به نام سایت ثبت مزاحمت خیابانی

رضوانه باهری- هفته گذشته در حالی روزهای گرمای تابستان به اوج خود رسیده بود خبری در لابلای اخبار داغ سیاسی مثل دعوای لفظی-توئیتری ترامپ و روحانی، استعفای نوبخت و عدم پذیرش آن، دلار نه­ هزارو نهصد تومانی و... یک خبر اجتماعی نادیده گرفته شد، خبری که اگر در ظاهر به اندازه اخبار مطرح شده ارزش خبری نداشت اما نشانه ­هایی از تحرکاتی پنهانی در زیر پوست حوزه تخصصی زن و خانواده در سایه تفکر شبه ­روشنفکرانه غربی داشت.

شاید نام غنچه قوامی را هنوز آنهایی که از فراز و نشیب ­های ورود زنان به ورزشگاه در آغازین روزها دولت اعتدال مطلع هستند به یاد دارند؛ قوامی شهروند دو تابعیتی ایرانی- انگلیسی؛ در روزهایی که حتی هنوز نمی­دانستیم دو تابعیتی­ها چه کسانی هستند و چه مخاطراتی با خود به همراه دارند؛ در همان روزهای بازی­های والیبال مردان تلاش کرد تا با سیاسی­ کاری گام ­های ابتدایی را برای مسئله سیاست­زده حضور زنان در ورزشگاه آماده کند. روزهای خردادماه 92، به یکباره موج تازه و متفاوتی از گذشته در روزنامه زنجیره­ای برای حمایت از قوامی آغاز شد. ماجرای قوامی به فدراسیون جهانی والیبال کشید و در نهایت اگر آن را به عنوان یک گام نخست به حساب بیاوریم به جرأت می ­توانیم بگوییم که این گام، بلند و نسبتا موفق برداشته شد.

اما بعد از شروع این داستان دیگر خبری از غنچه قوامی و حامیانی که آن روزها به بهانه ورود او و دوستانش به ورزشگاه نبود تا اینکه چند ماه پیش بود که جمعی از فعالان حوزه زنان بعد از چندین ماه فعالیت در زمینه آزار و اذیت خیابانی، مطالعه و برگزاری نشست در این زمینه، دست به انتشار پوسترهایی برای مقابله با آزارهای خیابانی علیه زنان زدند که با استقبال خوبی در میان کاربران فضای مجازی مواجه شد. البته شکل­ گیری چنین فعالیتی قابل تقدیر است اما وقتی پای فعالین مدنی با رویکردهای غربی وسط می­آید چندان نباید به دلسوزی­های دغدغه­مندانه خوشبینانه نگریست این امر در مقوله بالا آمدن یک سایت برای ثبت مزاحمت­های خیابانی با حضور و نام غنچه قوامی خودش را نشان داد. او به عنوان یکی از ایده­ پردازان این سایت می­گوید: اعلام آزار بر روی نقشه، برای اولین بار در مصر با نام harassmap پیاده شده است. او می گوید: یکی از مسائلی که ضرورت راه‌اندازی یک وبسایت را برای ما پررنگ کرد، بحث چگونگی برقراری ارتباط با داوطلبان بود. پیش از این مردم برای دریافت پوسترها و بروشور آموزشی به حساب‌های شخصی‌مان پیام می‌دادند و این باعث بی‌نظمی می‌شد. از طریق وبسایت هم دسترسی برای دیگران آسان می‌شود هم داوطلبان امکان هماهنگی و فعالیت مستمر پیدا خواهند کرد. او ادامه می‌دهد: روایت‌های ثبت‌شده روی نقشه ممکن است به ما کمک کند نقاط نا‌امن شهر را شناسایی و به تبع فعالیت میدانی خود را در آن مناطق بیشتر کنیم. البته صرفا نمی شود به این نقشه استناد کرد. چون اینترنتی است و ممکن است نقاطی که دسترسی به اینترنت و تکنولوژی در آنها پایین‌تر است را نتواند نمایندگی کند. بنابراین در نقاطی که آمار گزارش پایین باشد سعی می‌کنیم از طریق گفتگوی رودررو روایت‌ها را ثبت و بر روی نقشه مشخص کنیم. اتفاقا در گفتگوی مفصلی که با یکی از بنیان گذاران وبسایت harassmap داشتم، متوجه شدم که این گروه هم در مصر با چنین چالشی مواجه بوده‌اند. اما این نکته که چرا باید به این امر به این شیوه پرداخته شود و اصولا ثبت این موارد در نهایت منجر به چه خواهد شد ابهاماتی است که مثل بسیاری از طرح­ها و برنامه ­هایی که ریشه در آبشخور غرب و برنامه ­های غربی دارد ، سؤالی که در این بین مطرح است این است که آیا ثبت بر روی نقشه­ای که اصولا به گوگل مپ و یا مرکز اطلاعات دیگر متصل است چه مشکلی را جز دادن اطلاعات می­تواند به غربی­ها برای بهانه ­جویی مثل نقض حقوق زنان حل نماید، بهانه­ هایی که حالا مجری آنها غنچه قوامی و افرادی هستند که احراز حقیقت مهره بودنشان برای اجرای طرح­های غربی در حوزه زنان، با یک نگاه به سوابق نه چندان دور آنها مشخص می ­شود.