تحریم های جدید آمریكا علیه كره شمالی/ مذاكره زیر سایه تحریم

ملاقات ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا و اون، رهبر کره شمالی در 12 ژوئن سال جاری میلادی(22 خرداد) بازتاب‌های گوناگون منطقه‌ای و بین‌المللی داشت. در این بین، برخی از کارشناسانی که مسائل ایران را پیگیری می‌کردند، کوشیدند این ملاقات را مدل و الگوی حل‌وفصل مسائل بین ایران و آمریکا تحلیل و تفسیر کنند. نقطه کانونی همه آن اظهارنظرها این بود، همچنان که کره شمالی از شعارها و ادعاهایش در برابر آمریکا کوتاه آمده و مسیر مذاکره را در پیش گرفته، جمهوری اسلامی نیز گزینه‌ای جز این پیش رویش نیست و دیر یا زود باید از مطالبات بلندپروازانه‌اش دست بردارد، در غیر این صورت زمان و فرصت‌ را از دست خواهد داد! البته در همان هنگام، کسانی که از منطق رفتارها و راهبردهای آمریکا در سیاست خارجی آگاه بودند، بیان کردند آمریکا در مناسبات و روابط خارجی خود با دولت‌های رقیب، از مجموعه‌ای قواعد ثابت پیروی می‌کند؛ به این معنا که امتیازات حداکثری را به صورت نقد از طرف مقابل می‌خواهد و از آن سو امتیازات حداقلی را به صورت نسیه وعده می‌دهد. هر چند کره شمالی برای اعتمادسازی به اقداماتی، مانند آزادی چند زندانی آمریکایی، بازگرداندن جنازه سربازان آمریکایی و نابود کردن سیلوهای انجام آزمایش‌های هسته‌ای روی آورد؛ اما همه اینها سبب نشد آمریکایی‌ها در زمینه تحریم‌های خود علیه کره تجدید نظر کنند. در عین حال، مقامات کره شمالی چندی پیش در پاسخ به مقامات آمریکایی که خواهان برچیدن سلاح‌های هسته‌ای بودند، اعلام کردند خلع سلاح هسته‌ای باید همزمان با رفع کامل تحریم‌ها صورت پذیرد و این علتی شد تا رئیس‌جمهور آمریکا دیروز اعلام کند چون روند خلع سلاح هسته‌ای شبه‌جزیره کره به کندی پیش رفته، سفر وزیر خارجه آمریکا به کره شمالی صورت نخواهد گرفت. حال که بحث به اینجا رسید، مناسب است بیانات اخیر رهبر معظم انقلاب را در نظر آوریم و بدانیم مخالفت ایشان با مذاکره با آمریکایی‌ها نشئت گرفته از تجربیات معظم‌له و رصد دقیق الگوهای مذاکراتی آمریکا طی سالیان طولانی بوده است؛ البته امیدواریم این اتفاق برای گروه‌ها و افرادی که تصور می‌کنند مذاکره راه‌کار مرتفع شدن چالش‌های اقتصادی کشور است، عبرت آموز باشد؛ عبرتی که نتیجه آن دل بریدن از غرب و آمریکا و چشم دوختن به ظرفیت‌های ملی باشد.