برای خود سهمی قرار دادن از سفره انقلاب، خود را نژاد برتر دانستن، درگیر شدن با مأمور نیروی انتظامی به دلیل انجام وظیفه‌اش، نشستن بر سر میز غذایی که کمتر از شیشلیک روی آن نباشد، پراید را مطلوب فقرا دانستن و خود سوار ماشین‌های میلیاردی وارداتی شدن، نجومی‌بگیران را ذخیره انقلاب دانستن و... از جمله گفتارها و رفتارهایی است که هر روز شاهد آن هستیم و بیش از گذشته بر صدر اخبار رسانه‌ها می‌نشیند تا نگرانی درباره شکل‌گیری طبقه‌ای خاص در سطوح مدیریتی و تصمیم‌گیری کشور بیش از پیش احساس شود؛ طبقه‌ای که خود را از جامعه فراتر می‌داند؛ گروهی که گویا همه مردم به آنها بدهکارند؛ طبقه‌ای که رفتار و سبک زندگی و شیوه مدیریت‌شان آشکارا با شعارهای انقلاب اسلامی و آرمان‌های بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران و رهبر معظم انقلاب در تضاد و تقابل قرار دارند؛ طبقه‌ای که به واسطه زدوبندهای سیاسی و استفاده از رانت و سرمایه‌های حاصل از ویژه‌خواری در مراکز تصمیم‌گیر کشور نفوذ و حضور پیدا می‌کنند و به نظر می‌رسد اگر امروز جریان انقلابی و آرمان‌خواه در برابر این تفکر نایستد، در آینده نه چندان دور حرکت بر سبیل انقلاب اسلامی و آرمان حکومت مستضعفان و پابرهنگان که حضرت روح‌الله همواره بر آن تأکید داشته‌اند، با موانع و دشواری‌های بسیاری روبه‌رو خواهد شد. اگر امروز جلوی تغییر سلوک مدیران و صاحب‌منصبان در نظام اسلامی گرفته نشود، فردا شاهد خدشه بر مبانی انقلاب خواهیم بود؛ چرا که پر واضح است، آن مدیر و تصمیم‌گیر تجمل‌گرا، مرفه و خودبرتربین نمی‌تواند تصمیمات انقلابی بگیرد و در برابر دشمن و هر تهدیدی که موقعیت‌های مادی او را به خطر می‌اندازد؛ زانوانش سست خواهد شد و به نام مصلحت مردم برخلاف نفع مردم و برای حفظ پست و مقام و موقعیت خود عقب می‌نشیند و تصمیماتی را می‌گیرد که می‌تواند دستاورد یک ملت را که با سختی و هزینه‌های گزاف حاصل شده است، به ثمن بخس فروخته و بر باد دهد.
