قهرمانان پوشالی

اپیزود اول: تیرماه سال ۱۳۷۸، عکسی از تهران در صدر اخبار رسانه‌های خارجی قرار گرفت؛ عکسی که نشان می‌‌داد فردی به نام احمد باطبی، دانشجوی معترض به جمهوری اسلامی در خیابان‌های تهران زیر‌پیراهنی آغشته به خون را در دستانش گرفته است. آن رسانه‌ها، آن روز نوشتند جوانانی که برای مطالبه آزادی کشورشان و حقوق شهروندان ایرانی به خیابان آمدند. حالا از آن تصویر و نوشته‌ها نزدیک به بیست سال می‌گذرد، غائله ۱۳۷۸ با حضور میلیونی مردم تهران در ۲۳ تیرماه آن سال فرو نشست و احمد باطبی و دوستانش از ایران فرار کردند و در رسانه‌های بیگانه و ضد انقلاب علیه نظام فعالیت کردند! و در تمام این سال‌ها در داخل جریان‌های خاص از آنها به عنوان قهرمان یاد کردند!
اپیزود دوم: عصر روز گذشته برخی رسانه‌های بیگانه از نگارش نامه‌ای از سوی ۳۰ نفر از فعالان مدنی! ایرانی ساکن در کشورهای غربی به دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور منتخب ایالات متحده آمریکا خبر دادند و نوشتند: «این فعالان در این نامه از ترامپ درخواست کرده‌اند که وی تحریم‌های تازه‌ای را علیه ایران وضع کند!» در میان این ۳۰ نفر نام یک نفر بیش از همه به چشم می‌آمد و آن احمد باطبی بود؛ همان فراری غائله سال ۱۳۷۸، کسی که جریان ضد انقلاب و فتنه او را به عنوان قهرمان جا زده بودند، حالا در آن سوی مرزها از رئیس‌جمهور کشوری بیگانه برای هموطنانش تحریم درخواست می‌کند! موضوعی که در شبکه‌های اجتماعی بازتاب عجیبی داشت و حتی بسیاری از حامیان جریان فتنه و شورش‌های ۱۳۷۸ با هشتک‌هایی چون #وطن_فروشی، #خیانت و... به این موضوع واکنش نشان دادند!
حالا فکر کنید فرد هنوز در ایران بود یا در محکومیت حبس به سر می‌برد! آن وقت چقدر از او قهرمان‌سازی می‌شد و در شبکه‌های اجتماعی برایش درخواست آزادی می‌کردند و با مظلوم‌نمایی به نظام اتهام می‌زدند؟ البته درد بزرگ‌تر اینکه برخی بیست سال طول کشید تا آنچه را که مردم بصیر تهران در ۲۳ تیر ۱۳۷۸ دریافتند و به دلیل آن به خیابان‌ها آمدند، درک کنند.