آیا این مجلس دغدغه مردم را دارد؟

به گزارش نمابه نقل ازتابناک، تا انتخابات ریاست جمهوری یازدهم کمتر از نه ماه دیگر باقی است و در این فرصت گویا قرار دولت آرام بگیرد یا دولت مهره‌های خود را تغییر می دهد و اینکه مجلس کمر به استیضاح وزراء می‌گیرد.

استیضاح وزیر ورزش و امورجوانان با امضای 60 نماینده مجلس نهم از سوی هیات رئیسه مجلس اعلام وصول شد تا خیال عباسی راحت باشد که باید در مجلس حاضر شود و روز سختی را در آن به سر برد، روزی که دیگر نمی‌تواند با لبخندهای ملیح از کنار انتقادات و خواسته‌های نمایندگان بگذرد و کمی باید تامل کند چرا بر خلاف مجلس هشتمی‌ها که زمانی با آنها همکار بود، نهمی‌ها گویا هیچ تمایلی برای مذاکره با وی ندارند و بعید نیست او هم مثل مرحوم کردان و دکتر بهبهانی غزل خداحافظی از دولت را در فاصله کمتر از یکسال به پایان دولت بخواند.

یکی از نکات استیضاح عباسی مخالفت هیات رئیسه فراکسیون ورزش با استیضاح وزیر ورزش است. فراکسیون ورزش مجموعه‌ای غیر رسمی در مجلس شورای اسلامی است که تصمیمات آن دخالتی در روند مصوبات و سازوکار مجلس ندارد و تنها تاثیری که دارد تاثیر روحی و روانی آن در فضای مجلس است، امری که به نظر بعید می‌رسد آنقدر بر روند استضاح عباسی تاثیر بگذارد و بتواند استیضاح کنندگان را قانع کند که امضای خود را پس بگیرند. هر چند شنیده‌ها حاکی از آن است که عباسی دل خود را به حمایت این فراکسیون زیاد خوش کرده است.

اما رویکرد دیگری که در مورد این استیضاح حائز اهمیت است، موارد مطروحه در آن است. از بیست و یک بندی که در طرح استیضاح از عباسی سوال شده است، 17 مورد آن مستقیما به امور ورزشی از لیگ برتر فوتبال گرفته تا معیشت پیشکسوتان مربوط می‌شود و 4 مورد ان نیز یا در مورد وضعیت ایثارگران وزارتخانه است و یا به طور غیر مستقیم به امور ورزشی مربوط می شود. این سطح علاقه‌مندی نمایندگان به ورزش و هیجان زیاد آنها به این موضوع در حالی است که این وزارتخانه وظیفه مهم دیگری به نام «امور جوانان» دارد.

شیوع اعتیاد در بین جوانان و نوجوانان، مشکلات عدیده بر سر راه ازدواج جوانان، افزایش نرخ طلاق و از همه مهمتر بیکاری روزافزون جوانان و عدم اراده دولت برای حل این مشکل هیچ یک نتوانست نمایندگان مجلس را مجاب به احضار وزرای دولت نهم یا دهم به مجلس بکند، اما موضوعاتی همانند «علت بی‌توجهی به ورزش جانبازان و معلولین»، «علت بی‌توجهی به مسائل فرهنگی ورزش» و «انگیزه حذف معاونت ورزش بانوان در استان‌ها و بی‌توجهی به امور ورزش بانوان» سبب شده است تا نمایندگان به این فکر بیفتند که وزیر ورزش را احضار کنند و تکلیفش را مشخص کنند.


هر چند برخی موارد مطرح شده در استیضاح به خصوص عزل و نصب‌های پر حرف و حدیث روسای پنج فدراسیون در آستانه المپیک و اشتیلق زائد الوصف وی و دوستانش به سفر فرنگ و حضور در سمینارهای بی تاثیر در ینگه دنیا موضوعاتی است مجلس مجدانه پیگیر آن باشد اما بهتر است نمایندگان مجلس کمی هم عمیق به موضوعات و اتفاقات ایران نگاه کنند.

آیا وضعیت رقت باری که ندانم کاری تیم اقتصادی دولت بر سر اقتصاد این کشور آورده برای بهارستان نشینان محترم به اندازه بی توجهی وزیر به ورزش زورخانه‌ای مهم نبوده است؟ آیا عدم برنامه ریزی وزارت ورزش و امورجوانان برای حل یا کاهش مشکلات فراروی جوانان جویای کار و آماده تشکیل خانواده، گسترش فحشا و اعتیاد بین جوانان و بی‌خیالی وزارت مربوطه آنقدر برای نمایندگان مهم نیست که اکنون یک سوال در مورد ان انجام دهند؟


این سوالات و ده‌ها سوال دیگر از این جنس خود دلیل مبرهن بر آن است که اصولا درد مردم دغدغه نمایندگان نیست. مجلس نهم یکبار به خود اجازه نداد وزرای مربوطه را بخواهد و بپرسد چرا قیمت لبنیات در یک ماه سه بار بالا رفت؟ چرا دلار از مرز 3050 تومان گذشت؟ چرا بیکاری از مرز 20 درصد گذشت؟ چرا به جای اینکه مردم تورم را سالانه بسنجند،‌ روزانه در مخارج خود ادراک می‌کنند؟ چرا یارانه صنعت با گذشت یکسال هنوز پرداخت نشده است؟ چرا تولید کشور در حال از بین رفتن است؟

البته پر واضح است اینکه مجلس بالاخره تصمیم گرفته از ماه‌های نخست وزراء را متوجه جایگاه دولت و مجلس کند، امری است که باید به فال نیک گرفته شود اما در این بین توجه شود که مجلس که برامده از خواستها و آحاد جامعه باشد درست نیست که درد مردم نداشته باشد و بیشتر به دنبال دغدغه‌های خود و مطامع چند نماینده خاص باشد و اگر قصد کرده بعد نظارتی خود را تقویت کند به این مهم توجه کند که مشکلات اقتصادی به خصوص تورم لجام گسیخته و بیکاری روزافزون درد اصلی مردم است.