نمایندگان ایرانی شوخ و شنگ هستند

به گزارش نما, سید علیرضا کریمی ‌در آفتاب یزد نوشت: جوان شوخ و شنگ ایرانی کنار خیابانی در یک کشور توسعه یافته آسیایی ایستاده و هر موتورسیکلتی که از مقابل او عبور می‌کند یک پس گردنی نثار راکب می‌نماید! آن یکی آن سو تر آب پاشی در دست دارد و داخل اتومبیل‌هایی که شیشه آنها پایین است آب می‌ریزد و قهقهه می‌زند.

یکی دیگر یک پیجامه پوشیده و در خیابان‌های شهر شلوغ قدم می‌زند و دوستان او اطراف وی را پر کرده و از خنده ریسه می روند. رفتار این افراد که برای سیاحت آمده‌اند از منظر خارجی‌ها عجیب و غریب است. آنان هاج و واج به افراد مذکور نگاه می‌کنند و حرفی نمی‌زنند!

حالا برویم میدان بهارستان تهران و صحن مجلس. تعدادی از نمایندگان پس از پایان جلسه تحلیف به سمت موگرینی می‌روند تا با او عکس یادگاری یا همان سلفی بگیرند.چهره این نماینده ها وقتی مسئول فرنگی را نزدیک خود می بینند تماشایی و دیدنی است. ذوق عجیبی در رفتارشان مشاهده می‌شود و چشمان شان برق می زند.

یکی از آنان برای آنکه زاویه دوربین موبایل برای عکس سلفی تنظیم شود نیمی از بدن خود را روی میز قرار می‌دهد تا بتواند عکس خوبی از خود و موگرینی شکار نماید.یکی دیگر از نمایندگان، مسئول فرنگی را راهنمایی می‌کند که کجا بایستد تا او بهتر در عکس بیفتد.

نماینده دیگر دست و پا شکسته چند واژه انگلیسی به موگرینی می گوید و از آنجا که مسئول فرنگی سردر نمی آورد فقط لبخند می‌زند. یکی دیگر از نمایندگان هم برای آنکه بشود عکسی تمام قد گرفت مانیتورهای روی میز را می‌خواباند. در تمام این مدت تعجب و ابهام از تمام چهره موگرینی می‌بارد. هر چند سعی می کند با لبخندهای گاه و بی گاه اما تصنعی القاء نماید اتفاق خارق العاده‌ای رخ نداده است.

گزاره‌های پاراگراف نخست و بعدی را کنار هم قرار دهید. تفاوت اش این است که اولی‌ها بی پرواتر و صریح تر بودند و دومی‌ها کمی محفوظ به حیا تر.لیکن اصل ماجرا یکی است. موضوع اصلا سیاسی و بحث چپ و راست نیست. اتفاقا عکس‌های منتشر شده نشان می‌دهد از هر طیف مجلس در ماجرا حضور دارند.

هم اصلاح طلب، هم اصولگرا و هم اعتدالی یا مستقل. هر کدام به سهم و توانایی خود نقشی ایفا کرده‌اند. لذا نباید به ماجرا کیهانی نگریست.لازم است جامعه شناسان و رفتارشناس‌ها این حاشیه مهمتر از متن را رصد کنند.

در مراسم تحلیف مقام خارجی کم نبودند اما چرا فقط موگرینی؟! به چه دلیلی هیچ کدام از نمایندگان مجلس با نمایندگان کشورهای گابن، غنا، سوازیلند، کنگو و ... عکس یادگاری و سلفی نگرفتند؟ بنابراین اشتیاق زاید الوصف نمایندگان فوق صرفا ارتباطی به خارجی بودن موگرینی ندارد.

عوامل دیگری دخیل است که باید جامعه شناسان و رفتار شناسان به آن بپردازند. چرا که همانطور که ذکر شد نمونه این رفتار در متن جامعه هم وجود دارد. رفتار ما با خارجی‌ها آن هم از نوع جهان اولی اش عجیب و غریب است. نگاه مان به چشم آبی‌ها می‌افتد تغییر رفتار می‌دهیم. صف‌های طویل جوانان جنب هتل محل اقامت مالدینی فوتبالیست ایتالیایی هنوز از خاطره‌ها محو نشده است. این یعنی یک اشکالی وجود دارد.هر چه هست این آویزان شدن به خارجی‌ها نشانه توانایی نیست!