همبستگی مقدس

«بر‌می‌گردم و عقب‌نشینی نمی‌کنم. گلوله‌هایت را به من پرتاب کن. نترسیده‌ام. هر روز در سرزمینم خواهم بود، آرام و با خانواده‌ام، پر جمعیت. ادامه می‌دهیم.» این آخرین جملاتی است که «رزان النجار» امدادگر ۲۱ ساله‌ فلسطینی در صفحه شخصی‌اش منتشر کرده است. او ساعاتی پس از انتشار این جملات، وقتی با روپوش سفید و دست‌های بالا گرفته که نشانه پرستار بودن او بود، برای کمک به سوی یکی از آسیب‌دیدگان حاضر در «راه‌پیمایی بازگشت» می‌رفت، هدف تک‌تیراندازهای صهیونیست قرار می‌گیرد و به شهادت می‌رسد تا با به شهادت رسیدن یک امدادگر کارنامه جنایات رژیم منحوس صهیونیستی سیاه‌تر از همیشه شود.
هنگامی که دختر قهرمان فلسطینی بر روی دست هزاران نفر از هموطنانش تشییع می‌شد؛ در چهره‌ها‌ی‌ تشییع‌کنندگان امید به پیروزی و اراده ادامه مقاومت و پایان دادن به اشغالگری و تجاوز به وضوح دیده می‌شد. برای آنها مهم نیست که کنوانسیون‌های حقوق بشر، حامیان حقوق زنان و مدعیان حقوق انسانی سکوت کرده‌اند. آنها تصمیم خود را گرفته‌اند و به «راه‌پیمایی بازگشت» ادامه خواهند داد، آنها نه تنها بر ضرورت اجرای قطعنامه ۱۹۴ شورای امنیت سازمان ملل که در بند ۱۱ آن حق بازگشت آوارگان فلسطینی به سرزمین‌شان را به رسمیت شناخته است، اصرار خواهند کرد؛ بلکه بی‌تردید سرزمین‌شان را نیز پس خواهند گرفت. البته ملت فلسطین در این مسیر تنها نخواهند بود، نه تنها مسلمانان جهان، بلکه همه آنان که قرابتی با انسانیت دارند و از ظلم و جنایت روی گردانند، در آخرین جمعه ماه مبارک رمضان از خیابان‌های تهران تا خیابان‌های صنعا و آنکارا و قاهره و... در منطقه، تا خیابان‌های پایتخت‌ کشورهای اروپایی و آمریکا یک‌ صدا به خیابان خواهند آمد و همبستگی خود را با مردم مظلوم فلسطین اشغالی اعلام می‌کنند. همبستگی مقدسی که پایان رژیم غاصب و اشغالگر صهیونیست را بیش از همیشه نزدیک کرده است.