حجت الاسلام و المسلمین قرائتی- من مقداری درباره عبدالعظیم حسنی می خواهم صحبت کنم. مهم تر از خودش پیامی است که امام رضا (ع) به حضرت عبدالعظیم داده است. فرموده این پیام را به شیعیان من بگو. پیامی است که نسخه شفابخش همین امروز ماست.
حضرت فرمود: «أَبْلِغْ عَنِّی أَوْلِیائِی [السَّلَام] » سلام مرا به شیعیان و دوستان ما برسان.
«وَ قُلْ لَهُمْ» به آنها بگو «لَا یجْعَلُوا لِلشَّیطَانِ عَلَی أَنْفُسِهِمْ سَبِیلا» (مستدرک/ ج /9 ص 102) راه شیطان را در خودشان باز نکنند. این رفیق راه شیطان است. این کتابی که آمد راه شیطان است. این علایقی که با فلانی پیدا کردی این راه شیطان است. یعنی شیطان را در روحشان نفوذ ندهند. از طریق علایق شخصی، کتاب، فیلم، مجله، دوست و غیره. مال حرام! یک درآمد حرام است. این درآمد حرام برای شیطان است. چون درآمد حرام هم خودت را خراب می کند، هم نسل تو را. «کَسْبُ الْحَرَامِ یبِینُ فِی الذُّرِّیه» (کافی/ ج /5 ص 124)
بعد فرمود: «مُرْهُمْ بِالصِّدْقِ فِی الْحَدِیث» بگو: راست بگویند. حرف که می زنند راست بگویند. این (جنسی که برای فروش
گذاشته ای) رنگش می رود یا نمی رود؟ بگو: رنگش می رود. یک مهمان منزل ما آمد. خدا همه اموات را رحمت کند. پدرم به او گفت: غذا خوردی؟ گفت: بله حاج آقا! پدرم گفت: راست می گویی یا دروغ؟ گفت: دروغ! راست بگویید. حرف می زنیم راست بگوییم. همه بگویند: بلد نیستم. سؤال از من می کنی؟ راستش را می خواهی بلد نیستم. خدا به پیغمبر می گوید: به مردم بگو: «إِنْ أَدْری» بلد نیستم. چه اشکالی دارد؟ سپس فرمود: «وَ أَدَاءِ الْأَمَانَه ی» به مردم بگو: خیانت به امانت نکنند. 14 میلیون بچه در اختیار آمورزش و پرورش امانت هستند. اینها سرمایه هستند. سرمایه دار کسی نیست که مزرعه و خانه و ماشین دارد. آموزش و پرورشی ها قدر خودشان را بدانند. اساتید دانشگاه، منبری ها، قلم به دست ها، فیلمسازها که با یک فیلم افرادی را پای تلویزیون می نشانند. هر کس مغز را در اختیار دارد، سرمایه، فکر مردم است. بله ممکن است شما اداره دخانیات باشی حقوقت بیشتر شود. نگو فلانی حقوقش بیشتر از من است. بله، خوب او چه می کند. تو چه می کنی؟
حضرت فرمود: عبدالعظیم به شیعیان من بگو:
1- حرف هایشان راست باشد.
2- امانت را خیانت نکنند.
3- «مُرْهُمْ بِالسُّکُوتِ وَ تَرْکِ الْجِدَالِ فِیمَا لَا یعْنِیهِم» بگو حرف زائد و بیهوده نزنند. حرف نداری نزن. جدال نکنید. بر سر چیزهایی که اطلاعات شما درباره آنها عمیق نیست چانه نزنید.
می نشینیم که آقا این سالن چند متر است؟ یکی می گوید: چهارصد متر! می گوییم: نه! سیصد متر هم نیست. بابا حالا! خانه فلانی چند می ارزد؟ چه کار داری که خانه مردم را قیمت می کنی؟ بگو که حرف هایی را که به دردشان نمی خورد، نگویند. «وَ إِقْبَالِ بَعْضِهِمْ عَلَی بَعْضٍ وَ الْمُزَاوَرَه ی» بگو دیدن همدیگر بروند. در جامعه قهر دوری نباشد. الآن جامعه ما تکه تکه شده است. حتی افطاری ها سیاسی شده است! وقتی یک آقا افطاری می دهد، یک نفر از آن جناح دعوت نمی کند. آن جناح هم افطاری می دهد، یکی از آن جناح دعوت نمی کند. یعنی حتی خط سیاسی در خرما و شله زرد افطاری هم نفوذ کرده است! «فَإِنَّ ذَلِکَ قُرْبَه ی إِلَی» امام رضا فرمود: دیدن همدیگر که می روید، به من نزدیک می شوید. ولو سلیقه های شما مختلف است. اما کنار هم می نشینید من لذت می برم. علامت بهشتی ها این است که به هم درود می گویند: «إِلاَّ قیلاً سَلاماً سَلاماً» (واقعه/26) اما اگر دیدید به هم فحش می دهند. قرآن می گوید: اینها جهنمی هستند. «کُلَّما دَخَلَتْ أُمَّه ی لَعَنَتْ أُخْتَها» (اعراف/38) این به او لعنت می کند، او به او لعنت می کند. وقتی جامعه بد شد، اصلاً دیگر هر حرفی بزنی کسی گوش نمی دهد. همه ی حرف ها را تحلیل سیاسی می کنند.
دوری از تفرقه و تخریب شخصیت یکدیگر
امام رضا (ع) به عبدالعظیم حسنی فرمود: «وَ لَا یشْغَلُوا أَنْفُسَهُمْ بِتَمْزِیقِ بَعْضِهِمْ بَعْضا» ««تمزیق» یعنی تخریب. همدیگر را خراب نکنید. اگرکسی به شما بگوید من شما را مکه می برم به شرطی که یک لجن به کعبه بمالید. هیچ کس حاضر نیست. امام صادق (ع) فرمود: کعبه عزیز هستی. بعد فرمود: آبروی مؤمن از تو هم عزیزتر است. چطور حاضر نیستی لجن به کعبه بمالی؟ آبروی مردم را هم لجن مال نکن!
امام رضا (ع) فرمود: من نفرین می کنم به کسی که آبروی شیعیان را بریزد. تعهد کردم. که کسی که آبروی مؤمنی را بریزد، «دَعَوْتُ اللَّهَ» دعا می کنم، که چه؟ «لِیعَذِّبَهُ فِی الدُّنْیا أَشَدَّ الْعَذَاب» در دنیا به زندگی نکبتی گرفتار شود، «وَ کَانَ فِی الْآخِرَه ی مِنَ الْخَاسِرِین» خیلی امام دلش درد می آید.
امام فرمود: خدا همه شیعیان را می بخشد جز دو رقم شیعه! شیعه ای که مشرک شود، «أَشْرَکَ بِه» ،«أَوْ آذَی وَلِیاً مِنْ أَوْلِیائِی» ، «أَوْ أَضْمَرَ لَهُ سُوءا» یا در دلش بدخواه باشد. اصلاً دلش بخواهد فلانی خراب شود. یعنی در دلش بدخواه باشد. «فَإِنَّ اللَّهَ لَا یغْفِرُ لَهُ حَتَّی یرْجِع» خدا یک چنین آدمی را نمی بخشد، جز اینکه از اذیت کردن برگردد. «وَ إِلَّا نُزِعَ رُوحُ الْإِیمَانِ عَنْ قَلْبِهِ» کسی که مؤمنی را اذیت کند، مؤمنی را تخریب کند «نُزِعَ رُوحُ الْإِیمَانِ عَنْ قَلْبِهِ» خداوند روح ایمان را از قلبش می گیرد. کار به آیت الله و فوق دیپلم و لیسانس و دکتر ندارد. کسی که در دلش بدخواه است. یعنی قلباً دوست دارد فلانی خراب شود. برخی لذت می برند از اینکه دیگران سقوط می کنند و خودشان مطرح می شوند. امام رضا فرمود: اینها از ولایت اهل بیت بیرون هستند. «وَ لَمْ یکُنْ لَهُ نُصِیبٌ فِی وَلَایتِنَا» در ولایت ما هیچ نصیب و بهره ای ندارند. «وَ أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ ذَلِکَ» پناه می برم به خدا که کسی به اینجا رسیده باشد.
