ماهیگیری از جمله دوپهلوی روحانی

روزنامه ابتکار تیتر زده که «ابهام‌های فرمانده انتخابی!» تا به قول خودش از حواشی سخنان رئیس جمهور درباره انتخاب فرماندهان نیرو‌های مسلح گزارش بدهد. روزنامه سازندگی هم تیتری با نقل قول مستقیم از رئیس جمهور زده که «فرماندهی نیرو‌های مسلح انتخابی و مردمی باشد»؛ نقل قول مستقیمی که در سخنان رئیس جمهور وجود ندارد و در واقع یک تیتر استنباطی است که مطابق قواعد روزنامه نگاری باید به شکل غیرمستقیم بیان می‌شد، اما سازندگی این طور جلوه داده که روحانی چنین حرفی را زده است.
سخنان روحانی، اما عباراتی دو پهلوست که، چون متن کامل و کلمه به کلمه آن منتشر نشده، قضاوت را سخت می‌کند. روحانی البته در دوره‌ای به سر می‌برد که به دوپهلو بودن حرف‌هایش و در واقع به سرگرم شدن رسانه‌ها و افکار عمومی به رمزگشایی از سخنانش نیاز دارد تا بی عملی دولتش در حوزه اقتصادی تحت الشعاع قرار بگیرد. از همین روست که با این سخنان تلاش می‌کند تا آب گل‌آلود و حواس‌ها پرت شود. این میان، اما ماهی گیری سیاسی برخی اصلاح‌طلبان جالب توجه است تا برای مخاطب از جملات ابهام دار روحانی، آن برداشتی را جا بیندازند که خود می‌خواهند. فرماندهان نظامی در هیچ جای دنیا (تأکید می‌کنیم در هیچ جا، حتی همان غرب آرمانی دولتی‌ها و اصلاح‌طلبان) با انتخاب مردم نیست و همواره انتصابی است. یعنی قرار است از غربی‌ها هم روشنفکرانه‌تر ژست بگیریم؟! نمی‌شود که فرماندهان نظامی هم از میدان سیاست بیرون بیایند و در عین حال بگوییم در سیاست دخالت نکنید!
روحانی در آن عبارات مبهم در مورد نحوه انتخاب فرماندهان نظامی، می‌گوید که فرمانده باید اسلام شناس باشد؛ چرا این تأکید بر اسلام شناس بودن دیده نشد و فقط حرف از مردمی بودن دیده شد؟ یک بار این بخش سخنان روحانی را مرور کنیم، الزاماً نمی‌شود برداشت انتخاب با رأی مردم را داشت: «بار بزرگ و اصلی نیرو‌های مسلح کشورمان، بر دوش بخش مردمی آن یعنی سربازان وظیفه است و از سوی دیگر در کشورمان نیرویی به اسم بسیج داریم که به عنوان یک قدرت بزرگ علاوه بر آنکه بخش مردمی نیرو‌های مسلح را تقویت می‌کند، مردم را نیز کاملاً با نیرو‌های مسلح کشور، متصل کرده است و هر جا نیرو‌های مسلح و مردم کشوری این‌چنین پیوند‌های مستحکم و گسترده داشته باشند، شکست‌ناپذیر خواهند بود... اگر در کنار این ویژگی‌ها، فرماندهی نیرو‌های مسلح نیز مردمی باشد، یعنی منتخب و مورد اعتماد مردم باشد و علاوه بر این اسلام‌شناس، مدیر، مدبر و مورد اعتماد دینی مردم باشد، توانمندی و قدرت نیرو‌های مسلح مضاعف خواهد شد. در زمان جنگ وقتی امام راحل فرمانی صادر می‌کردند، با فرمان یک فرمانده نظامی معمولی فرق داشت چرا که مردم به این رهبر مردمی و دینی از عمق جان اعتماد داشته و به او عشق می‌ورزیدند و می‌دانستند که آنچه او می‌گوید برای تأمین مصالح عمومی کشور است و نه تأمین منافع فردی.» مثالی که روحانی برای مدل مورد اشاره‌اش ارائه می‌کند، زمان امام است؛ آیا زمان امام خمینی فرماندهان نظامی انتخابی بودند؟!