محمد حیدری- اخیراً مجموعه شبکه نمایش خانگی «ممنوعه» محصول مؤسسه سرو رسانه پارسیان به بازار عرضه‌شده که حواشی زیادی را به همراه داشته است. مدیران و دست‌اندرکاران مؤسسه «سرو رسانه پارسیان»، از فعالان باسابقه شبکه نمایش خانگی هستند. برادران «یاری» که فعالیت خود را در دهه هشتاد با تکثیر و پخش بازی‌های رایانه‌ای آغاز کرده بودند، در ادامه با مؤسسه «هنرنمای پارسیان» همکار شدند و عملاً تمرکز خود را بر کار تأمین و پخش فیلم و سریال قراردادند. انباشت تجربه و توسعه سرمایه‌گذاری سبب شد تا برادران «یاری» از دی‌ماه 96 با لوگو و نشان تجاری مستقل خود در بازار وارد شوند و همگام با سایر رقبا به کار بپردازند. «سرو رسانه پارسیان» تاکنون عناوین مختلفی را راهی بازار کرده و بعید نیست این مؤسسه در ادامه یک برند تجاری مشترک با «هنرنمای پارسیان» در عرصه ویدیوی درخواستی راه‌اندازی کند. نکته جالب‌توجه این است که نشانی مؤسسه با نشانی مؤسسه «هنرنمای پارسیان» دقیقاً یکی است و این دو مؤسسه زیر یک سقف به همکاری خود ادامه می‌دهند. همان‌طور که مؤسسات «تصویر دنیای هنر»، «کیمیا نما» و «تدبیر و هنر ماندگار» در یک مکان واحد به فعالیت مشغول هستند!
اظهارنظری که باعث فروکش کردن انتقادات نشد
«ممنوعه»، مجموعه نمایش خانگی به کارگردانی امیر پورکیان و تهیه‌کنندگی علی‌اکبر نجفی، محصول سال۱۳۹۷ است. پس از انتشار چند قسمت از این مجموعه، برخی از رسانه‌ها نسبت به داستان و اتفاقات این سریال واکنش منفی نشان دادند. رسانه‌ها از وجود و نمایش روابط غیراخلاقی خاص و کم‌سابقه در این اثر گفته بودند و آن را نشانه نبود نظارت در این حوزه عنوان کرده بودند. پیرو این انتقادات گسترده «ابراهیم داروغه زاده» معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی در خصوص واکنش‌های به وجود آمده درباره محتوای مجموعه «ممنوعه» توضیحاتی ارائه کرد. داروغه زاده گفت: «به‌طور طبیعی وقتی موضوع یک سریال درباره آسیب‌های اجتماعی است و در این سریال به‌طور خاص ولنگاری و کژ رفتاری تعدادی جوان مطرح است، فیلم‌نامه‌نویس ناگزیر است برای پی‌ریزی شخصیت و شالوده فکری آن‌ها رفتارهایی را طراحی کند که در زمره تخلفات و کنش‌های غیرمتعارف است... البته آنچه مشاهده می‌شود مصداق اشاعه ابتذال نیست و جنبه عبرت‌آموز آن مورد تأکید است. همان‌طور که گفتم فیلم‌نامه‌نویس مجبور در برخی موارد ناگزیر به تصویر برخی موارد است... آنچه در ممنوعه تصویر شده مشمول چنین چیزی نمی‌شود. به همین خاطر بیننده باید با بردباری در انتظار قسمت‌های بعدی مجموعه باشد تا فرجام و عاقبت سوء رفتار شخصیت‌ها و یا اصلاح و انابه آن‌ها را در پرتو ارشادات و دلسوزی‌های خیرخواهانه شخصیت‌های مصلح داستانی نظاره‌گر باشد...» اما این اظهارنظر باعث فروکش کردن انتقادات نشد و در ادامه وزیر ارشاد در حاشیه نشست هیئت دولت از پیگیری موضوع خبر داد. دراین‌بین پنج‌شنبه گذشته محمدمهدی حیدریان، رئیس سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با حضور در برنامه شهرفرنگ، در پاسخ به سؤالی درباره حواشی سریال «ممنوعه» توضیح داد: «موضوع مسائل و آسیب‌های اجتماعی مسئله‌ای است که طی دو سال اخیر مسئولان به آن می‌پردازند. موضوع این سریال هم یکی از آسیب‌های اجتماعی است که جوان‌های ما را تهدید می‌کند، البته با نشان دادن یک امر غلط بنا نیست آن را اشاعه دهیم و پرداختن به یک آسیب اجتماعی در یک سریال الزاماً به معنای اشاعه آن نیست، فقط طرح موضوع قصد سازندگان این است تا نشان دهند کسانی که نسنجیده راه نادرستی را می‌روند، چه عواقب شومی در انتظارشان است. این‌ها وظایف ماست که در تلویزیون و در شبکه نمایش خانگی به آن بپردازیم و این سریال هم جز این دسته است.» حیدریان افزود: «در مورد سریال «ممنوعه» گزارش‌هایی را از معاون سازمان، مدیرکل سازمان و شورایی که بررسی کرده، گرفتم. با توجه به حساسیت‌ها مقرر شد تولید تمام شود و بیش از 10قسمت آماده شود. توفیق تهیه‌کننده و کارگردان نتیجه‌گیری درست از این آسیب‌های طرح‌شده در قسمت‌های اول است که امیدوارم ادامه آن درروند درستی ساخته و عرضه شود.»
سه‌گانه پارسیان
اما موضوع به همین‌جا ختم نمی‌شود، مؤسسه مذکور از زمان آغاز به کارش تا به امروز در چند پروژه سرمایه‌گذاری و مشارکت داشته است. ازجمله مهم‌ترین آن‌ها فیلم سینمایی «اکسیدان»، سریال «گلشیفته» و همین مجموعه «ممنوعه» است. اکسیدان، گلشیفته و ممنوعه دارای حواشی زیادی بوده‌اند که هرکدام در جای خودش قابل‌بحث است؛ اما یک نکته مشترک در این سه محصول است که کمی عجیب به نظر می‌رسد. داستان اکسیدان درباره نگار، نامزد اصلان است که دوست دارد در خارج از کشور زندگی کند بدون اجازه او و غیرقانونی به خارج از کشور سفر می‌کند. داستان گلشیفته درباره نفر اول کنکور ریاضی باوجود مخالفت شدید پدر برای تحصیل به دانشکده‌ای می‌آید. داستان محصول سوم یعنی ممنوعه هم که مشخص است. هرکدام از این پروژه‌ها داستان مشخصی دارند که داستانک‌ها و شخصیت‌های مختلفی آن را تکمیل می‌کنند. مسئله «ترا جنسی» ها ازجمله موضوعاتی است که در جامعه ایرانی-مثل هرچیز دیگری- وجود دارد. این پدیده یک مسئله شرم‌آور یا محرمانه نیست؛ موضوعی است که باید در کنار روش‌های علمی، در رسانه‌ها نیز به‌طور درست مطرح شوند؛ اما این‌که در سه محصول یک مؤسسه که دوتای آن‌ها کمدی است، مورد فوق مطرح شود قابل‌تأمل است. در اکسیدان این موضوع به‌طوری طعنه‌آمیز نمایش داده می‌شود. در گلشیفته جوری در فیلم‌نامه گنجانده‌شده که هیچ منطقی در آن دیده نمی‌شود. در ممنوعه نیز به شکلی باسمه‌ای تکرار می‌شود. حالا می‌توان از مدیران موسسه «سرو رسانه پارسیان» پرسید استفاده زینت‌المجلسی از این پدیده چه دلیلی دارد؟ استفاده‌ای که در گلشیفته و ممنوعه به‌راحتی قابل‌حذف است و در اکسیدان هم می‌تواند که نباشد.
