برجام، ما و آمریكا!

این روزها کارشکنی‌ها، خرده‌گیری‌ها و بهانه‌تراشی‌های آمریکایی‌ها درباره برجامی که مورد تأیید کشورهای عضو برجام است و آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای در جایگاه مرجع علمی در این زمینه پایبندی جمهوری اسلامی ایران را به این سند چندجانبه تأیید می‌کند، به قدری افزایش پیدا کرده است که گویی همه برجام آنچه در رسانه‌ها منتشر شد، نیست و سند دومی وجود دارد که آمریکا می‌خواهد به آن عمل کند. البته این شائبه در فضای داخل جامعه ما هم وجود دارد و دلیل آن به نوع رفتار دولت بر می‌گردد. چون دولت در برابر کارشکنی‌های آمریکا که اعمال تحریم‌های جدید و بسترسازی برای برهم زدن برجام است، پاسخ قاطع نمی‌دهد، منتقدان به کنایه در نقد عملکرد دولت از احتمال وجود سند دوم سخن به میان می‌آورند.
اما آنچه مهم است و موجبات نگرانی مردم انقلابی و دلسوزان نظام را در زمینه برجام فراهم کرده است، رویکرد و پاسخ‌های انفعالی تیم دولت در نحوه مواجهه با آمریکاست.
نوع مواجهه آمریکایی‌ها به ویژه شخص ترامپ با برجام با این مبنای تحلیلی است که باید ایران را در موقعیتی قرار دهیم که یا به خواسته ما برای از سرگیری مذاکرات و بازنویسی برجام تن بدهد یا برجام را کنار بگذارد که در هر دو صورت ایران متضرر خواهد بود و آمریکا می‌تواند زمینه‌های اجماع جدیدی علیه ایران به دلیل آنچه نقض برجام از سوی ایران تبلیغ خواهد کرد، ایجاد کند. این در حالی است که مطابق مفاد برجام و قطعنامه 2231 که آن را از نظر حقوق بین‌الملل پشتیبانی می‌کند، ایران می‌تواند به تناسب هر عمل ناقض برجام از سوی اعضای 1+5، عمل مشابه آن را انجام دهد. از این رو، نمایش قاطعیت و مانور بیرونی آن از سوی دولت که به تازگی هم با رأی بالای مردمی در انتخابات و مجلس شورای اسلامی در رأی اعتماد به وزرایش مورد حمایت کم‌نظیری قرار گرفته، می‌تواند در اصلاح تصویر دولت در اذهان ناظران و تحلیلگران داخلی و همچنین مذاکره‌کنندگان بیرونی، به ویژه دولت ترامپ مورد بهره‌برداری قرار گیرد. یادمان باشد که رهبر معظم انقلاب نیز یکی از اولویت‌هایی را که به دولت تأکید کردند، مقاومت و ایستادگی در برابر زیاده‌خواهی‌های قدرت‌های زورگو است، که مؤلفه قدرت انقلاب و فصل ممیز گفتمان اسلام ناب است.