امید نمازی: من را در ایران می‌زدند چون آنها دوست داشتند دستیار كارلوس باشند

به گزارش نما - امید نمازی می‌گوید مشکلش این است که در ایران به او می‌گویند آمریکایی و آنجا ایرانی می‌خوانندش، اما به ایرانی بودنش افتخار می‌کند.

احسان خراسانی؛ دستیار پیشین کارلوس کی‌روش در آمریکا با تیم‌ملی جوانان این کشور به قهرمانی کونکاکاف رسید و به عنوان دستیار اول این تیم، اولین قهرمانی رده سنی جوانان این منطقه مهم فوتبال دنیا را کسب کردند. او به همین بهانه با خبرانلاین گفت و گو کرده‌است.

دو سال پیش که شروع کردی، اصلا فکر می‌کردی که یکدفعه چنین اتفاقی برایت بیفتد؟
راستش من به کار خودم اعتماد دارم و همیشه به این فکر می‌کنم که موفق خواهم شد. متاسفانه وقتی در ایران بودیم کسی از سوابق پیشین من خبر نداشت وگرنه من هرجا بودم موفق بودم و هیچ تیمی نبوده که هدایتش را بر عهده داشته باشم و به شکست بر بخورد. این را هم از روی خودخواهی و این‌ها نمی‌گویم، اما حقیقت است و ققط لازم است که دیده شود. با این حال همانطور که گفتم به کار خودم اعتقاد دارم و مطمئن هستم که با کار سخت و پیگیری همه مسائل، آدم می‌تواند در هر زمینه‌ای موفق باشد. در ضمن من دائما در حال پیشرفت و یاد گرفتن هستم. در طول این سال‌ها همه کلاس‌های مربیگری که در آمریکا برگزار شده را رفتم و همیشه دنبال این پیشرفت بودم.

تو چند سال قبل که دستیار کی‌روش بودی، به نوعی تنها ایرانی حاضر در سیستم او تلقی می‌شدی. اما با این حال باز هم خیلی‌ها تو را ایرانی نمی‌خواندند. از جمله آقای مایلی‌کهن که البته الان دیگر چنین نظری ندارد. اگر برگردی به آن دوران چه جوابی برای این حرف‌ها داری؟
من از ابتدا گفته بودم، دستیاری کی‌روش پستی است که خیلی‌ها دنبال آن بودند. حالا امید نمازی از آمریکا می‌آید و بعد از شش ماه کار در استیل‌آذین، در کنار کی‌روش قرار می‌گیرد. مطمئنا خیلی‌ها از این مسئله خوشحال نبودند و صحبت‌هایی انجام دادند. مشکل من اما در این است که صحبت‌ها در حالی انجام شد که بدون هیچ تحقیقاتی بود. اینکه ببینند رزومه این فرد چیست و چه کار کرده است؟ من قبل از اینکه به فوتبال ایران بیایم در فوتبال آمریکا خیلی موفق بودم و حتی کسانی که در این ورزش هستند من را می‌شناسند و می‌دانند همیشه تیم‌ را توانسته از یک جای پایین به یک جای بالا ببرد. در ایران اما اصلا همه فکر می‌کنند فقط فوتبال ایران و شاید اروپا مهم است. در حالی که هیچ توجهی به فوتبال آمریکا ندارند. ولی اگر کمی تحقیقات می‌کردند، می‌فهمیدند من از سال ۱۹۹۹ چه به عنوان دستیار و چه به عنوان سرمربی همیشه موفق بوده‌ام. اما این نادیده گرفته شد و خیلی‌ها انتقادات بی‌ربط می‌کردند. اما مشکلی نیست و من باز هم با پیگیری و کار سخت دائم دنبال پیشرفت بودم. فکر هم می‌کنیم تا حدودی ثابت کردم که مربی خوبی هستم و می‌توانم در چه سطحی مربیگری کنم.

نکته دیگر درباره ایران و کی‌روش اینکه وقتی تو داشتی می‌رفتی، صحبت‌هایی را درباره تو انجام داد که به نوعی خودش خط بطلانی روی همه اعتباری کشید که در طول دو سال به تو داده بود.
آن که کاملا مشخص بود. نوعی لج و لجبازی بیش نبود. وگرنه ببینید که رابطه من با او درست روز قبل از اینکه بروم و بعد از رفتنم با او چطور بود؟ مطمئن باشید که از روی لج بازی و ناراحتی این حرف را زد. حتی خودش به من گفت و اتفاقا نشان داد که اگر بروی دیگر هیچ وفاداری نسبت به تو نخواهم داشت. من قبلا هم گفتم این کار او اصلا قشنگ نبود. درست است که من وسط کار او را رها کردم، اما دلایلی داشتم که برایش توضیح دادم و فکر می‌کردم این دلایل کافی باشد. شرایطی پیش آمده بود که من نمی‌توانستم به کار خودم ادامه دهم و حتی به خود او هم گفتم که اگر ادامه می‌دادم، به نوعی در حق فوتبال ایران ناحقی می‌شد. چون من آن تمرکز کامل را نداشتم. یک سری مسائل شخصی اتفاق افتاده بود که باید می‌رفتم و دوباره در آمریکا زندگی می‌کردم.

تو الان با تیم زیر ۲۰ ساله‌ها هستی و به احتمال زیاد در المپیک ۲۰۲۰ هم خودت هدایت تیم را برعهده داشته باشی. چون خوب کار کردی و معمولا هم اینطور است که به مربی موفق دست نمی‌زنند دیگر؟
البته ابتدا این را بگویم که من در این تیم زیر ۲۰ ساله‌ها که قهرمان شد، دستیار اول بودم و در اصل من کار هدایت زیر ۱۸ ساله‌ها را دارم. چون نمی‌خواهم بعدا فکر کنند که من رزومه الکی از خودم گفتم. به هر حال این تیم، تیم زیر ۱۹ سال و تیمی که من هدایتش را بر عهده دارم، تیم‌هایی خواهند بود که بازیکنان‌شان به گفته شما در تیم المپیک بعدی حضور خواهند داشت و مطمئنا اگر من به کارم در فدراسیون ادامه دهم، در المپیک هم با این تیم همکاری خواهم داشت. البته هنوز هیچ چیز مشخص نیست و باید بعد از جام‌جهانی ببینیم چه اتفاقاتی خواهد افتاد.

یک سوال سیاسی هم از تو بپرسیم. درباره اتفاقات اخیر پیش آمده در دولت ترامپ؛ به هر حال تو الان در اینجا ایرانی محسوبت نمی‌کنند و شاید در آنجا آمریکایی!
بدبختی ما هم همین است که نه در آنجا ایرانی هستیم، نه در اینجا آمریکایی. البته که من همیشه خودم را با تمام وجود یک ایرانی می‌دانم و درباره ممنوعیت به وجود آمده توسط دولت ترامپ کاملا مخالف هستم و این اقدام را اصلا درست نمی‌دانم.

به هر حال یک جنبشی از ایرانی‌های موفق الان در آمریکا وجود دارد و مصادف با این تصمیمات شاید قهرمانی اخیر شما هم برای مردم خیلی مهم باشد.
می‌دانید که فوتبال در اینجا هنوز خیلی بزرگ نشده است، اما انعکاس این قهرمانی در مجمع فوتبال خیلی بالا بوده و به آن پرداخته شده است. ولی اینطور نیست که در ایران یک خبر فوتبالی بتواند با سیاست یکی شود و تاثیرات عمده‌ای در تصمیمات سیاسی بگذازد.

مسابقات تیم خودت از کی شروع می‌شود؟
تیم زیر ۱۸ ساله‌ها در آوریل، درست یک ماه بعد از عید در تورنمنتی در اسلواکی با تیم‌های بلاروس، مجارستان و روسیه بازی خواهد داشت.

همچنان با فدراسیون آمریکا ادامه خواهی داد؟
من تا پایان سال ۲۰۱۷ با آنها قرارداد دارم و بعد از آن باید صحبت‌های مربوط به تمدید را انجام دهم و باید ببینم برای خودم بهتر است که به کار ادامه دهم یا اینکه دنبال موقعیت‌های دیگر بروم.