رتبه ۲ كنكور زبان: كار پشت میزی را دوست دارم؛ نمی‌خواهم به خودم فشار بیاورم

به گزارش نما به نقل از خبرآنلاین، رضا قانع خیابانیان، رتبه 2 رشته زبان انگلیسی در کشور و رتبه 11 منطقه 1 رشته ریاضی در کنکور امسال بود. او در حاشیه جشن برترین های کنکور امسال که در برج میلاد تهران برگزار شد، گپ کوتاهی با ما زد که خواندنی است و در پی می آید:

شما را آقای خیابانیان صدا بزنیم یا قانع؟
روی خیابانیان حساسم، بگویید قانع. برای این موضوع خاطراتی برایم مانده دیگر.

قرار است کنکور شما را به کجا بفرستد؟
می خواهم بروم رشته برق دانشگاه شریف.

آنجا چه خبر است؟
علاقه دارم. دوست دارم الکترونیک بخوانم. مهندسی برق و سیستمهای دیجیتال را دوست دارم. بعد هم تحقیق کردم، استادان شریف، قوی ترین آدمهای این رشته در ایران هستند. این رشته 4 تا "فلو" دارد که همگی در شریف هستند.

"فلو" چی هست؟
آدمهای تیپ درجه یک، آدمهای درجه یک را می گویند فلو. آقای بهزاد رضوی که در یو.سی.ال کالیفرنیا هستند از استادان فلو هستند.

مگر "برق" چیزی است که بشود به آن علاقه مند شد؟
برق، حسی است، تخیلی است. مکانیک را شما می توانید در زندگی ببینید، برق دیدنی نیست، برق برای من جالبتر است. سیستمهای کامپیوتری را می بینید. فیزیک برق هم خیلی سنگین تر و عالی است، مانند فیزیک کوانتوم. مکانیک بیشتر فیزیک کلاسیک است.


شما فنی ها چیزهایی می گویید که دیگران سخت می فهمند. شما چرا دنبال ریاضی و زبان نمی روید؟
به یادگیری زبان علاقه دارم. آلمانی را در سطح آ2 خواندم. زبان ژاپنی را هم اطلاع دارم. دوست دارم زبان یاد بگیرم. ولی به عنوان یک شغل، خود را برای مترجمی مناسب نمی بینم. مترجمان همزمان را هم دیدم. کار یکی شان به قرص اعصاب خوردن کشید. فشار روانی زیادی دارند. کسانی که استاد این بحث هستند درست می گویند. خودم زبان را دوست دارم. ولی این که یک عمر کار کنم، دوست ندارم. دوست دارم با معادلات ریاضی سر و کله بزنم. به پیشرفت علم کمک کنم.

خب پس چرا سراغ ریاضیات محض نمی روید؟
رشته های ریاضی محض در ایران، تعطیل است. رشته های محض را کسانی می روند که رتبه های پایینی دارند. داشتیم با رتبه 1500 رفته اند فیزیک محض خواندند. رشته های محض در ایران اندازه مهندسی آینده مطمئنی ندارد. باید به ما حق بدهید. به عنوان دو رشته ای شاید علوم کامپیوتر بخوانم. ولی به عنوان رشته اصلی، "محض" خواندن خیلی برایم آینده ندارد. آخرش مدرس می شوم. کسی می رود درسهای کوانتوم را می خواند و بعد معلم دبیرستان می شود. خانم میرزاخانی در ریاضیات محض تحصیل کرد، رفت آن طرف و تز داد و علم را جلو برد. اینجا اینطور نیست.

شما نمی خواهید بروید آن طرف تز بدهید؟
معلوم نیست. بگذارید این 4 سال را بگذرانیم.

فکر می کنم رفتنی باشید؟
پس اینستاگرامتان را بدهید سلفی هایم را از آن طرف برایتان بفرستم. یکی از دوستان رتبه 11 کشوری شد. قصد دارد برود فیزیک محض. من تعجب کردم. ایشان آدم متفاوتی است. محض خواندن حالت فانتزی دارد. او می خواهد انیشتین شود.

الگوی خاصی از کسی در ذهنت نیست؟
مهندسی برق، دکتر بهزاد رضوی در ذهنم است که فوق العاده است. نمی دانم در ام.آی.تی چه خبر است. دوست دارم مهندس برق شوم، کسی بشوم که به پیشرفت علم کمک کنم. فاز تحقیقات را دوست دارم. نمی خواهم وقتی مهندس برق شدم بروم در یک پروژه عملی. می خواهم به لابراتور بروم و علوم را پیشرفت دهم.

پس خیلی دغدغه جیب را ندارید؟
وضع مالی ما متوسط است. ولی میلیاردر نیستم. منظورم از آنهایی است که یک کارخانه چیپس به نام پسرش دارد و ماشین دو میلیاردی دارد، نه، ما اینطوری نیستیم.

داشتن ماشین 2 میلیاردی چه ایرادی دارد؟
هیچ ایرادی ندارد. زورم برسد می خرم.

نمی خواهید بروید رشته ای که زودتر ماشین 2 میلیاردی بخرید؟
آخر بحث علاقه است. مهندسی نفت بین مهندسی ها بیشترین درآمد را دارد. کارش اینطور است که 2 هفته کار شبانه روزی و 2 هفته استراحت دارد. این سبک زندگی من نیست بروم نزدیک میادین نفت و چاه حفاری، 2 هفته بمانم و بعد پول خوبی بگیرم. این برای من نمی ارزد. دوست دارم کار راحتی داشته باشم، مفید هم باشد ولی به خودم خیلی فشار نیاورم. برق و کامپیوتر خوب است. بیشتر پشت میزی هستند. حضوردر محل زیادی مانند مکانیک ندارد.


کار پشت میزی را دوست دارید؟
آره، کار کامپیوتری باشد، مسئله حل کنم و پای دفتر و کاغذ بودن را دوست دارم. ولی بحث اینجاست به چه بهایی؟ پزشکان 7 سال پزشکی می خوانند، چند سال هم دوره تخصص است. 35 سالگی از درس فارغ می شوند، مهندسان تقریبا از 27 سالگی وارد بازار کار می شوند.

برای ورود به زندگی عجله دارید؟
نه والا، تا دکترا هم شده می روم. بیشتر فاز علم آموزی و اینها را دوست دارم. جنبه عملی و مهندسی شاید برای من کمرنگ تر باشد.