دغدغه ­ای به نام 2030

نفیسه اقبال- «مسئله استقلال خیلی مهم است؛ مسئله‌ی سند ۲۰۳۰ از این قبیل است. حالا بعضی می‌آیند می‌گویند ما تحفظ دادیم یا گفتیم فلان چیزش را قبول نداریم؛ نه، بحث سر این‌ها نیست؛ فرض کنیم در این سند هیچ‌چیز واضح بیّنی هم که مخالف اسلام باشد وجود نداشته باشد؛ که حالا وجود دارد؛ من حرفم این است که نظام آموزشی کشور نباید بیرون کشور نوشته شود. آن‌ها که خیال می‌کنند ما گزارش درست نگرفتیم؛ نه، گزارش‌های ما گزارش‌های درستی است. شما می‌گویید این سند مثلاً خلاف اسلام ندارد، داشته باشد یا نداشته باشد، اینجا ایران است، اینجا جمهوری اسلامی است. نظام آموزشی ما را چهار نفر بنشینند در یونسکو بنویسند! چرا؟ این همان مسئله‌ی استقلال است.»

این‌ها فرمایشات و دغدغه‌های اخیر رهبر انقلاب نسبت به سندی است که سال گذشته در ظاهر اجرای آن متوقف شد اما اکنون به واسطه تعهد دولت تدبیر که امضاء اسحاق جهانگیری به عنوان معاون اول دولت جوهرش نخشکیده است به صورتی زیرپوستی درحال اجرا است. کتاب‌های درسی و مهدهای کودک تنها یک بخش از قضیه‌ای است که ما از طریق شبکه‌های اجتماعی و ویدئوها و نوشته‌هایی که منتشر شده است از آنها مطلع شدیم باقی قصه قطعا جریان پرغصه‌تری دارد که رهبر انقلاب در دیدار عمومی با معلمین و مربیان جامعه اسلامی آن را به صورتی واضح‌تر از هر زمان دیگر مطرح می‌کنند.

اما نکته‌ای واضح‌تر از سایر نکات 2030 است جریان داشتن آن در حوزه زنان است بند 5 سند که در رابطه با مدیریت برابری جنسی در آسیا و اقیانوسیه است به ایران سپرده شده است این بند در خلال صحبت‌ها و اظهارات سیاسیون اعم از شخص رئیس دولت، معصومه ابتکار، شهین دخت مولاوردی و برخی دیگر از دولتمردان به گوش می‌خورد آنجا که سخن از عدالت جنسیتی به میان می‌آید تنها و تنها مقوله برابری مطرح می‌شود و تغییر الفاظ مسئله‌ای است که با آن زنان جامعه را درگیر می‌کنند. در حقیقت عدالت جنسیتی را باید دروغی محرز دانست.

در بخش دیگر 2030 فروش اطلاعات، جاسوس‌های محیط زیستی و کلید واژه‌های توسعه پایدار، محو اشکال خشونت و اصلا خود عبارت محیط زیست مسائلی است که کمتر به آنها با دیده تردید نگریسته می‌شود و شاید عده‌ای این گونه مطرح کنند که اصلا هیچ ارتباطی بین اجرای یک سند بین‌المللی با این امور وجود نخواهد داشت و این برخواسته از بدبینی و توهم است.

آرمان‌های جهانی‌سازی مطابق سند توسعه هزاره و سپس صورت تکامل یافته آن یعنی سند 2030 با نص صریح تعالیم اسلامی در تضاد است و آگاهی از این تضاد و اقدام برای عدم اجرایی‌سازی آن مسئله‌ای است که باید مورد توجه متولیان امر اعم از شورای عالی انقلاب فرهنگی و مجلس محترم قرار بگیرد.

شاید اگر سال گذشته نهادهای مرتبط به صورت جدی و بدون مماشات در حوزه توقف اجرای سند 2030 ورود پیدا می‌کردند امروز رهبر انقلاب به عنوان زعیم ملت این نگرانی برخواسته از آگاهی را عنوان نمی‌نمودند، نگرانی که امید می‌رود در سایه سیاسی‌کاری و نقض برجام نادیده گرفته نشود و برجامی بدتر از برجام هسته‌ای به حوزه زنان تحمیل نگردد.