برنامه ریزی برای تكرار نسل كشی درسدن در ایران

محمد مهدی وکیلی - تفاوتی نمی کند با چه چیزی می خواهی بجنگی، چوب یا شمشیر یا نیزه یا فلاخن یا تفنگ یا موشک و یا هرچیز دیگر. جنگ افزارت هرچه باشد اصول جنگیدن ثابت است و یکی از آن اصول اصل غافلگیری است. در جنگها کسی پیروز میدان است که حریف را غافلگیر کند و کسی مغلوب است که غافلگیر شود.
در میان هیاهوی دومین جنگ جهانی که بحق آن را می توان تاریک ترین و کثیف ترین صفحه ی تاریخ بشر امروزی دانست، نام یک شهر علی رغم تراژیک بودن فاجعه ای که در آن رخ داده به دست فراموشی سپرده شده و آن مقدار که از هولوکاست نام برده می شود و در سالگرد آن مراسم و یادبود راه می اندازند، حرف و سخنی از آن نمی رود. با اینکه آن شهر ۶۵۰ هزارنفری را دو قدرت نظامی آن روزگار به کوره ی آدم سوزی بدل کردند و دستکم دویست و پنجاه هزارنفر و دست بیش چهارصدوپنجاه هزار نفر را زنده زنده سوزاندند و خاکستر کردند.
درسدن (Dresden)، مرکز استان ساکسونی آلمان طی چهار موج حمله ی مخوف بریتانیای چرچیل و آمریکای ترومن بین سیزدهم تا پانزدهم فوریه سال ۱۹۴۵ قربانی غافلگیری و ضعف پدافند هوایی ارتش آلمان شد و ۳۹۰۰ تن بمب فسفری بوسیله ی ۷۲۲ بمب افکن سنگین بریتانیا و ۵۲۷ فروند بمب افکن سنگین امریکا بر سر مردم غیرنظامی فرو ریخت (1) و صدها زن و کودک بی دفاع نیز در حالی که در خیابانها می دویدند و فرار می کردند قربانی مسلسل های آن طیاره ها شدند و جان باختند.
خواندن ماجرا و شنیدن شدت بمبارانهای درسدن که در ماه های پایانی جنگ رخ داد پوست آدم را جمع می کند و خواب را از چشمان می رباید.
حجم بمباران درسدن با بمبهای فسفری نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا و نیروی هوایی ارتش ایالات متحده به حدی بود که شاهدان عینی گفته اند اسفالت در کف خیابانها قل قل می جوشید و ذوب می شد.
بگذریم، تاریخ آن مقدارش به کار می آید که بتوان از تکرار فجایعش جلوگیری کرد و غافلگیر نشد.
وقایع این روزها و خط و نشان کشیدن بریتانیای ترزا می و امریکای ترامپ برای ما و عکس یادگاری گرفتن آن دو در کنار سردیس جنایتکار جنگی جنگ دوم جهانی، وینستون چرچیل، حکایت از وقایعی تلخ می تواند داشته باشد بخصوص که این بار قرار نیست حریف غافلگیر شود و برای خوشایند آن خونخواران برنامه ی دفاع موشکی و پدافند هوایی اش را کنار بگذارد و در مقابلش ایرباس و بویینگ و مک دونالد جایزه بگیرد.
گلی به جمال اوباما که بر پنجه ی پولادینش دستکشی مخملی کشیده بود. این یکی که زحمت دستکش را هم به خود نداده و با کثیفترین چهره و گوشخراشترین عربده نفس کش می طلبد.

1- این بمباران 25 تا 27 بهمن ماه سال 1323 رخ داد.