حیرت مردم و كارشناسان از «رشد باورنكردنی ۷.۴ درصدی اقتصاد»/ هیچ كس این موضوع را باور نكرد

هفته گذشته رئیس جمهور محترم رشد اقتصادی کشور در شش ماه اول سال 95 را 4/7 درصد اعلام کرد و بانک مرکزی هم این آمار را تائید کرد. با اعلام این مسئله بحث ها بالا گرفت که عمده آن حول این محور می چرخید که رشد اقتصادی اعلام شده آن چنان به دور از واقعیت است که نمی توان در مورد آن سخن گفت.
ظاهرا ً حرف منتقدان پر بیراه نبود چرا که تا این لحظه از سوی مسئولان محترم جزئیات تغییر رشد اقتصادی منتشر نشده است ضمن آن که بانک مرکزی هم تنها اعلام نرخ کرد ولی هیچ‌گونه عدد و رقمی از تغییر در بخش‌های مختلف اقتصادی را عنوان نکرد. به همین جهت منتقدان معتقدند بیان این آمار به جای آینکه مبتنی بر واقعیت اقتصادی کشور باشد، می تواند یک استراتژی در آستانه انتخابات بوده و بیشتر کارکرد سیاسی داشته باشد.
در همین رابطه یک اقتصاد دان گفت: تا جزئیات این آمار اعلام نشود، نمی توان در مورد چند و چون آن اظهار نظر کرد که متاسفانه آقای روحانی فعلا ً از بیان آن خودداری کرده است.
دکتر غلامحسین شیری علی آبادی که با پایگاه خبری تحلیلی نما سخن می گفت با بیان اینکه تنها آقای روحانی است که می تواند جواب بدهد که این آمار چگونه بدست آمده، عنوان کرد: کشورهای پیشرفته ای چون ژاپن هم چنین ادعایی را نمی گویند، در کشور ما که جای خود دارد، آن هم در شرایطی که علائمی از این رشد در آن دیده نمی شود.
به نظر می رسد حرف دکتر شیری صحیح باشد چراکه در شرایط فعلی هر روز سفره مردم کوچکتر می شود و کارگاهها و کارخانه های بیشتری تعطیل می شوند. بیکاری بی داد می کند و جوانان تحصیل کرده ایی را می بینیم که از فرط بیکاری افسردگی بر آنان مستولی شده است. در چنین اوضاعی باور رشد اقتصادی ۷.۴ درصدی امری غیر قابل باور به ذهن می رسد. البته نکته دیگری هم مطرح شده و آن آمار سازی در کشور است که کار سختی هم نیست و با جابجائی چند آیتم می توان یک آمار جدید ارائه داد.
با این حال برخی بر این عقیده اند که افزایش میزان فروش نفت و همچنین تثبیت قیمت آن، باعث شده که این میزان رشد تحقق یابد و به عبارتی این رشد، بیش از آنکه ماحصل سیاست گذاری مسئولان باشد، بوی نفت می دهد.
این سئوال را از این استاد دانشگاه پرسیدیم که چقدر این رشد می تواند ماحصل پول نفت باشد و او پاسخ داد: به عقیده من فروش نفت نمی تواند تاثیر چندانی در رشد اقتصادی کشور داشته باشد، چرا که درآمدهای نفتی ما بیش از آن که برای توسعه اقتصادی کشور هزینه شود، خرج مصارف جار کشور خواهد شد. به عبارتی آن قدر هزینه های جاری کشور بالاست که چیز از پول نفت برای سرمایه گذاری و بودجه عمرانی کشور نمی ماند، لذا من معتقدم نفت نمی تواند چنین رشد اقتصادی بالائی را نصیب مملکت بکند.
با اوصاف گفته شده، اگر دولت و بانک مرکزی بیش از این نمی خواهند در مظان اتهام آمار سازی قرار بگیرند با بیان جزئیات رشد اقتصادی مذکور، نکات مبهم را از بین ببرند و گرنه در شرایط فعلی کسی این آمار را باور نمی کند.