با ابلاغ سياست‌هاي اقتصاد مقاومتي در 30 بهمن 92 اين اميد ايجاد شد كه اقتصاد روي ريل مشخص، هدف مشخص و مسير مشخصي كه مقصد آن اقتصاد درون زا و برون‌نگر باشد قرار مي‌گيرد و در عين حال مديريت درست به كاهش وابستگي به درآمدهاي نفتي در هزينه‌هاي جاري خواهد انجاميد؛ الگويي از توسعه وپيشرفت كه براي كشور ما مناسب بوده و در واقع نوعي تبلور اقتصاد اسلامي است و بر تكنولوژي داخلي متكي بوده و توليد محور است.
اما زمان گذشت و هر آنچه باري به هر جهت در امور اقتصادي رخ داد به آن روكشي به شكل اقتصاد مقاومتي كشيديم و از آن تاسفبارتر متمركزشدن بر اقتصادي برون زا بود كه نرخ رشد اقتصادي در سه سال گذشته با فروش خودروهاي مونتاژ شده و وارداتي و خريد هواپيما و بازگرداندن سطح ميزان خام فروشي نفت مثبت و از آن به عنوان اقتصاد مقاومتي هم ياد شد!
به عبارت بهتر در تمام سال‌هاي پس از ابلاغ اين سياست‌ها كه دولت ستاد فرماندهي اقتصاد مقاومتي را سكانداري مي‌كرد، تمام دغدغه خود را بر برجام متمركز كرد وحتي سخنگوي دولت اجراي بهتر آن را منوط به توافق با غرب كرد. با اين حال حاصل اين غفلت از درون‌زايي و تمركز بر برون‌نگري محض دولت دستاوردهاو آمارهاي غير ملموسي بود كه ازنرخ رشد و آمار تورم روي خروجي رسانه‌ها اعلام شد. در حالي كه معيشت طبقات پايين جامعه سخت‌تر و غول بيكاري بزرگ‌تر شده است. بي‌جهت نبود كه در حرم مطهر رضوي، مقام معظم رهبري با اشاره به اينكه «آمارهاي رسمي انسان را قانع نمي‌كند» به دو عامل كليدي در اقتصاد كشور اشاره كرده‌اند كه يكي محدود كردن بندهاي اقتصاد مقاومتي با تأكيد بر توليد ملي و اشتغال است و ديگري بهبود مديريت كه از آن به عنوان مديريت انقلابي، شجاع و پرتحرك ياد كرده‌اند.
به عبارت بهتر مقام معظم رهبري همچون معلمي براي روند توسعه و پيشرفت كشور اقدام به غلط‌گيري از ديكته نوشته شده دولت در چهار سال اخيركرده‌اند و ضمن تعريف از برخي نقاط قوت انجام شده در طول دوران پس از انقلاب اما دقيقاً راه‌هاي خطاي گذشته را گوشزد كرده‌اند كه درون زايي محور امسال است ولاغير!
ايشان همچنين با اشاره به نقاط قوتي چون منابع خدادادي و 33 ميليون نيروي آماده به كار ازنحوه مصرف و تبديل ايران به بازار برند‌هاي خارجي گلايه كرده و خواستار مقابله با قاچاق شده‌اند كه اين موارد نيز خود دلالت بر تأكيد ايشان به درون زايي و حمايت از توليد در مقابل گرايش عجيب اين دولت به خارج از كشور است.
همان طور كه ايشان در سخنان خود به آن اشاره كرده‌اند «برنامه‌ريزي صحيح» دقيقاً آن است كه مردم بايد در كار توليد دخالت داشته باشند و كار اقتصاد به طريق اولي در دستان مردم باشد نه اينكه برجام را فرصتي براي عقد قرارداد و دولتي‌تر كردن اقتصاد بدانند!
ما اگر مي‌خواهيم خلأهاي بزرگ اقتصادي خود را پر كنيم نمي‌توانيم تنها به فروشندگي يا سرهم بندي اجناس خارجي در داخل و صادرات خام فروشي محصولاتمان آن هم به چند كشور محدود بسنده كنيم. بايد جلوي بي‌حالي و بي‌مسئوليتي و ناتوانايي‌هاي مديريتي گرفته شده و شرايط براي توليد داخل فراهم شود كه اهم آن مقابله با قاچاق كالاست، لذا دولت و در صورت لزوم دو قوه ديگر بايد به گونه‌اي عمل كنند كه درون‌زايي اقتصاد (توليد) باصرفه‌تر از واردات باشد و هزينه واردات قاچاق به منظور ضربه به توليد داخل آنقدر بالا برود كه كسي جرئت نكند صدها و هزاران كانتينر را از مبادي رسمي مانند بندر شهيد رجايي وارد كند.
بديهي است در چنين شرايطي كه درون‌زايي با صرفه‌تر بوده و دولت نيز به جاي دولتي‌تر كردن اقتصاد از طريق عقد قراردادهاي خارجي (مبهم و در خفا) به طور واقعي اقتصاد را به مردم واگذار مي‌كند تنها از همين مسير اقتصاد مقاومتي است كه مشكل اشتغال، ازدواج و بسياري از ناهنجاري‌هاي اجتماعي حل مي‌شود.
درون‌زایی محور امسال است
مهران ابراهیمیان
۱۳۹۶/۱/۹
