زندگی مجازی و ولنگاری فرهنگی

همواره یکی از دغدغه‌های جدی رهبر معظم انقلاب حفظ استقلال کشور و امنیت ملی بوده است؛ اما جریان‌های سیاسی، برخی از روشنفکران غرب‌زده و مسئولان کم‌ظرفیت با تفاسیر نادرست از این موضوعات، خدشه‌هایی را به جنبه‌های عینی آن وارد کرده و پای ناتوان دشمن را به حوزه‌هایی از امنیت ملی باز کرده‌اند که اگر سال‌ها با ابزار جنگی و قواعد بین‌المللی خود تلاش می‌کرد، نمی‌توانست آنجاها را متصرف شود.
شکی نیست که دولت در حل معضلات فرهنگی و اجتماعی در سطح نازلی از شناخت و معرفت نسبت به انقلاب و ارزش‌های آن قرار دارد و از این نظر بسیار پایین‌تر از سطح توقعات و انتظارت امام و رهبری عمل می‌کند و با برداشت‌ها و نمایش‌های لیبرالیستی خود از فرهنگ، این عرصه را کاملاً در اختیار جریان نفوذ فرهنگی غرب در عرصه‌های سینما، تئاتر، موسیقی، کتاب، نشریات و فضای مجازی قرار داده است. وضعیت فرهنگی امروز جامعه گویای این واقعیت است که دولت یک ایده انقلابی برای امور فرهنگی ندارد و به راحتی این عرصه مهم و حیاتی را با شرکت‌های تجاری خارجی و داخلی تسهیم کرده است. اینکه دولت خود را مدافع مردم و آزادی بداند و نسبت به وضعیت فرهنگی جامعه و تلاش برای اعتلای آن بی‌تفاوت باشد، نوعی تسلیم شدن، انفعال و تن دادن به خشونت خاموش و پذیرش تحمیل فرهنگ غرب است که سال‌ها پیش رهبر معظم انقلاب نسبت به آن تذکر داده‌اند.
یکی از مواردی که ولنگاری فرهنگی را در سالیان اخیر سرعت بخشیده، جابه‌جایی زندگی مجازی و واقعی است؛ شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌ها در طول یک دهه اخیر به دلیل ضعف قوانین، عدم حمایت و حتی برخی از رابطه‌ها و توافقات محرمانه حزبی با بیگانگان توانسته‌اند قاچ بزرگی از زندگی مردم را ببلعند و بسیاری از نابهنجاری‌ها را در اجتماع دامن بزنند.
امام خامنه‌ای از سال ۷۱ وقوع یک نوع قتل عام فرهنگی را هشدار داده‌اند و فرمودند: «اگر چه دولت‌ها در این زمینه رفتار متناسب با شجاعت علوی در عرصه فرهنگی ندارند؛ اما اگر مسئولان و جبهه مؤمن و انقلابی به وظیفه خود در این زمینه عمل می‌کردند؛ اکنون از لحاظ فرهنگی آن‌گونه غارت‌زده نبودیم که یک جوان بی‌هویت و فاقد شناسنامه، فرهنگ و اعتقادات اسلامی و هویت ایرانی را به باد تمسخر بگیرد.»