رضوانه باهری- درحالی‌که هفته‌های متوالی رایزنی‌های مختلفی برای حضور زنان در کابینه دولت دوازدهم درحال روی دادن بود و رسانه‌های مختلف طیف اصلاحات و نزدیک به آن از حضور حتمی یک زن یا بیشتر در کابینه سخن می‌گفتند ناگهان با انتشار اسامی وزاری پیشنهادی دولت، همه آرزوهای این قشر به باد رفت به عبارت بسیار ساده و بسیط وقتی نام وزرای پیشنهادی رئیس جمهور برای دولت دوازدهم تقدیم مجلس شورای اسلامی شد و برخلاف وعده و وعیدها و شعارهای نیروهای اصلاح طلب، نام هیچ وزیر زنی در این میان دیده نشد تا این حقیقت خود را عریان نمایان سازد که برخی از جناح های سیاسی تنها سربزنگاه از نیمه جمعیتی زنان با شعارهای جنسی برای به دست آوردن کرسی‌های سیاسی استفاده می‌کنند و پای عمل که به میان می‌آید کمیتشان حسابی می‌لنگد و تنها حرف از احقاق حقوق زنان و دادن حق کمی به آنها یک شعار کودکانه است که اتفاقا اینبار در انتخابات قاعده بازی را به نفع آنان تمام کرد.
اما در این میان باید به رصد واکنش اصلاح طلبان درباره بی‌توجهی و عدم اعتماد به بانوان به خوبی دقت کرد، بانوانی که عمدتا در حوزه اصلاحات با نگاه غلط غربی به مطالباتشان نگاه می‌شود و معمولا متضرر اصلی و قربانی نهایی این نگاه آنها هستند.
در همین زمینه نخستین بار مولاوردی، معاون رئیس جمهور در امور بانوان در مصاحبه‌ای که در روزنامه زنجیره‌تی اعتماد به چاپ رسید، در پاسخ به این سوال که در دولت خاتمی که فضای باز سیاسی حاکم بود زنان وزیر نشدند اما در دولت دهم كه به قول شما فضاي بسته‌اي هم داشت، براي نخستين‌بار در تاريخ انقلاب، يك وزير زن سركار مي‌آيد، انتصاب وزیر زن در دولت احمدی نژاد را از اثرات دولت خاتمی دانست! او در پاسخ به چرایی عدم استفاده از وزیر زن در دولت یازدهم، شرایط بد اقتصادی و سیاسی را دلیل این رویداد دانسته و گفته است: الان ديگر از آن وضعيت گذشته خبري نيست و كشور به ثباتي نسبي در حوزه اقتصادي، سياست داخلي و خارجي رسيده است و به نظر مي‌رسد كه توجيهات و بهانه‌هاي قبلي نيست و استفاده نكردن از ظرفيت زنان ديگر قابل دفاع نيست. گویا بغض فروخفته خانم معاون در این قسمت از مصاحبه به یکباره سرباز کرده است، معاونی که با ورق زدن کارنامه کاریش می‌توان به وفور شاهد تأکید و توجه به کمیت به جای کیفیت و شایسته‌سالاری برخورد.
اما درست با نهایی شدن لیست اسامی وزرای پیشنهادی و عدم حضور وزیر زن در کابینه دولت دوزادهم مولاوردی به توجیه این داستان پرداخته و در مصاحبه‌ای در حاشیه آخرین جلسه هیئت دولت مجددا اینطور اظهار داشت: سهمیه حضور زنان در کابینه کم نشده است ... باید به این نکته اشاره کنم که اساسا برای زنان سهمیه خاصی وجود نداشته است که حالا بخواهد کم یا زیاد شود!
سوال اینجاست که اگر حضور وزیر زن در دولت دهم نتیجه عملکرد دولت خاتمی است، چگونه در دو دولت روحانی به زنان اعتماد نشد و حمایت از زنان صرفا در شعار و در جنجال‌های مبتذلی چون حضور در ورزشگاه‌های فوتبال باقی ماند؟
آیا ماحصل تفکر و نگرش دوره اصلاحات برای زنان چیزی جز زنانی نظیر فریبا داوودی مهاجر، مسیح علینژاد، شادی صدر و... است که بعد از جریان فتنه از کشور گریخته و با دامان مام اندیشه اصلاحات یعنی غرب پناهنده شده‌اند؟
البته از این جنس از حرکات و رفتارهای سیاست‌زده در حوزه زنان برای بهره‌برداری از ظرفیت‌های کمی آنان مسبوق به سابقه است بهره‌برداری که بعد از صورت پذیرفتنش تنها این نکته به ذهن می‌رسد که زنان بازی‌خورده، صفحه بازی هستند که مهره‌های آن از پیش تعیین شده بوده است.
اما هرگز فراموش نکنیم که مطابق فرمایش رهبر انقلاب بالیدن بر حضور زنان در این مشاغل و مناصب بالا نباید اصل در نظام اسلامی قرار بگیرد و مطالبات اصلی از این طریق فراموش شود، مطالباتی که عموما غرب‌زده هستند و اصول مهم و اصلی را به محاق می‌برند؛ بنابراین نگاه جنسیت‌زده به حوزه زنان و موضوعاتی مانند حضور آنها در کابینه هرگز نباید در اولویت اصلی باشد.
حال بعد از مشخص شدن سهم زنان از کابینه دوازدهم و گلایه های مولاوردی باید دید معصومه ابتکار می‌خواهد با زنانه‌ترین معاونت دولت چه کند، آیا مسیر دولت یازدهم در دوازدهمین دوره تکرار خواهد و یا شیب آن دچار دگرگونی جدی می‌شود؟
اختصاصی نما:
شعارها و جنجال‌های مبتذل
اگر حضور وزیر زن در دولت دهم نتیجه عملكرد دولت خاتمی است، چگونه در دو دولت روحانی به زنان اعتماد نشد و حمایت از زنان صرفا در شعار و در جنجال‌های مبتذلی چون حضور در ورزشگاه‌های فوتبال باقی ماند
۱۳۹۶/۵/۲۳
