فضای مجازی، آسیب ها و راهكارها

سید مصطفی میرسلیم
 اول: تحليل شرايط:

مسئله اصلی این است که فضای مجازی یک مرحله تمدنی جدید را ایجاد میکند. مثل «انقلاب صنعتی» که یک بحثی در بحثهای تمدنی غرب شد و نشانه های این حرکت هم الان پیدا شده است.
جهان به یک جهان شبکه ای تبدیل شده که در آن بازیگران مختلف در کنار همدیگر فعالیت می كنند. با توجه به این، مفهوم «حکمرانی» در جهان در حال تغییر است و چند شرکت بزرگ بین المللی فضای مجازی را در جهان اداره می کنند.
با فضای مجازی «هویتهای ملی» نقض می‌شود. مرزهای جغرافیایی بی معنا می شود! در این فضا و شرایط ،«استقلال» هم معنای دیگری خواهد داشت! حال جمهوری اسلامی چه تکلیفی برای امنیت و فرهنگ خود دارد؟
دولت دیگر همین تهران را هم نمی توانند اداره کنند. آب و برق هم از این طریق اداره می شود و این مسائل همه به نوعی با هم است.
این حکمرانی از مرزها بیرون است و از بیرون کشور اداره می شود. این موضوع برای همه وجود دارد. این نکته حتی شامل خود آمریکا هم می شود و قدرت ها هم از این جریان اسیب پذیرند چون حاکمیتها به اندازه گذشته قدرتمند نیستند. این الگو، تمام ساختارهای جوامع بشری را از اقتصاد، سیاست و فرهنگ تحت تأثیر قرار می دهد و بانک، ملک، حکمرانی، سیاست و فرهنگ همه تحت تأثیر این فضای مجازی خواهد گرفت.
نیانها در حال تغییر است و سرعت بسیار تند است! همه آن‌چه که ما می گویيم شاید در 5 سال آینده محقق شود و یک «الگوى حکمرانی جدیدی» شکل گیرد که ما باید برای آن آماده باشیم.


 دوم: چه باید کرد

سیاستهای اصلی :
1. در فضای جدید باید از خود صیانت کنیم. والا شاید هویت انقلاب و جامعه دستخوش تغییر شود! معنای آن این است که تمام حوزه های ما ... اخلاق، فرهنگ و اقتصاد تحت تأثیر قرار می گیرد. ما باید برای صیانت از خود و ارزشهای خود کار کنیم، حاکمیت باید روی این موضوع متمرکز شود. تهدید این است که جمهوری اسلامی دست دیگران بیفتد. در این فضا و جهان جدید باید از خود صیانت کنیم و الا هویت انقلاب و جامعه را از دست می دهیم.
2. ما باید با تکیه به معارف جمهوری اسلامی و تکیه بر قواعد جمهوری اسلامی بتوانیم سیاستگذاری کنیم.
3. دنیایی با قواعد جدیدی تشکیل می شود ما باید با قواعد خودمان اثرگذار باشيم و این قواعد و نوع حضورمان باید قدرت بگیرد. این اثرگذارى باید قدرتمندانه و عالمانه و مبتکرانه باشد
4. جهان به یک جهان شبکه ای تبدیل شده. تعداد بسیار زیاد بازیگران باعث می شود که «مسئله محتوا» تبدیل به مسئله اصلی شود. باید شاخص های قدرت را در فضاى مجازى احصا و معلوم کرد که ایران در کدام نقطه این جهان شبکه‌ای قرار دارد.
5. یک «نهضت تولید محتوا» و یک سامانه تولید محتوایی باید در کشور وجود داشته باشد.


سوم: آسیب شناسی وضعیت تصمیمات کنونی:

کم کاری دولت و شورایعالی فضای مجازی در عدم پیگیری لازم برای راه اندازی شبکه ملی اطلاعات، جستجوگر ملی و شبكه اطلاع رسانى ملی بشدت قابل انتقاد است.
در كوتاه مدت بايد ضمن تقویت پیام رسان های داخلی، پیام رسان های خارجی که قوانین جمهوری اسلامی ایران را نادیده می گیرند، حذف شوند.