نظرات صریح «میرسلیم» درباره ورزش و جوانان

دکتر محمدرضا کاظمی – در بخش‌های گذشته بررسی عملکرد دولت یازدهم در حوزه ورزش را با نگاهی اجمالی به نتایج فعالیت‌ها در عرصه قهرمانی اختصاص دادیم و در همین راستا بازی‌های آسیایی 2014 کره جنوبی و المپیک 2016 ریو برزیل را به‌عنوان ملاک ارزیابی عملکرد به‌نقد کشیدیم. حاصل تأمل در بخش‌های یادشده و دقت نظر در جدول رده‌بندی و توزیع مدال‌ها گویای این حقیقت است که علی‌رغم تلاش‌های صورت گرفته ورزشکاران، مربیان و سایر عوامل و دست‌اندرکاران ذیربط، موفقیتی در بخش قهرمانی برای ورزش کشور حاصل نشده است! البته این امر به آن معنا نیست که چند دهه مشکلات و کم‌وکاستی‌ها را به‌طور کامل و دربست منحصر به 4 سال گذشته کرده و نتیجه بگیریم که دولت کنونی هیچ اقدام درخور توجهی در این حوزه انجام نداده بلکه حرف بر سر این واقعیت است که در ساختار ورزش کشور تغییرات اساسی ایجاد نشده و هر آنچه انجام‌گرفته، سلیقه‌ای، خلق‌الساعه و بدون توجه به معیارهای اصولی بوده است!
درست به همین دلیل نیز نه موفقیت‌های به‌دست‌آمده را می‌توان حاصل برنامه‌ریزی و انتظارات مرتبط با آن دانست و نه ناکامی را می‌شود به سبب عدول و انحراف از برنامه‌ها تلقی کرد. این وضعیت کم‌وبیش در بخش‌های دیگر ازجمله فرهنگ، منابع انسانی، عمرانی و مدیریتی نیز حاکم بود و دستگاه ورزش ما چه زمانی که به‌صورت سازمان اداره می‌شد و چه اکنون‌که در قامت وزارتخانه به فعالیت می‌پردازد چندان توفیری در پیشبرد اهداف نداشته است. حال بخش جوانان به کنار که پس از ملحق شدن به وزرش هیچ‌گاه نتوانست مکمل خوبی برای آن باشد لذا در این مختصر از پرداختن به این بخش پرهیز می‌کنیم.

میرسلیم: درد در ورزش دیدیم، درمانش را می‌گوییم:وقتی مهندس میرسلیم تأکید کرده در صورت احراز ریاست جمهوری حتماً پیگیر تغییر ساختار وزارت ورزش خواهد شد و بخش جوانان را از ورزش جدا می‌کند، نشان از درایت وی و تشخیص درست ایشان دارد که سال‌های طولانی در این عرصه حضورداشته و از نزدیک با مشکلات و کم‌وکاستی‌های حوزه فرهنگ و ورزش آشناست. چرا باید چهره‌های باتجربه و توانمند به جرم بازنشستگی نتوانند تجربیات خود را در حوزه تخصصی به‌کارگیرند؟ چگونه است که طی این‌همه سال هنوز به‌درستی کارکرد ورزش، در حوزه سلامت و نشاط، جامعه، اقتصاد، سیاست و فرهنگ موردتوجه قرار نگرفته، آیا غفلت‌هایی ازاین‌دست به مفهوم آن نیست که دولتی هنوز به کارکرد و تأثیر ورزش در جوامع بشری وقوف پیدا نکرده است؟!
مهندس میرسلیم یا هر فرد دیگری که بارأی مردم به‌عنوان رئیس‌جمهور منتخب، سکان اجرایی کشور طی 4 سال آینده را در دست می‌گیرد، باید اهتمام جدی داشته باشد تا حوزه مؤثر و فراگیر ورزش را بازتعریف نماید. به‌جرئت می‌توان اذعان و ادعا کرد که ورزش ما نه‌تنها در بعد قهرمانی و حرفه‌ای بلکه در کلیه زیرساخت‌ها دچار کمبود و مشکلات ریزودرشت بسیار است که نیاز به تحریم و بازسازی دارد. توجه به سرانه ورزش و رساندن آن به استانداردهای معمول و متداول به ورزش بانوان با درنظرگرفتن حدودوثغور فعالیت بانوان تلاش به‌منظور رایگان کردن ورزش با رویکرد فعالیت عمومی خصوصاً اقشار متوسط بس‌پایین، رعایت اصول اقتصاد مقاومتی در حوزه ورزش، تعیین تکلیف بخش جوانان، ایجاد تسهیلات و حمایت‌های همه‌جانبه از بخش خصوصی در ورزش، گسترش فرهنگ پهلوانی با تکیه‌بر آموزه‌های فرهنگ ایرانی و اسلامی، ایجاد نشاط و سرزندگی در جامعه با بهره‌گیری از متد ورزش‌درمانی، تقویت دپارتمان مطالعات راهبردی و حمایت از نخبه‌های ورزشی در بخش‌های مختلف قهرمانی، پیشکسوتان، تولید‌کنندگان، ایده پردازان و حامیان این عرصه، ازجمله مواردی است که باید مورد دقت نظر واقع شود. تنها در چنین وضعیت و شرایطی می‌توان امید داشت که ورزش قهرمانی و حرفه‌ای نیز پیشرفت محسوس و معناداری پیداکرده و قهرمانان رشته‌های دیگر نیز بتوانند همانند کشتی، وزنه‌برداری و تکواندو دربازی‌های المپیک به مکان و افتخار دست پیدا کنند.
وزرش ما بااین‌همه نواقص و کاستی‌های کلان مواجه است، آنگاه آقایان تمام این کمبودها را رها کرده و چسبیده‌اند به موارد بازدارنده‌ای چون ممانعت از حضور بازنشسته در عرصه خدمت و تنظیم آیین‌نامه انتخابات فدراسیون‌ها! آیین‌نامه‌ای که ده‌ها اشکال شکلی و محتوایی می‌توان بر آن وارد کرد و در یک‌کلام اصولاً ناقض اصل اساسنامه و آزادی انتخابات است. در این رابطه حرف‌های زیادی برای گفتن وجود دارد که آن را به زمان دیگری موکول می‌کنیم.