چرا مدعیان حقوق بشر از "بثینه" چیزی نمی نویسند

«بثینه»، این نام را می‌شناسید؟ می‌دانید صاحب این نام چه کسی است و اکنون کجاست و در چه وضعیتی قرار دارد؟ آیا غول‌های رسانه‌ای جهان که برای وارد کردن اتهام نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران هزار و یک داستان دروغ می‌سازند، درباره او سخنی به میان آورده‌اند؟ رسانه‌های غربی را فراموش کنید، همین‌جا، در تهران، در ام‌القرای جهان اسلام، آیا آن رسانه‌ها و دستگاه‌های تبلیغاتی که «من شارلی ابد هستم» را تیتر یک می‌کنند و به بهانه دفاع از جان انسان‌ها از توهین‌کننده به پیامبر اعظم اسلام(ص) حمایت می‌کنند، تصویر «بثینه» را روی صفحه اول خود قرار داده‌اند و به تظلم‌خواهی برخاسته‌اند! آیا آن کاربران فضای مجازی که با اعتصاب غذاهای دروغین از انسانیت و آزادی متهمان و مجرمان دفاع می‌کنند و به قول خود در شبکه‌های اجتماعی طوفان به پا می‌کنند، درباره «بثینه» هم مطلبی نوشته‌اند؟ پرسش‌هایی که پاسخ همه آنها تقریباً هیچ است؛ بیشتر ما حتی تلفظ صحیح نام او را هم نمی‌دانیم و در خواندن همین عبارات کوتاه از روی اسمش عبور می‌کنیم، می‌دانید چرا؟ چون «بثینه» دختر کوچکی است، متولد یمن. کودکی است که در تجاوز بی‌رحمانه رژیم سعودی که با حمایت آمریکا و صهیونیسم علیه ملت یمن پدر، مادر و شش خواهر و برادر خود را از دست داده است؛ چون دفاع از دختر پنج ساله یمنی هیچ منفعتی برای آنان ندارد و با تصویر چشمان کبود او نه می‌شود تحریم‌های جدید علیه جمهوری اسلامی ایران وضع کرد، نه بهانه‌ای برای حمله به عراق، افغانستان، یمن، لبنان و... ساخت و نه علیه دستگاه‌های مختلف نظام اسلامی سیاه‌نمایی کرد؛ اما واقعیت این است که رسانه‌های غربی و شیفته غرب سخت در اشتباهند که فکر می‌کنند نام «بثینه» و دردهای بی‌پایان او میان هزاران خبر بی‌ارزش و ساختگی این رسانه‌ها فراموش می‌شود؛ چرا که با وجود همه سانسورها و پنهان‌کاری‌ها، مظلومیت ملت‌های منطقه و خون شهیدان مقاومت از یمن و فلسطین تا سوریه و عراق منطقه اکسیری خواهد بود که نقطه پایانی برای استکبار و دوستان منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای آنها خواهد شد.