فرزند دوم حضرت ابراهیم(ع) را بهتر بشناسیم

گشود.
فرزند دوم حضرت ابراهیم(ع) را بهتر بشناسیم

به گزارش نما، حضرت اسحاق (ع) فرزند دوم حضرت ابراهیم (ع) و همسرش ساره است که پس از سال ها چشم انتظاری و در کهنسالی این دو بزرگوار دیده به جهان گشود.

اسحاق نبی (ع) پس از وفات برادرش حضرت اسماعیل (ع) سکان نبوت را به دست گرفت و حدود 180 سال در این دنیا زندگی کرد.

این روزها که به عید سعید قربان نزدیک می شویم و نام حضرت ابراهیم و حضرت اسماعیل (ع) بیشتر شنیده می شود بد نیست کمی هم از حضرت اسحاق (ع) و زندگی ایشان اطلاعاتی را کسب کنیم از این رو باشگاه خبرنگاران جوان قصد دارد تا کار شما راحت کرده ودر حد توان خود به این موضوع بپردازد، پس با ما همراه باشید.

حضرت اِسحاق (ع)

اِسحاق (عبری: יִצְחָק، به معنی او می‌خندد)، تنها فرزند ابراهیم از ساره و همچنین برادر اسماعیل است که بر اساس کتاب پیدایش تورات، هنگامی که ابراهیم ۱۰۰ ساله و ساره۹۰ ساله بود، به دنیا آمد.

اسحاق از پیامبران الهی و فرزند ابراهیم(ع) و ساره است که در فلسطین به دنیا آمد و در همان‌جا زندگی ‌کرد.

اسحاق واژه‌ای عبری که از «ایصحق» به معنای «می‌خندد» گرفته شده است.

برخی نیز آن را عربی و مشتق از «سحق» دانسته‌اند.

تولد او حدود پنج سال بعد از اسماعیل بوده است.

هنگام تولد اسحاق، پدرش حدود ۱۲۰ و مادرش ۹۰ ساله بوده‌اند.

اسحاق در چهل سالگی با دختری به نام رفقه ازدواج کرد و صاحب دو فرزند به نام‌های عیص و یعقوب شد.

وی جد بنی اسرائیل است و جبرئیل بشارت داد که از نسل او پیامبرانی از جمله یعقوب،‌ داوود، سلیمان، ایوب، یوسف، موسی، هارون و دیگر پیامبران بنی اسرائیل به وجود خواهند آمد.

اسحاق پسر عموی لوط(ع) بود.

در منابع تاریخی آمده است ابراهیم(ع)، پدر اسحاق، عموی لوط(ع) بوده است.

ذبیح در تورات

کتاب مقدس در داستان امتحان ابراهیم، ذبح را به اسحاق نسبت داده و آورده است خداوند به ابراهیم فرمان داد تنها پسرش اسحاق را به سرزمین موریا ببرد و در آنجا بر سر یکی از کوه‌ها قربانی کند.

یهودیان این ویژگی را از دلایل برتری اسحاق بر اسماعیل می‌دانند.

بشارت تولد اسحاق

نام اسحاق در قرآن ۱۷ مرتبه در ۱۲ سوره آمده که علاوه بر مسئله نبوت به وعده تولد اسحاق به ابراهیم و ساره نیز اشاره کرده است.

همین بشارت به تولد، سبب نامیدن او به اسحاق شد.

زیرا مادرش هنگام بشارت تولد او پیر بود و خندید، قرآن نیز به این مسئله اشاره می‌ کند وَ امْرَأَتُهُ قَائمَةٌ فَضَحِکتْ فَبَشَّرْنَهَا بِإِسْحَاق. همسرش ایستاده بود، از خوشحالی خندید پس او را بشارت به اسحاق دادیم[ هود–۷۱] هم‌چنین در سوره‌های حجر و ذاریات به داستان تولد اسحاق بدون ذکر نام اشاره کردند.

در منابع روایی شیعه به موضوعاتی مانند داستان بشارت تولد اسحاق به ابراهیم، نبوت و ذبیح بودن یا نبودن وی اشاره شده است.

این روایات اسماعیل را ذبیح دانستند نه برادرش اسحاق و از حضرت محمد(ص) نقل شده است که فرمود:أَنَا ابْنُ الذَّبِیحَین من فرزند دو ذبیحم. و منظور از دو ذبیح یکی پدر وی عبداللَّه و دیگری جدش اسماعیل بوده است.

در برابر این روایات، تورات و برخی منابع اهل سنت، اسحاق را ذبیح می‌دانند.

برخی در رد این دیدگاه گفته‌اند بعضی از روایات غیر معروف اسلامی که اسحاق را ذبیح معرفی می‌کند، تحت تاثیر اسرائیلیات هستند.

پیامبری حضرت اسحاق (ع)

پس از وفات اسماعیل، برادرش اسحاق در مسئله نبوت جانشین او شد و پیامبری در فرزندان اسحاق تا قبل از محمد(ص) که از نسل اسماعیل بود، ادامه یافت.

قرآن در ۸ آیه، مستقیم و غیر مستقیم به مسائلی مانند نبوت اسحاق، قرار دادن کتاب آسمانی در فرزندان وی، دادن شریعت و حکم بر اساس آن به اسحاق، نزول وحی بر او، امر به پیروی از ایشان، و اشاره به امامت اسحاق کرده است.

قرآن دین و شریعت اسحاق را همان دین پدرش ابراهیم یعنی دین حنیف دانسته، دینی که اساس آن بر توحید بنا شده است.

مصداق ذبیح

در اینکه کدام یک از فرزندان ابراهیم (اسماعیل یا اسحاق) به قربانگاه برده شدند و لقب ذبیح اللَّه گرفتند اختلاف است.

مفسران شیعه در کنار برخی منابع اهل‌سنت، اسماعیل را ذبیح دانسته‌اند اما برخی از مفسران اهل سنت، اسحاق را ذبیح می‌دانند.

قبر اسحاق در شهر الخلیل

به باور شیعیان، ظواهر آیات قرآن نیز بر همین نظر دلالت دارد و ادله خود را بیان کرده‌اند:

در آیه‌ای خداوند اشاره می‌کند وَ بَشَّرْناهُ بِإِسْحاقَ نَبِیا مِنَ الصَّالِحِینَ[ صافات–۱۱۲] ؛ «ما او را به تولد اسحاق بشارت دادیم که پیامبری بود از صالحان.»

این تعبیر نشان می‌دهد که خداوند این بشارت را پس از داستان ذبح و به خاطر فداکاری‌های ابراهیم به او داد، بنا بر این ماجرای ذبح مربوط به اسحاق نبود.

در آیه ۷۱ سوره هود آورده است فَبَشَّرْناها بِإِسْحاقَ وَ مِنْ وَراءِ إِسْحاقَ یعْقُوبَ[ هود–۷۱] ؛ «ما او را به تولد اسحاق بشارت دادیم و نیز به تولد یعقوب بعد از اسحاق.»

این آیه نشان میدهد که ابراهیم مطمئن بود اسحاق زنده می‌ماند و فرزندی همچون یعقوب از او به وجود میآید، بنا بر این نوبتی برای ذبح باقی نخواهد ماند.

درگذشت حضرت اسحاق (ع)

هنگام وفات، اسحاق حدود ۱۸۰ سال داشت که خداوند به او وحی کرد، اسم اعظم و نبوت را به فرزندش یعقوب بسپارد.

اسحاق، امانت‌ها را به او سپرد و از دنیا رفت.

او در فلسطین، شهر الخلیل، نزدیک مرقد پدرش ابراهیم دفن شد.