پایتخت و نگرانی از امنیت اجتماعی دخترانش

رضوانه باهری- پایتخت قلب یک کشور به حساب می‌آید؛ این نخستین جمله‌ای است که می‌توان در توضیح چیستی پایتخت ارائه کرد. پایتخت‌ها در همه نقاط جهان جامعه مرجع و هدف به حساب می‌آیند و تقریبا تمام جریان‌سازی‌های سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی از پشت چهره دودگرفته آنها و از لابلای متروپل‌ها، اتوبان‌ها و سازه‌های قد کشیده جورواجور بیرون آمده و به سایر نقاط یک کشور انتقال پیدا می‌کند.

اما در این بین تهران به عنوان پایتخت نظام اسلامی و جامعه‌ای که به واسطه تمرکز امکانات و نهادهای گوناگون در مرکز توجه قرار دارد در این سال‌ها نقش تعیین کننده‌ای را در تغییر چهره، عادات و رویکرد سایر شهرها ایفا کرده است. بارزترین مثال در این زمینه در حوزه مد و لباس می‌گنجد، ورودی مدهای وارداتی ابتدا پس از اخذ از مبادی ورودی در تهران محک زده شده و سپس به سایر شهرهای ایران منتقل می‌شود؛ یکی دو سال پیش ورود مانتوهایی با طرح‌ها و نوشته‌های نامتعارف انگلیسی و استفاده زنان تهرانی از آن در سطح شهر سبب سرایت آن به جاهای دیگر شد. این موضوع شبیه شیوع یک اپیدمی یا به عبارت بهتر بیماری همه‌گیر است که اگر برای ناقل فکری نشود تمام بدن درگیر خواهد شد.

اما این روزها که حال و روز پوشش در جامعه ما مناسب نیست و هرکس برای خوشایند جریانی تلاش می‌کند جامعه را از محور عفاف و حجاب دور کند این مقوله نگران کننده‌تر از هر زمانی به نظر می‌آید. در این بین برخی خیابان‌های شهر در نوع پوشش تأثیرگذار هستند خیابان‌هایی که به واسطه تردد قشر دانشجو و جوان تجربه‌های جوانانه و جسورانه‌ای را از سر می‌گذرانند، گاهی هم در سایه این خیابان‌ها و زیر درختانی که کنار جوی‌های پهن آب سال‌هاست به وسط خیابان سرک کشیده‌اند اتفاقات ناخوشایندی رخ می‌دهد که حتی نیروی انتظامی به عنوان مقابله کننده با جرم محرز اجتماعی با آن مقابله نمی‌کند. خیابان مظفر جنوبی از این دست از خیابان‌هاست، جایی که این روزها می‌توان در آن سراغ افرادی بی قید و بدون تعهد به اخلاق را مشاهده کرد. در این خیابان دختران جوان در دسته‌های چندتایی در کنار خیابان بدون روسری و با ظاهر نامتعارف و باز، سرخوشانه مشغول استعمال مخدرهایی هستند که می‌توان از روی حال و روز آنها به ماهیتشان پی برد، علاوه بر آن مشاهده رفتارها و آرایش‌ها و پوشش‌هایی که نشان از گروه‌های انحرافی خاص دارد بغض فروخفته‌ای از سکوت زنان اصلاح‌طلب و اعتدالی که داعیه‌دار حقوق زنان و امنیت روانی و اخلاقی و جسمی‌شان را دارد ایجاد می‌شود، گویا این مشغولیت تازه دختران در این خیابان آنها را از معرض دید کسانی که مدعی هستند دور کرده است مشاهده رفتارها و آرایش ها و پوشش های ویژه همجنس بازان در این خیابان ساده است اما حضور نیروی انتظامی در این خیابان گویا غیر ممکن به نظر می‌آید. اینکه چرا پلیس به این خیابان پرتخلف برای مقابله با جرائم جاری ورود پیدا نمی‌کند پرسشی است که باید از معاونت زنان و خانواده دولت و همچنین دستیار ویژه رئیس جمهور در امور شهروندی پرسیده شود، کسانی که البته برای مقابله پلیس با جرائم محرز موضعی حق به جانب گرفته و دست پلیس را برای اجرای قانون با هوچی‌گری سیاسی می‌بندند. همچنین این پرسش باید از نمایندگان تهران در مجلس و شورای اسلامی شهر پرسیده شود؛ همان‌هایی که به جای رسیدگی به وظایف و تکالیف قانونی خود ، ناجا را به دلیل انجام وظیفه قانونی در برخورد با جرائم مشهود ، سرزنش می‌کنند، البته مخاطب دیگر این سؤال رسانه‌ها و مطبوعات اصلاح‌طلبان و سلبریتی‌هایی هستند که در ماجرای اخیر گشت ارشاد جای مجرم و مأمور قانون را عوض کرده و با مظلوم‌نمایی سعی در ایجاد چالش و ناامنی مدنی تازه نمودند تا سربزنگاه از این آب گل‌آلود ماهی تازه‌ای صید کنند.

بدون تردید و باتوجه به دغدغه همه خانواده‌های ایرانی نسبت به نگرانی برای دختران و پسرا جوان و نوجوان قطعا مقابله با این موارد و رفتارهای پرخطر آسیب‌زا مطالبه همه پدران و مادران از نیروی انتظامی برخورد جدی با این مسائل است، و در حقیقت اینبار خانواده‌ها با دانستن این مقوله خودشان خواهان برخورد نیروی انتظامی با این مقوله خواهند شد و قطعا امید می‌رود ناجا مطابق اظهارات فرماندهی این نیرو در مقابل حفظ امنیت اخلاقی جامعه کوتاه نیاید و با برخوردی قاطع برای جلوگیری از جرم اجتماعی به میدان بیایید تا تهران التهاب دختران و پسران جوانش را کمتر داشته باشد.