نحوه برخورد با ونزوئلا باید چگونه باشد؟

به گزارش نما به نقل از اتاق تهران، رژیمی که این تراژدی قابل پیش بینی را رقم زده است، عاشق فقراست. با این حال مقامات این کشور میلیاردها اختلاس کرده و باعث شده اند که ونزوئلا به فاسد ترین و غیرقابل کنترل ترین کشور در امریکای لاتین تبدیل شود.

نمونه یک کتاب درسی این است که چرا دموکراسی مهم است: اینکه مردم قادر باشند در مقابل دولت های بد بایستند. شاید به همین دلیل هم هست که نیکلاس مادورو، رییس جمهوری ونزوئلا خیلی مشتاق است که دموکراسی در ونزوئلا کم شود.

30 جولای، مادورو انتخابات جعلی برگزار خواهد کرد تا حکومت سوسیالیست ناپسندش را حفظ کند. این کار موجب نابودی قدرت مجلس که اکنون توسط مخالفان او کنترل می شود، خواهد شد. این کار باعث می شود که یکپارچگی انتخابات ریاست جمهوری سال آینده از بین برود. چرا که اگر او انتخاباتی آزادانه و عادلانه برگزار کند، قطعا قدرت را از دست خواهد داد.

منتقدان می گویند کمونیست سبک کوبایی ایجاد خواهد شد. این کار در کمترین احتمال باعث ایجاد خشونت بیشتر در کشوری می شود که همین الان هم خیابان هایش از گاز اشک آور و خاکستر اسلحه پلیس پر شده است.

با گذشت حدود 4 ماه از اعتراضات، بیش از 100 نفر جان خود را از دست داده و صدها نفر دیگر هم به دلیل سیاسی دستگیر شده اند. همه این موارد ونزوئلا را خشمگین می کند و این می تواند هشداری برای کشورهای دیگر باشد.

*رهبری نظامی در کاراکاس

تا پایان امسال، سقوط اقتصادی ونزوئلا از سال 2012، تیزترین سقوط در تاریخ مدرن امریکای لاتین خواهد بود. درآمد هر فرد در حال حاضر با دهه 1950 برابری می کند. علت اصلی این فاجعه ایدئولوژیک است.

بعد از مرگ هوگو چاوز، مربی مادورو، او پول های عمومی را صرف طرفدارانش کرد. قیمت نفت تضعیف شده و با مدیریت بی نظیر او نمی توان صورتحساب ها را پرداخت کرد. بنابراین او پول چاپ می کند و دلالان را به دلیل تورم، مورد سرزنش قرار می دهد. به هرحال انتظار می رود که تورم ونزوئلا به هزار درصد برسد.

قیمت بازار سیاه برای هر یک دلار امریکا 900 برابر نرخ ارز رسمی ونزوئلاست. کنترل قیمت و سلب مالکیت شخصی به کمبود غذا و دارو منجر شده است. میزان مرگ و میر مادران در بیمارستان ها در سال گذشته 66 درصد افزایش داشته است. اما مقامات وقیحانه به ارز و کالاهای اساسی دسترسی دارند و از آن سود می برند. همچنین ونزوئلا به یک مسیر دلخواه برای قاچاق مواد مخدر تبدیل شده است.

برخی از چپگرایان مانند جرمی کوربین در بریتانیا تصور می کنند انقلاب بولیواری ونزوئلا یک آزمایش امیدوار کننده در عدالت اجتماعی است. اما این را به ده ها هزار ونزوئلایی بگویید که از کشورشان به کشورهای همسایه فرار کرده اند و با افزایش بحران بر تعداد آنها افزوده می شود. این امر باعث می شود که دولت ونزوئلا تهدیدی برای منطقه و مردمش باشد.

چه کاری می توان انجام داد؟ بهترین راه حل انتقال مذاکره خواهد بود. آقای مادورو باید دوره خود را به پایان برساند اما باید به قانون اساسی و پارلمان احترام بگذارد و زندانیان سیاسی را آزاد کند و تضمین دهد که رقابت برسر ریاست جمهوری سال آینده برگزار شود. با این حال تلاش برای چنین مذاکراتی در سال گذشته ناکام ماند و هیچ نشانه ای وجود ندارد که مادورو و معاونانش به طور داوطبانه قدرت را تسلیم کنند.

کسانی که می خواهند ونزوئلا را نجات دهند تاثیر محدودی دارند، اما ناتوان نیستند. اپوزیسیون نیاز دارد که به یک دولت قابل اعتماد جایگزین تبدیل شود. این شامل توافق بر سر یک رهبر است. برخی مخالفان معتقدند که برای فروپاشی مادورو، تظاهرات ضروری است. این ماجرا با توجه به نیروی ارتش که توسط مادورو اداره می شود، خیلی فانتزی به نظر می رسد.

*هدف دولت است نه قربانیان آن

امریکای لاتین در نهایت به خطر افتاده است. ونزوئلا منزوی و از گروه تجاری Mercosur معلق شده است. دونالد ترامپ در حال بررسی تحریم های گسترده تر مانند ممنوعیت واردات نفت ونزوئلا یا ممنوعیت شرکت های امریکایی از کار در صنعت نفت ونزوئلا است. این اشتباه است. چرا که مادورو ظرف چند ماه می تواند خریداران جدید برای نفت خود پیدا کند. در عین حال هم مردم عادی بیش از وفاداران به مادورو رنج می برند. تحریم های گسترده ممکن است دولت را قوی تر کند. چرا که مادورو مدعی است با «جنگ اقتصادی» در برابر «امپریالیسم» امریکا مواجه شده است.