اینکه زنان به منزله بخش بزرگی از جامعه می‌توانند و حق دارند بر صندلی‌های تصمیم‌گیری کشور تکیه بزنند موضوعی بدیهی و روشن است، اینکه در صورت شایستگی یک خانم نباید به دلیل جنسیتش از میان گزینه‌های تصدی جایگاه‌های مختلف در نظام حذف شود، کاملاً درست و صحیح است، اینکه نمایندگان زن مجلس و زنان در جامعه حق دارند از رئیس‌جمهور و دیگر مدیران مطالبه کنند که زنان توانمند باید در بخش‌های مختلف کشور به کار گرفته شوند، مطالبه‌ای به حق است که نه هیچ منافاتی با شرع دارد و نه هیچ تضادی با هنجارها و باورها و رسوم ایرانی؛ زنان ایرانی از روزهای اول انقلاب اسلامی تا به امروز، چه در دوران جنگ، چه در مبارزه با رژیم پهلوی، چه در مدیریت‌های کلان کشور و... حضوری فعال داشته‌اند؛ اما عجیب، ناباورانه و انتقادبرانگیز است که یک فعال سیاسی درباره به‌کارگیری زنان در کابینه دوازدهم این‌گونه سخن بگوید: «موگريني ميهمان ويژه مراسم تحليف است. ممكن است سؤال كند كابينه ٢٤ ميليونى چرا وزير زن ندارد؟ پاسخ احتمالى چيست؟» نگرانی آذر منصوری، فعال اصلاح‌طلب از پرسش احتمالی خانم موگرینی از مسئولان کشورمان، بیش از آنکه نشان‌دهنده اهمیت حضور زنان در کابینه دولت آینده باشد، از این مسئله پرده برمی‌دارد که هنوز افراد و جریان‌هایی هستند که 40 سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی و به خون غلتیدن هزاران نفر از مردان، زنان و جوانان در راه استقلال این کشور نگران پاسخگویی به بیگانگان و نارضایتی آنان از تصمیمات داخلی‌اند؛ هنوز افرادی به اصطلاح چهره سیاسی در این کشور حضور دارند که خود را به پاسخگویی به مقامات خارجی درباره انتخاب مدیران در داخل کشور ملزم می‌دانند! تفکری، درست در مقابل نظر مردم و مبانی انقلاب شکوهمند که ملت ایران رقم زد، البته خانم موگرینی روز گذشته پس از دیدار با مقامات کشور و حضور در مراسم تحلیف، که متأسفانه با حواشی و رفتارهای زننده برخی نمایندگان فراکسیون امید نیز همراه شد، کشور را ترک کرد و درباره اعضای کابینه دوازدهم صحبتی نکرد؛ اما این زنگ هشدار برای مردم به صدا درآمد که باید در برابر نیروها و جریاناتی که شیفته غربی‌ها هستند و خود را به پاسخگویی به آنان ملزم می‌دانند، هوشیاری بیشتری داشته باشند!
