا ما صنعت هسته‌ای را می‌خواهیم چه‌کار کنیم» این فریب است.»
در ماه‌های گذشته بخش اعظمی از دستاوردهای هسته‌ای، نیروهای انسانی و تحقیقات ارزشمند به بهانه رفع تحریم از دست رفت. دوران بسیار سختی بود که مسئولان اجرایی و دیپلماتیک برای جشن صد روزگی دولت بسیاری از اموال و حیثیت کشور را فدای شعارهای تبلیغاتی کردند. اکنون قوانین تحریمی علیه ایران بدون توجه به برجام تصویب می‌شود و ما که همه ظرفیت‌های خود را با ظرافت به دست دشمن داده‌ایم، چگونه می‌توانیم در مقابل خون شهدا پاسخگو باشیم؟ چگونه می‌توانیم خود را در خط امامی بدانیم که فرمودند: «ما دنبال این نیستیم که آمریکا برای ما کار بکند، ما آمریکا را زیر پا می‌گذاریم.» یکی از هجمه‌هایی که در گذشته علیه انقلاب صورت گرفته، جابه‌جایی ارزش‌ها و دوست و دشمن است و این‌گونه است که به جای ساخت تندیس دانشمندی که بدون دریافت یک ریال، غنی‌سازی ۲۰ درصد را ایجاد کرد، تندیس کسی را ساختند که با دریافت صدها سکه و مدال، این دستاورد را نابود کرد. یاد فرمانده گردان کمیل بخیر...