به گزارش نماانتخابات ۹۸ مجلس و ۱۴۰۰ ریاست جمهوری، خیلی سریعتر از آنچه تصور میشد، اصلاحطلبان را به این صرافت انداخته که از دولت برآمده از اصلاحات رویگردان و اپوزیسیون خود شوند.
کرباسچی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی که در سخنی طعنآمیز از اینکه دولت سخنگو ندارد، تعبیر میکند که «سخنی ندارد که بگوید». ارگان رسمی این حزب در اعتراض به خروج لیبرالها از دولت (آخوندی و نیلی) قدرت گرفتن نهادگرایان (نوبخت، دژ پسند و طیب نیا) را به رخ روحانی میکشند که به زعم آنها به اصلاحات پشت کرده است. دیگر رسانههای همسو با اصلاحطلبان هم به فراخور موضوع و به بهانههای مختلف آهنگ مرزبندی با روحانی را آغاز کردهاند. همین دو روز پیش بود که صادق زیباکلام در یادداشتی ضمن تأکید بر این نکته که رئیس جمهور به جای عملگرایی به «گفتار درمانی» رو آورده است، ادعا کرد: اگر فردا انتخابات برگزار شود، آقای روحانی دیگر مورد استقبال مردم قرار نخواهد گرفت. این یعنی رئیسجمهور چیزی حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد پایگاه رأی خود را از دست داده، اما همچنان در عالم خود سیر میکند، جهانی که هیچ ارتباطی با واقعیتهای کنونی جامعه ایران ندارد.
روز گذشته هم خبرگزاری ایسنا در گفتوگویی با سعید حجاریان رابطه دولت با اصلاحطلبان را مورد نقد قرار داد. حجاریان در این گفتوگو با طرح این ادعا که: اگر میدانستیم از جانب نیروهای تمامیتخواه این همه سنگ پیش پای روحانی خواهد افتاد و از آن سو، دولت دست راستی مانند ترامپ بر سر کار خواهد آمد، میگوید: شاید بهتر بود اساساً عطای انتخابات را به لقایش میبخشیدیم و سرنوشت اصلاحات را به دولت روحانی گره نمیزدیم. تئوریسین اصلاحات در ادامه در اظهار نظری طعن آمیز میگوید: از ابتدا دولت خود تدبیر کرده را نیازی به اصلاحات نبود و به کار گرفتن دو سه وزیر اصلاحطلب در امور خدماتی برای کابینه کفایت میکرد. او سپس زیرکانه توپ را به زمین روحانی و دولتش انداخته و میگوید: روحانی برنامه ائتلافی نداشت. منتهی شعارهای روحانی بخشاً برآورده کردن خواستههای اصلاحطلبان هم بود که به هیچ یک از آنها وفادار نماند و به همین خاطر شاید بتوان گفت، خودش از خودش عبور کرده است.
اصلاحطلبان علیه دولت برآمده از اصلاحات!
انتخابات ۹۸ مجلس و ۱۴۰۰ ریاست جمهوری، خیلی سریعتر از آنچه تصور میشد، اصلاحطلبان را به این صرافت انداخته كه از دولت برآمده از اصلاحات رویگردان و اپوزیسیون خود شوند.
۱۳۹۷/۸/۲۸