چهارتیم شانس صعود دارند

به گزارش نمابه نقل از مهر، مرد دست راست فرگوسن پس از جدایی از منچستریونایتد، مربیگری رئال مادرید را پذیرفت و بعد مربی پرتغال شد. وی اکنون همه توان خود را بر روی تیم ملی ایران و راهیابی این تیمبه جام جهانی 2014 برزیل متمرکز کرده است.

فیفا با این مربی قابل احترام در خصوص دوران درخشان کاری اش گفتگویی را انجام داده است. با مربی‌ای که شروع خوبی با تیم جوانان پرتغال داشت و با این تیم دو بار رد سال های 1989 و 1991 به عنوان قهرمانی تیم زیر 20 سال جهان دست پیدا کرد.

فیفا: اجازه بدهید در خصوص حضور شما به عنوان مربی ایران صحبت کنیم. بخت صعود این تیم به رقابت‌های جام جهانی 2014 برزیل را چطور ارزیابی می کنید؟

کارلوس کی‌روش: نشانه ها امیدوارکننده هستند اما من به خوبی می دانم که برای صعود مستقیم به این رقابت‌ها کار مشکلی داریم. از نظر من تیم های ایران ، کره جنوبی، ازبکستان و قطر شانس قرار گرفتن در مکان دو تیم پایانی گروه را دارند. احترام زیادی برای لبنان قائلم که جهش هایی داشته اما فکر می کنم آنها در پایان مرحله گروهی در جایگاه سوم قر ار بگیرند.

چه راهکاری برای صعود به جام جهانی در دستور کار قرار داده اید؟ از بازیکنان خود چه خواهید خواست؟

می دانیم که رقابت‎های مقدماتی جام جهانی بسیار دشوار هستند و در هر مسابقه باید با بهترین آمادگی ممکن به میدان برویم. از زمان ورود به ایران تلاش کردم که ذهنیت بازیکنان را عوض کنم. من از آنها می خواهم که به این موضوع توجه داشته باشند که هر بازی مهم است. همه تیم ها مدعی هستند و هر تیمی که شما با آنها بازی می کنید به دنبال سه امتیاز است. آنها برای بردن، هم در خانه و هم در بازی‌های خارج از خانه نیاز دارند که مبارزه کنند. فراتر از آن ، همیشه باید از شانس و دیگر فاکتورها به عنوان عواملی که از کنترل شما خارج هستند یاد کنیم. می خواهم به این موضوع اشاره کنم که در گروه سختی قرار گرفته ایم ضمن اینکه یکی از موانع واقعی ما در برگزاری این مسابقات این است که باید از این سوی آسیا به سوی دیگر برویم و باید گفت که همه تیم ها جت اختصاصی ندارند. امیدوارم که تغییراتی ایجاد شود زیرا این سبب آزار و اذیت ما می شود.

برگردیم به حضور شما در پرتغال و جام جهانی 2010 در آفریقای جنوبی. در خصوص شکست تیمتان در مرحله یک هشتم نهایی چه توضیحی دارید؟

ما بازی‌های زیادی انجام دادیم ؛ 21 بازی در سال‌های 2009 و 2010 اما فقط آخرین بازی و آن هم مقابل اسپانیا را شکست خوردیم که منجر به حذفمان از رقابت‌ها شد. می خواهم اشاره کنم که ما در بهترین شرایط خود قرار نداشتیم. بعد از یک فصل طولانی می بایست خود را شتاب‌زده آماده می کردیم به همین خاطر ما بازیکنانی نظیر "نانی" را در آستانه رقابت‌ها به دلیل مصدومیت از دست دادیم. دیگرانی که به سایر نفرات تیم اضافه شدند دربهترین شرایط تکنیکی و فیزیکی قرار نداشتند. شما کافی است فقط به عملکرد کریستیانو رونالدو که معمولا در رقابت‎های بزرگ درخشش دارد نگاه کنید. در مجموع باید بگویم که از عملکردمان راضی ام.

پرتغال همیشه در رقابت‌های فوتبال یکی از شانس های قهرمانی به حساب می آید اما آنها هنوز یک جام جهانی و یک جام قهرمانی در اروپا را نبرده اند. چرا؟

این خاصیت فوتبال است . به نظر من دلیل اصلی این است که فوتبال پرتغال نسبت به تغییرات مقاومت نشان می دهد و ایستاست.ما کشور کوچکی هستیم و گزینه های محدودی داریم. نیاز داریم که تیم خود را برای گزینه های بیشتری در روی زمین تقویت کنیم. در فینال یورو 2004 که ما باختیم و هرگز آن را فراموش نخواهیم کرد بی شک نقطه اوج یک نسل بود. فوتبال گاهی اوقات نسبت به تیم های بزرگ ناسپاس است. هلند به خوبی این را می داند کما اینکه آنها موفق به فتح هیچ جام جهانی ای نشده اند.

در خصوص تجربه حضور در رئال مادرید توضیح دهید؟

ما به خاطر سیاست های اشتباه رئیس باشگاه متضرر شدیم . وی اصرار می کرد که باید بازیکنان را به فروش برسانیم بدون اینکه به نیازهای تکنیکی تیم توجهی داشته باشیم. او به حرف خورخه والدانو ( مدیر فنی پیشین رئال مادرید ) و من گوش نمی‌داد. تاکید می کرد که باید ستارگان جدید به خدمت گرفت که به نظر من تیم را بی ثبات می کردند. این موضوع همچنین باعث شد که میلیون ها دلار پول هزینه شود و اخراج چند مربی را نیز در پی داشت . من الان با سیاست رئیس فعلی باشگاه موافقم که به حرف مربی گوش می دهد و نصایح او را مورد توجه قرار می دهد و در نتیجه رئال در دو فصل گذشته دو جام مهم برده است.

نظر شما در خصوص رقابت فشرده بین رئال مادرید و بارسلونا در فوتبال اسپانیا ظرف چند سال گذشته چیست؟

این دو ، تیم هایی هستند که از ریشه با هم تفاوت دارند. بارسلونا بازیکنان بزرگی چون لیونل مسی ، ژاوی و اینیستا را دارد که با حضور آنها ظرف چند سال گذشته چندین جام قهرمانی برده اند و هنوز هم پتانسیل کسب جام را دارند. یک بار رئال توانست شان و منزلت خود را باز یابد و با توجه به بازیکنان خوب خود بارسلونا را پشت سر بگذارد. فکر می کنم آنها در این لحظه بهترین تیم های منطقه هستند. مسی و رونالدو سلاطین فوتبال هستند. بارسا و رئال اگر چه با یکدیگر تفاوت اساسی دارند اما ورزش فوتبال به آنها نیاز دارد. شما به عنوان یک مربی دوست ندارید که مقابل این تیم ها قرار بگیرید و نمی توانید احساس ترسی که از قرار گرفتن مقابل آنها بهتان دست می دهد را متوقف کنید.

شما دستیار فرگوسن بوده اید. کسی که اخیرا هزارمین بازی را در کِسوت مربیگری منچستر یونایتد در ربع قرن پشت سر گذاشته است. آیا پیغامی برای او دارید؟

مشکل است که در خصوص او صحبت کنیم. با در نظر گرفتن این موضوع که ما بخش کوچکی از فوتبال را می سازیم، او به خاطر شخصیت استثنایی تجسم فوتبال محسوب می شود. فرگوسن از جنس پله، مارادونا، دی استفانو و فرانس پوشکاش است. در فوتبال مردانی هستند که احترام را بر می انگیزانند. آنها وقتی آنها به استادیوم قدم می گذارند شما نمی توانید جز دست زدن کاری انجام دهید و فرگوسن یکی از آنهاست.

شما هم در باشگاه و هم در تیم ملی کار کردید . کدام یک را ترجیح می دهید؟

این دو با هم تفاوت دارند من مربیگری در سطح ملی را از آغاز دوران آماده سازی و یا شروع یک مسابقه دوست دارم اما باید بگویم از آنجا که مدت زمان زیادی را مجبورم بدون رقابت پشت سر بگذارم دلم برای مربیگری باشگاهی تنگ می شود. من کار روز به روز را دوست دارم، اینکه به استادیوم بروم و تمرینات را هدایت کنم. بهترین لحظات من در زمین و در کنار بازیکنان رخ می دهد. اما مربیگری در رده ملی نوع دیگری از تعهد را طلب می کند. شما برای هواداران همه باشگاه‌ها کار می کنید که این خیلی مشکل است. شما می توانید در یک مسابقه از بهشت به جهنم بروید. وقتی می بازید در پایین ترین سطح قرار می گیرید و همه کشور علیه شما بسیج می شوند. نمی دانم چرا اما من مربیگری در سطح ملی را دوست دارم.