"اخلاق حلقه گم شده در فوتبال"

هفته سوم مسابقات فوتبال لیگ برتر جام خلیج فارس هفته گذشته با حوادث و حواشی تلخی در اهواز و تهران همراه بود که جز "تاسف" کلمه دیگری نمیتوان برای آن بکار برد. در همه دنیا از ورزش به ویژه رشته پرطرفدار فوتبال برای نشاط؛ سرگرمی، سلامت جسمی و روحی جامعه نام برده میشود که البته کشور ما هم از این قاعده مستثنی نیست. اما در برخی اوقات صحنه هایی در برگزاری مسابقات فوتبال شاهد هستیم که آرزو میکنیم که ایکاش چنین رشته و مسابقاتی در کشورمان نداشتیم.نگاه به سردرِ باشگاههای کشور با عنوان "باشگاه فرهنگی ورزشی ..." یک علامت بزرگ در ذهن ما ایجاد میکند که کارکرد فرهنگ در کجای ساختار این باشگاهها وجود دارد.در ساختار فدراسیون فوتبال کمیته ای به نام "کمیته فرهنگی" وجود دارد؛ اما کارکرد آن چیست؟ در کشور ما نهادها و سازمانهای مرتبط با فرهنگ وجود دارد که میتوان به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی؛ وزارت ورزش و جوانان؛ سازمان صدا و سیما؛ سازمان تبلیغات اسلامی به طور خاص و خبرگزاریها و سایتها و روزنامه ها به طور عام نام برد. اما چرا با وجود این باشگاهها؛ کمیته فرهنگی فدراسیون فوتبال و سازمانهای عریض و طویل و بودجه های میلیاردی هنوز در موضوع فرهنگ در ورزش به ویژه فوتبال دچار مشکلات عدیده هستیم؟ پنج شنبه و جمعه گذشته روزهای تلخی برای ورزش ایران بود. پرتاب سنگ؛ فحاشی؛ شکستن وآتش زدن صندلیها و پرچم مقدس کشورمان ؛سر دادن شعارهای سیاسی و نژاد پرستانه و ..... صحنه های زشتی بود که در بازی تیمهای استقلال اهوار و پرسپولیس و استقلال تهران و تراکتور سازی تبریز اتفاق افتاد.

اعتراض طرفداران و تماشاگران فوتبال در دنیا وجود دارد؛ اما بروز حوادثی مانند ورزشگاههای غدیر اهواز و آزادی تهران در قبل؛ حین و پس از این دو بازی شاید به ندرت در رقابتهای فوتبال کشورهای مختلف پیش بیاید؛ اما متاسفانه در کشور ما از سه فصل پیش تا کنون حوادثی را شاهد بودیم که بی توجهی یا کم توجهی به آن خصوصا از سوی کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال باعث حوادث پنج شنبه و جمعه گذشته شد. به نظر میرسد نقش اول در برخورد و ریشه کن کردن این معضلات برعهده فدراسیون فوتبال و باشگاههای فرهنگی ورزشی است و بعد از آن از دیگر دستگاهای فرهنگی باید انتظار داشت. فراموش نمیکنیم در دوره مدیریت قبل کمیته انضباطی حوادثی شبیه این دست را از سوی تماشاگران دو تیم پر طرفدار پرسپولیس و استقلال تهران و چند تیم شهرستانی مانند تراکتور سازی و سپاهان را دیده بودیم؛ اما برخورد قاطع کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال با محرومیت چندین جلسه ای تماشاگران این تیمها از تکرار آن حوادث جلوگیری کرد.فراموش نمیکنیم برای مدتی پس از این برخوردها فحاشی به داور؛ مربیان و بازیکنان از ورزشگاهها رخت بربست و اعتراض تماشاگران مثلا به قضاوت داور تبدیل به شعار" داور دقت کن" شده بود.(فیلم این بازیها در آرشیو صدا و سیما موجود است.) اما در مدیرت جدید کمیته انضباطی با این توجیه که نباید تماشاگر را از حضور در ورزشگاهها محروم کرد در بسیاری از مواقع و حوادث اینچنینی جریمه های نقدی تقریبا سنگین جایگزین احکام قبلی شد. تعیین جریمه نقدی به معنایی قیمت گذاری روی ناهنجاریها در ورزشگاهها شد؛ یعنی فحاشی به داور؛ به مرببان و بازیکنان مساوی با N میلیون تومان جریمه نقدی!

آقایان مسئول در فدراسیون فوتبال سال گذشته چشم خود را بر روی برخی شعارهای قومیتی و ساختار شکنانه بستید که امروز شاهد این حرکات تندتر در ورزشگاهها هستیم.

آقایان مسئول به خود بیایید؛ این محیط ورزشگاهها مناسب نام جمهوری اسلامی نیست.

آقایان مسئول در وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال که در پی ورود بانوان به ورزشگاهها برای تماشای فوتبال هستید؛ آیا با دیدن این صحنه ها همچنان این شرایط را متناسب ورود خانواده ها میدانید؟

آقایان مسئول طبق اعلام تقریبا رسمی سالانه هشتصد میلیارد تومان در فوتبال کشور هزینه میشود! آیا خروجی آن باید این صحنه ها باشد؟