دیگر بحث فوتبال نیست!

دو اتفاق در جریان دو بازی اخیر فوتبال روی داد که دیگر فوتبالی نیست و فراتر از هواداری یک تیم و مخالفت با تیم رقیب، مشخصاً منافع و امنیت ملی یک ملت را هدف قرار می‌دهد. شعار‌های خلاف منافع کشور و اتحاد ملی در خوزستان و تبریز به اضافه اینکه گفته می‌شود گویا هواداران تیم‌های تهرانی هم شعار‌هایی توهین‌آمیز به قومیت تیم مقابل داده‌اند. این اتفاقات البته جدید نیست و مسبوق به سابقه است. اما گویا هر بار تصمیم گرفته می‌شود که کسی چیزی نگوید و پنهان کنیم و مسئولان تیم‌ها هم بگویند این‌ها تماشاگرنما بودند و فراموش بشود تا بازی بعدی و شعار‌هایی که تمامیت ارضی و امنیت ملی یک سرزمین و یک ملت را هدف می‌گیرند. همه تدبیر هم بشود کم کردن صدای استادیوم در پخش تلویزیونی! اینکه البته کار بد با نگفتن از بین برود و شهرت نیابد، مشی بدی نیست؛ به شرط آنکه این مخفی کردن از سر ممانعت از اشاعه باشد و نه برای آنکه روی اتفاق زشت روی داده، سرپوش بگذاریم تا از بار مسئولیت شانه خالی کرده باشیم. اگر پنهان‌کاری در مورد یک اتفاق نادرست همراه با رسیدگی قضایی به آن و تلاش جدی برای جلوگیری از تکرار آن پیش رود، جای گلایه نیست، اما تکرار این اتفاقات زشت، یعنی وقتی فشار افکار عمومی وجود ندارد، کسی نمی‌خواهد مقابل این ماجرا بایستد و تصور می‌شود با نگفتن و سرپوش گذاشتن و پاک کردن صورت مسئله ماجرا حل شده است!
در مورد شعار دهندگان فیلم موجود است و فراهم کردن مقدمات برخورد قضایی سخت نخواهد بود. فوتبال سرگرمی مردم است و باید سالم بماند. سکو‌های فوتبال ایران که عزاداری اهل‌بیت علیهم‌السلام به خود دیده، شعار‌های قومیتی و تجزیه‌طلبانه در شأنش نیست. فوتبال از بیت‌المال این کشور تغذیه می‌کند و اخلاق را بار‌ها زیر سؤال برده است.
با این حال، چون سرگرمی بخش زیادی از این مردم است، از حواشی متعدد بی اخلاقی‌های فوتبال رد می‌شویم؛ حتی در رسانه‌های رسمی بعضاً از تخطئه اعتقادات دینی مردم توسط برخی فوتبالیست‌ها با سکوت گذشتیم و گفتیم بی جهت موضع یک نفر را پررنگ نکنیم و تعمیم ندهیم. اما فیلم‌ها و عکس‌هایی که از این دو بازی اخیر پخش می‌شود، خود پررنگ است و نمی‌شود منافع ملی را در جایی که چند تماشاگرنما فرصت عربده‌کشی دارند، به بازی گرفت.