حرف‌هاي تازه‌اي شنيده مي‌شود، حرف‌هايي كه نشان از نظارت بر ريخت و پاش‌هاي فوتبال دارد، حرف‌هايي از قول وزير اقتصاد و حرف‌هايي از قول برخي كه شنيده مي‌شود در وازرت صنعت و معدن مي‌خواهند جلوي ريخت و پاش‌هاي ورزشي را بگيرند. شنيده مي‌شود كه قرار است برخي تيم‌هاي صنعتي از زير سايه شركت‌ها خارج شوند كه البته هنوز تيم‌هاي فوتبال را شامل نمي‌شود، اما همين كه يكي پيدا شده و پرسيده كه چرا باشگاه‌هاي فوتبال ايران با اين گردش كلان مالي سودآور نيستند، جاي خوشحالي دارد و حالا بايد منتظر اقدامات بعدي بود؛ منتظر مشخص شدن تكليف اين همه پول سرگردان فوتبال، منتظر يك بررسي جامع و كامل و بعد از آن منتظر يك اقدام درست.
واقعيت تلخي است كه باشگاه‌هاي فوتبال ايران با داشتن ميليون‌ها هوادار سودآور نيستند، باشگاه‌هايي كه صرفاً مصرف‌كننده هستند و تنها پول مي‌گيرند و البته در اين ميان افرادي هم پيدا مي‌شوند كه ميليارد، ميليارد پول در اين فوتبال بريز و بپاش مي‌كنند؛ از كجا و چگونه اصلاً معلوم نيست و ما هم نمي‌توانيم بپرسيم، چون شايد پاي خيلي‌ها به ميان آيد. مقايسه اين شرايط با شرايط باشگاه‌ها و فوتبال جهان چندان دشوار نيست، لازم هم نيست به سراغ باشگاه‌هاي بزرگي چون منچستريونايتد، بايرن‌مونيخ يا رئال‌مادريد و بارسلون برويم، حتي تيم‌هايي در سطح پايين‌تر هم به درستي براي خود درآمدزايي مي‌كنند و سرپا مي‌ايستند، چون از سازوكار مناسبي برخوردارند، چون مديريت‌شان درست و پاسخگوست و براي ريال به ريال (به قول خودمان) پولي كه خرج مي‌كنند، برنامه دارند.
وزير اقتصاد امروز اين سؤال را از مسئولان ورزشي پرسيده كه چرا باشگاه‌هاي جهان در وضعيت مالي خوبي به‌سر مي‌برند، اما باشگاه‌هاي ايران دائماً با مشكلات مالي روبه‌رو هستند؟! پاسخ جناب وزير در همان چند سطر بالا خلاصه مي‌شود، به علاوه اينكه از ورزش و فوتبال دولتي جز اين نيز نمي‌توان انتظاري داشت. سال‌هاست كه دست فوتبال در جيب بيت‌المال است و خرج مي‌كند بدون آنكه مجبور باشد ريالي سودآوري داشته باشد، هر وقت هم پول خواسته و گرفتار شده، كاسه گدايي به سمت دولت و ملت دراز كرده است، پس تعجبي ندارد كه با اين همه مشكل و معضل روبه‌رو باشد.
در پاسخ به سؤال وزير اقتصاد اين نكته را هم بايد اضافه كرد كه سهم هواداري كه شما از آنها به عنوان پشتوانه‌هاي فوتبال ياد مي‌كنيد از اين فوتبال تنها تماشا كردن و خون‌دل خوردن است. اينكه ببينيد بازيكني در زمين راه مي‌رود و دريافتي ميلياردي دارد يا اينكه تماشا كنيد فلان ليدر چگونه از هيچ به همه چيز رسيده و البته ديدن مديري ناكارآمد كه همه چيز را خراب كرده و بعد طلبكارانه از خود و عملكرد افتضاحش دفاع مي‌كند و بدتر اينكه ببينيد عده‌اي متمول چگونه سر اين سه دسته اسكناس شاباش مي‌پاشند، گوياي همه چيز است.
كرباسيان درست مي‌گويد، مسئولان ورزشي بايد پاسخگوي اين مسئله باشند، اما وقتي خود مسئولان زمينه‌ساز اين معضلات هستند، چگونه قرار است پاسخگو باشند؛ نكته قابل تأمل هم اينجاست كه سوءمديريت حاكم بر فوتبال طي سال‌هاي گذشته زمينه‌ساز بروز اين معضلات بوده و هر مديري كه آمده تنها بدهي روي بدهي مدير قبلي انباشته تا امروز باشگاه‌هاي ايران بدهكارترين باشگاه‌هاي آسيا و شايد دنيا باشند و بدتر اينكه همين مسئولاني كه بايد پاسخگو باشند، به جاي تدبير و انديشيدن راهي براي نجات با سندسازي و جعل سعي مي‌كنند تا به مجامع بين‌المللي بقبولانند كه فوتبال و باشگاه‌هاي ايران بدهكار نيستند.
سرازير شدن پول‌هاي بي‌حساب و كتاب به فوتبال طي دو دهه گذشته كار را به اينجا كشانده و به‌رغم اعتراضاتي كه بارها به اين مسئله شده، اما گوش شنوايي نبوده و كاري براي درست شدن اين معضل صورت نگرفته است. با اين حال شايد حالا بتوان اميدوار بود كه كاري انجام شود، هرچند كه در وضعيت فعلي اقتصادي كشور به نظر مي‌رسد جناب كرباسيان و ديگر دولتمردان فعلاً بايد فكري به حال مشكلات اقتصادي مردم كوچه و بازار كنند و پس از آن به صورت جدي دنبال شفاف‌سازي مسائل مالي فوتبال باشند.
عجب! یكی پرسید چرا فوتبال زیان می‌دهد؟
فریدون حسن
۱۳۹۶/۱۰/۱۰
